دامنه‌ی داراب‌کلا

روستای یالرود بلدۀ نور مازندران

ارسالی حجت الاسلام مالک رجبی

اتوبان آزادراه (قم_گرمسار) که حرم تا حرم نام دارد

یعنی حرم قم تا حرم مشهد. دو جا عوارض ۷۰۰۰ هزار تومانی

می‌گیرند که جمع اش می شود ۱۴ هزار تومان

کارتخوان هم دارد باجه های عوارضی

در این باره پستی خواهم نوشت

و آن را با اتوبان تهران قم مقایسه می کنم

عکس از دامنه

محل تبلیغ حجت الاسلام

شیخ مالک رجبی دارابی خرداد ۱۳۹۷

...

حجت الاسلام مالک رجبی دارابی

عارف و جنابان:

مهدی و محمد فاضل فردوسی

پرواز دُبی امارات. ۱۳۹۷

بیشتر ببینید ↓

به قلم حجت الاسلام مالک رجبی دارابی: متن اول: سلام آقای طالبی. پست هایتان را نگاه کردم خوب بود ولی. لذت دنیا و تفریح زن و دندان بوَد/بی زن و دندان جهان زندان بوَد. با دهها نفر مرد در بهترین روز عید رفتید جنگل (این پست: اینجا) چون خانمهای شما که وزیر اعظم شما هستند همراه شما نبودند بخشی از دنیا و لذائذ دنیا را به باد فناء دادید . موفق باشید. متن دوم: سلام. در پاسخ به سوال آقای سید علی اصغر شفیعی دارابی (اینجا) باید بگویم:

۱ : همان طور که گفته شد به یُمن قدوم وجود ذی جود کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام به شکرانه این امام هُمام رکعات نماز اضافه شد. ۲ : مبنای مجوز عرضیات به ذاتیات دین ؟ خدا و  امامان  و خود شخص شخیص عقل کل هادی رسل پیغمبر ختمی مرتبت اشرف مخلوقات پیغمبر اعظم می باشد  و امام زمان علیه السلام با اجازه ی ذات اقدس اله می توانند هم در ذاتیات (ثابتات) و هم در عرضیات (متغیرات) دخالت کنند و کم یا زیاد کنند ولی مراجع عظام که تالی تلو معصومین هستند چنین اجازه را ندارند یعنی آنها نمی توانند به ذات رکعات نماز اضافه کنند یا کم کنند و دیگر ثابتات دین ... مثل نماز مسافر و روزه گرفتن یک ماه و وجوب حج. ولی در عرضیات و متغیرات بخاطر مصالح اسلام می توانند کم کنند یا زیاد کنند مثلا اگر چیزی حلالی به ضرر مسلمین باشد فقیه برای مصلحت اسلام  و مسلمین آن را موقتاً تحریم می کند مثل تحریم تنباکو به وسیله ی میرزای شیرازی که ضامن استقلال کشور و ملت مسلمان ایران شد . الان هم در حال حاضر حضرت آیت العظمی مکارم شیرازی این مرجع عالی مقام و بعضی مراجع دیگر سیگار کشیدن را حرام میدانند . دلیلشان اینستکه برای بدن ضرر دارد و هرچیزی که به بدن ضرر داشته باشد حرام می باشد. امیدوارم که جواب خوبی داده باشم.

پاسخ دامنه

به نام خدا. سلام جناب شیخ مالک. پاسخ شما به سیدعلی اصغر را کاری ندارم. خود ایشان اظهارنظر می کنند. من اما دربارۀ خوش طبعی، شوخی، ظرافت و مطایبۀ تان این را می گویم. اولاً ممنونم خوب گوشه زدید! ثانیاً جناب نسیم شمال _یعنی سید اشرف‌الدین قزوینی گیلانی_ در همان شعر می گوید:

چون خدا تأسیس این دنیا نمود
آشکارا آدم و حوّا نمود
خلق را بهرِ زن شیدا نمود
هرکه جفت خویش را پیدا نمود

(منبع)

حتی _البته به قول نقی معمولی_ «ولِ غاز» هم می داند جفت چیست و چه می کند با جفت؛ و خیلی هم خوب حرف نسیم شمال را لمس می کند؛ آدم که جای خود دارد. مگر شما آخوندها نگفتید تفکیک جنسیتی!؟ خوب ما هم، فتوای شماها را عین مُرّ قانون، پیاده کردیم و جدا رفتیم جنگل! و شما آخوندها بهتر می دانید که اختلاط جیزه؛ جیز!

گلزار سخنان امام علی (ع)

امام علی -علیه السلام- می‌فرمایند:

حریص، همواره در رنج است.

میزان‌ الحکمه، ج ۳، ص ۲۱

به قلم دامنه. به نام خدا. سه روزه که مشغول خواندن رُمان انتقادی جورج اورول با عنوان «روزهای برمه» ام. گرچه سال ۱۳۹۰ در داخل قطار آن را به سرعت مطالعه کرده ام؛ اما دلم نیامده رُمانی به این خوبی را بازهم نخوانم و حال و روز مردم استبدادزدۀ برمه _و نیز جهان کنونی_ را بازهم ندانم. از این رو از کتابخانۀ یادگار امام قم این رمان را امانت گرفته ام و مشغولشم. این رمان ۳۶۸ صفحه ای، _که ترجمۀ خوب خانم زهره روشنفکر است_ در سال ۱۳۸۹ در انتشارات مجید چاپ شده است. رُمان شیوۀ ادارۀ امپراتوری انگلیس در کشورهای مستعمره _کشور برمه که بعدها میانمار نام گرفت_ را می نمایاند.

اورول مانند رمان دیگرش قلعۀ حیوانات، در این کتاب نیز دسیسه چینی علیه همدیگر را باز و نقّادی می کند، که چطور انسان ها حاضرند برای بدست آوردن موقعیت بهتر در دستگاه حکومت وابسته به انگلیس، علیۀ هموطن خود دسیسه کنند و توطئه بچینند تا همه را از میدان به در کنند و خود به میز و قدرت برسند و بر سر سیری ناپذیر آن تا ابد! بمانند.

مطابق معمول معرفی کتاب در سلسله پست های دامنۀ کتاب (اینجا)، چهارنکته از این کتاب خواندنی را _که به تشخیصم اهمیت بیشتری دارد_ به اشتراک می گذارم:

عکس از دامنه

ص ۱۸ : یوپوکین _که قاضی شمال برمه است_ چهرۀ دسیسه گر رُمان است. او جنایت های فراوانی علیه مردم و رقیبان خود انجام می دهد اما با ساختن مَعبدها و صومعه ها سعی می کند گناهان خود را بخرد!!

ص ۱۴ : دسیسۀ تُهمت و ارسال نامه های بی اسم و آدرس، برای تخریب و از میدان به درکردنِ هموطن برمه ای، آن هم نزد دستگاه انگلیسی، یکی از شگردهای افراد استبداد زده ی برمه بوده است که ...

ص ۲۷ : ...او شب ها در پشه بند نمی خوابد! وقتی از نوکرش دلیل این کارش را پرسیدند، گفت: ارباب هنگام شب [از فرطِ شراب] آنقدر مَست است که متوجّۀ پشه نمی شود! و سحرگاه هم پشه ها چنان مَست اند که متوجۀ ارباب نمی شوند! [دامنه: متوجه شده اید که !؟]

ص ۳۶۶ : در مقابل تقدیر، هیچ اسلحه و یا زرهی دوام ندارد... در ص ۸ رمان آمده است: بر اساس اعتقاد بودایی ها، آنهایی که در زندگی شان کارهای بد کرده باشند، روحشان دوباره در کالبد موش، قورباغه و یا حیوانات دیگر رسوخ خواهد کرد.

سایر کتابهایی که معرفی کرده ام:

(اینجا)

در این لیف روح به سراغ خطبۀ ۱۶۴ نهج البلاغه می‌روم که امام علی (ع) در آن هشدار و انذار مهمی دادند و آن این است: بدترین مردم نزد خدا، رهبر ستمگری است که خود گمراه و مایه‌ی گمراهی دیگران است که سُنّت پذیرفته را بمیراند و بدعتِ ترک‌شده را زنده گرداند.

پُست ویژۀ دامنه پس از بازگشتِ زیارت امام رضا: به قلم دامنه.  مآمون های روزگار. به نام خدا. نهضت های علویان _همچون قیام های ابن طباطبا در کوفه، محمد دیباج در حجاز، اسماعیل بن موسی بن جعفر (ع) در فارس، محمد بن حسین بن حسن در یمن، جعفر بن زید بن علی در واسط، زید بن موسی بن جعفر (ع) در بصره، ابراهیم بن موسی بن جعفر (ع) در یمن و مکه و ..._ همه جا را فراگرفته بود. در همین حال و روز، عرب ها از قتل امین برادر مأمون _که نماد حکومت عربی بود_ خشمگین بودند. ایرانیان و خراسانیان دلبستۀ امام علی (ع) باقی مانده بودند. مأمون میان این وضع، گیر کرده بود که چه چاره ای کند.

کتاب «یک قمقمه دریا»

(صد قصه و نکته از زندگی امام رضا)

را در مشهد از حرم هدیه گرفتیم

گویا تنها راه چارۀ مأمون این بود که امام علی بن موسی الرّضا ع را راضی! کند تا حکومت را به دست گیرد و در قدرت با او شریک و همراه گردد. زیرا در آن مقطع پرآشوب، این تنها امام رضا بود که هم علویان و هم اعراب و هم ایرانیان ایشان را «سیّد و آقا»ی خود می دانستند و گِرد آن حضرت که مانند خورشید، درخشنده و تابنده بود، می گشتند. و این، به اعتقاد شیعیان، فقط یک توطئه شُوم بود تا مأمون با طرح ولایتعهدی امام رضا، هم خود را از مخمصۀ خطرناک هرج و مرج رهایی دهد و هم امام هشتم را نزد شیعیان نعوذبالله ضایع نماید.

اما مأمون خام تر از آن بود که بتواند امام رضا _علیه السلام_ را که خون علی و فاطمه _سلام الله علیهما_ و حضرت سیدالشهداء _علیه السلام_ در رگ هایش جاری بود_ بفریبد. و تاریخ بخوبی گواه است که آن امام _که عالم آل محمد (ص) بود_ چگونه توطئۀ مأمون را خنثی کرد و بارها فرمودند من در این راه، نه خلیفه و ولیعهد، که شهید می شوم.

و دیدیم که گودال سناباد همانند گودال قتلگاه کربلا، با خون سرخ حضرت رضا، مشهد شد؛ یعنی شهادتگاه. و شیعیان این شهر را از آن زمان به بعد، «مشهد» نام نهادند و به قول علی شریعتی «شهر شهادت» شد. و من معتقدم معصومین _علیهم السلام_ هر کجا بودند _چه مدینه، چه مکه، چه کوفه، و چه کربلا و چه کاظمین و چه سامرّاء_ آنجا را شهادتگاه می ساختند؛ زیرا این انسان های کامل، هرگز تن به ظلم پذیری نمی دادند و مردم را در برابر حاکمان فاسدِ یکّه تاز کلّه شقّ روزگار تنها نمی گذاشتند. چراکه آنان، مأمون های روزگار خود را می شناختند؛ چنانچه پیامبران خدا، فساد و تباهی و زور و ستم فرعون های زمانۀ خود را می دانستند و با آنان به مبارزه دائمی برمی خاستند.

و ما پیروان ائمه و انبیای خدا نیز، باید و باید مأمون های خنّاس (=اهریمن نیرنگبازِ وسوسه گر) روزگارمان را با دقّت و فراست بشناسیم و در برابرشان بایستیم. و این ممکن نیست؛ مگر به مَشیء و مَرامِ علوی، حسینی، صادقی، رضوی و مَهدوی، که فلسفۀ واقعی «انتظار» و «چشم به راه بودن» ماست. تمام.