ولیّ صغیر با صغیر !

سلام علیک
جناب آقای طالبی
صبح بخیر
از اینکه مرحوم استاد مصباح همانند دیگران قابل نقد است بنده هم این را قبول دارم
ولی باید موارد اشکال را بیان کرد.
بالاخره او مثبتاتی نیز دارد که از جمله فلسفه و کلام است
گرچه در فقه تدریس نداشت لذا نمی توان او را از فقهای حوزه برشمرد
چنانکه در تفسیر قرآن نیز تدریس و تالیف نداشت
ولی این جمله (مصباح از اساس اسلام انحراف داشت) به نظر بنده تعبیر درستی نیست

احمد باقریان ساروی

[در پاسخ به دامنه 3 | ابراهیم طالبی دارابی]
جناب طالبی عزیز
سلام و صبح به خیر

بنده از بیان واقعیات پرهیز نمی کنم، حتی اگر به ضرر خودم باشد.

گمان نمی‌کردم انتقاد از افکار و رویه‌ها، تبدیل به ظلم به افراد و نظام شود.
نمی‌دانم ریشه این امر در کجاست؟

یک سری از آداب و رسوم در حوزه بود که از سالهای گذشته تبدیل به سنت شده بود. خودم از نزدیک و نزد آیت الله مجتهدی دیدم.
ایشان به موی بلند و فوکول و ... حساس بود.
اما عجیب طلاب را به نماز شب و نطالعه و پیش مطالعه و تدریس و ... ترغیب می‌کرد.
اکنون بعضی از آداب و رسوم رفت، اما متاسفانه سنت‌های پسندیده هم کم‌رنگ شد. مطالعه، پیش مطالعه، مباحثه، مطالعه اجباری، سر به زیر بودن در خیابان، نماز شب و ... . همه اینها از مواردی بود که مردم هم بشدت می‌پسندیدند.

اما در باره شهید مطهری و حضور او در تهران، نه به دلیل آنچه شما اشاره کردید، بلکه دلایل دیگری داشت. او از حوزه قم به حوزه مروی تهران رفت و در آنجا در دانشکاه و انجمن اسلامی و ... به فعالیت پرداخت و متاسفانه از جانب طرفداران شریعتی ظلم فراوانی به او شد، نه از سوی متحجرین.

سخنان شما در باره مرحوم علامه مصباح یزدی و همچنین در ارتباط نظام و رهبری هم جالب نبود.

محمدرضا احمدی

جناب طالبی عزیز

سلام و صبح به خیر

بنده از بیان واقعیات پرهیز نمی کنم، حتی اگر به ضرر خودم باشد.

گمان نمی‌کردم انتقاد از افکار و رویه‌ها، تبدیل به ظلم به افراد و نظام شود.

نمی‌دانم ریشه این امر در کجاست؟

یک سری از آداب و رسوم در حوزه بود که از سالهای گذشته تبدیل به سنت شده بود. خودم از نزدیک و نزد آیت الله مجتهدی دیدم. 

ایشان به موی بلند و فوکول و ... حساس بود.

اما عجیب طلاب را به نماز شب و مطالعه و پیش مطالعه و تدریس و ... ترغیب می‌کرد.

نمی‌گویم حتما روش‌های درستی بودند، اما خودتان بهتر می‌دانید که این موارد به دلیل فاصله داشتن و جلوگیریِ طلاب از علایق دنیوی بود، نه مخالفت با ساعت مچی و بد بودن فوکول. یعنی حتی به یقه پیراهن هم نباید علاقه داشته باشند، چه رسد به امور دنیایی دیگر.

اکنون بعضی از آداب و رسوم رفت، اما متاسفانه سنت‌های پسندیده هم کم‌رنگ شد. مطالعه، پیش مطالعه، مباحثه، مطالعه اجباری، سر به زیر بودن در خیابان، نماز شب، اخلاق نیکو و ... . همه اینها از مواردی بود که مردم هم بشدت می‌پسندیدند.

الآن نه تنها مردان، بلکه برای زنها هم لازم نیشت کت تا زانو بدوزند و بپوشند، حتی لازم نیست شلوار تا مچ بپوشند، ظاهراً هرچقدر کوتاه‌تر باشد و بیشتر نمایش بدهند بهتر است.

اما در باره شهید مطهری و حضور او در تهران، نه تماماً به دلیل آنچه شما اشاره کردید، بلکه دلایل دیگری داشت. او از حوزه قم به حوزه مروی تهران رفت و در آنجا در دانشگاه و انجمن اسلامی و ... به فعالیت پرداخت و متاسفانه از جانب طرفداران یکی از شخصیت‌ها ظلم فراوانی به او شد، نه از سوی متحجرین قم یا تهران.

او از اطرافیان آیت‌الله بروجردی دلخور بود، اما بعضی از مسائلی که مد نظر شما هست، برای دیگرانی، از جمله شخص آیت الله بروجردی، علامه طباطبایی و حضرت امام هم به مراتب شدیدتر پیش آمده بود، اما آنها ماندند.

دیدگاه‌ها و نظرات شهید مطهری در کتابهای او و بخصوص در سخنان و نامه‌هایی که در اواخر عمر بیان کردند به وضوح قابل مشاهده هست و قابل تحریف نیست. فاصله افکار شهید مطهری با نظریات بعضی از شخصیت‌ها و متفکران آن روز بسیار زیاد است. در نهایت به دست کسانی ترور شد که همه می‌دانیم آن گروه فرزندان معنوی چه کسی بودند.

سخنان شما در باره مرحوم علامه مصباح یزدی و همچنین در ارتباط با نظام و رهبری هم جالب نبود. اساساً این گونه نام بردن که در پس آن دیدگاه نویسنده وجود دارد جالب نیست.

محمدرضا احمدی

شیخ جوادآقا آفاقی به استاد با باقریان در مورد نوشته‌ی من در مورد مصباح:
سلام علیکم. جناب آقای باقریان.
۱. از اینکه در نقد موضع انحرافی و بر آمده از هوای نفس و وابستگی گروهی جناب طالبی نوشته اید :
«ولی این جمله (مصباح از اساس اسلام انحراف داشت) به نظر بنده تعبیر درستی نیست»؛ جای تقدیر و تشکر دارد؛ اگرچه متاسفانه وی با توجه به خلقیات خاصش؛ سخن حق را نمی پذیرد و به تذکرات حق سایر افراد هم توجه نمی کند.

۲. اما از اینکه نوشته اید: «اگرچه در فقه تدریس نداشت لذا نمی توان او را از فقهای حوزه برشمرد»؛ بلی به صورت عمومی و رسمی رایج در حوزه (تدریس فقه در مسجد اعظم و...) در این حوزه تدریس نداشت؛ ولی برحسب اطلاع در یکی دو دهه پایانی عمر بابرکتش؛ در موسسه امام خمینی (ره) درس فقه هم داشتند؛ البته نه خودش مدعی بود که از فقها می باشد و نه کسی از شاگردانش وی را به چنین صفتی توصیف نموده اند.

۳. اینکه نوشته آید : «چنانکه در تفسیر قرآن نیز تدریس و تالیف نداشت»؛ لازم است عرض کنم: اگر منظور اینست که تدریس درس تفسیر ترتیبی نداشت؛ سخن حقی است؛ همانگونه که شهید مطهری نیز تدریس تفسیر ترتیبی نداشته و آیت الله سبحانی و... هم نداشته و ندارد؛ ولی درس تفسیر موضوعی فراوان داشته؛ آثار مکتوب چندین جلدی معارف قرآن آن مرحوم؛ زبان زد عام و خاص می باشد؛ همانگونه که تلاشهای شهید مطهری و آیت الله سبحانی و... هم بسیار سودمند می باشد.

شواهد نشان میدهد: مرحوم آیت الله مصباح یزدی با سلسله آثارش در قالب معارف قرآن (عبارت دیگری از تفسیر موضوعی قرآن) توانست بسیاری از شبهات روز برخی از روشنفکران منحرف در حوزه توحید؛ نبوت؛ امامت؛ سیاست؛ معاد؛ و...را شناسائی کند و پاسخی مناسب دهد. شواهد نشان میدهد کینه توزی برخی از اشخاص و احزاب منحرف نسبت به آن مرحوم؛ معلول آگاهی این بزرگوار با سخنان و اندیشه منحرفانه آنان و پاسخ قاطع در جهت دفع آنها بوده است.

جت الاسلام باقریان به شیخ جوادآقا آفاقی:

علیک السلام
در مورد فقه استاد مصباح فی الحمله عرض مرا تایید فرمودی
ضمن اینکه کتاب فقهی هم ندارد
اما تایید بزرگان دیگر در رشته خاص آن مرحوم است: فلسفه و کلام (اعتقدات) بنده نیز در این دو جهت موافقشان هستم ضمن اینکه نهایة الحکمه را با درسهای نوار او استفاده کردم پس در این جهت شاگرد او هستم
ولی با همه احترام به آن استاد این حق را دارم که کلمات مطلق بزرگان دیگر در این باره را نپذیرم و خود داوری مستقل داشته باشم چنانکه در زمان حیات او نامه ای (نقد سیاسی) بر آن استاد نوشته و در رسانه ها منتشر نموده بودم
و چون از دار دنیا رفته است همان نامه رتا نیز بازنشر نمیکنم و راضی به بازنشر آن نیز نیستم.
دستان او فعلا کوتاه است دیگه از او انتقاد نمی کنم
تعاریف بزرگان از آن مرحوم موضوع (شخصیت) شناسی است و حکم نیست تا برای من تعبد بیآورد
و هرکسی را در حد خود ستایش میکنم ضمن احترام به ستایش دیگران ولی بدون پذیرفتن آن ستایشها.
به مطالعه مکتوبات فلسفی و کلامی او تشویق میکنم ولی مشی سیاسی او را چه قبل از انقلاب و چه در دوران جنگ تحمیلی و چه بعد از چنگ تا آخر عمر آن مرحوم تشویق نمیکنم به سکوتم در این باره قانع شوید و دلیل طلب نکنید برایتان بهتر است
هرچند چهره علمی است و آثار ارزشمندی دارد ولی بنده او را در ردیف امثال شهید مطهری نمیدانم اهل اغراق گویی نیستم.
رضوان الله تعالی علیه
اما مدعیان سیاسی راه او موسوم به جبهه پایداری را هرگز تایید نمی کنم و مشی سیاسی تند آنان را محکوم و افراد معروف آن جبهه را صلاحیت مقام و مسئولیتی را که فعلا دارند (نمایندگی مجلس وو) نمیدانم
در آخر در این کلمات هیچ توهین و بدگویی به کسی روا نداشته و عادتم چنین نیست
نقد مختصر غیر از بدگویی است
لذا کسی توهین استنباط نکند
اینها را گفتم چه خوشتان بیاید .و چه خوشتان نیاید
رضای خدا برای من بر رضای خلق ترجیح دارد
آنچه معتقد بودم و شایسته نوشتن و گفتن میدانستم و صلاح آن را میدانستم تقدیم کردم
ادامه هم نمیدهم حتی اگر بزرگواری بر آن نقدی داشته باشد

شیخ شاکر طاهرخوش به شیخ محمدرضا در مورد من:
با سلام و عرض ادب و احترام. من با متن و نگارش شما بی نهایت موافقم
نمی دانم چرا بعضی از دوستان عزیزم این قدر حاضرند که افکار خودشان را که نمی دانیم به چه دلایلی شخصی با نظام و انقلاب و شخصیت ها ، زاویه ۱۸۰۰ درجه ای بگیرند.
بنده در درس اخلاق حاج آقا مجتهدی تهرانی می رفتم ، در خیابان هم می دیدم ، اگر نزدیک شان بودم ، موی بلند، ساعت مچی و .... را دوست نداشتند و ما هم مراعات حال ایشان را می کردیم.
آیا الان حوزه علمیه چنین رویکردی را دارند؟! از سید حسن مصطفوی گرفته و خاندان مصطفوی خمینی تا خاتمی، روحانی و ... که عشق و حال، مال آنان هست و بد و بیراه مال ما طلبه‌های پایین.خواستم سوالی از جناب آقای طالبی دامنه داشته باشم ، می توانند جواب هم ندهند، مخیرند: آقای خامنه‌ای چه ظلمی به شما کرده که همینطور شما و بعضی از دوستان بر او می تازید. این‌ها یک بحث برادرانه‌ای بیش نیست، شاید ما از لحاظ فکری با هم در تضاد باشیم ، اما از برادری شما نسبت به خودمان کم نمی دانیم و شما بزرگوارید 🌷🌹