آنگاه که بر ابراهیم خلیل ع داخل شدند

نگارش ۲۱ ، ۱۲ ، ۱۴۰۳ در مدرسه فکرت شعبه‌ی واتس‌آپ. پیش از اذان صبح ماه رمضان برای هر انسان بیدار -که سحری می‌خورَد که جان برای کارکردن داشته باشد- نگاه به آخرین نامه‌ی خداوند به پیامبر خاتم و اکرم ص، یعنی قرآن کریم، شعله‌های ذهن را روشنتر می‌کند. تصادفی، قرآن باز می‌کنم درین وقت سحر رمضان. خوردم به آیه‌ی "اِذ دَخَلوا عَلیهِ" از آیه‌ی ۵۲ حجر، که وقتی آن را ادامه دهیم آیه ما را یک سلام مخصوص آموزش می‌دهد: «فَقالُوا سلاماً». مفسران آن را به ادب ملائکه تفسیر کردند که وقتی بر ابراهیم خلیل الله ع داخل شدند، ادب کار زدند، سلام مخصوص کردند.

 

سلام نوعی تحیّت است. حیات به طرف می بخشد؛ سلامتی عطا می‌کند، حتی به حدِ ذوق ذرّه‌ای و لحظه‌ای. با سلام دادن، ادب خود را به هر کس که داخل شدیم، چه حضَر و چه هر نظر، منتقل می‌کنیم که آن شخص هم در خود حس شخصیت به خود می‌گیرد که مورد احترام و ارجمندی قرار گرفته است. این کمترین انرژی -ولی بالاترین اثرگذاری- را قرآن به انسان آموخت و تمدن‌های انسان‌پایه. درود بر سلام و سلام بر درود. و سلام و درود بر سلام‌کنندگانُ دروددِهندگان. پایان متن ۲۰ دامنه.

| لینک کوتاه → qaqom.blog.ir/post/2584