به قلم دامنه: گشتی در ترجمه‌ها برای آیه‌ی ۴ جِن: و اَنّهُ کان یَقولُ سَفیهُنا علی اللّهِ شَطَطاً. ادیب و حکیم ابی‌القاسم الحسین (=راغب اصفهانی درگذشته‌ی ۵۰۲ قمری) کلمه‌ی «شطط» را در کتابش "مفردات" "سخن دور از حقیقت" معنا کرده است. ببینیم مترجمان سرسناش دیگر چه معنا کرده‌اند:
سخنی دور از حق. ترجمه‌ی مشکینی
سخنان ناروا. ترجمه‌ی مکارم شیرازی
از حق دور بودن. ترجمه‌ی المیزان
به خدا دروغ بستن. ترجمه‌ی الهی قمشه‌ای
سخنانی یاوه. ترجمه‌ی مهدی فولادوند
سخنی دور از صواب. ترجمه‌ی سید محمدرضا صفوی
سخنی دور از حق. ترجمه‌ی حسین انصاریان
ستیزه. ترجمه‌ی مجتبوی
دروغ بستن. ترجمه‌ی حاج سید ابراهیم بروجردی
سخنانی یاوه و پراکنده سُراییدن. ترجمه‌ی صادقی تهرانی
سخنى ناحق. ترجمه‌ی محسن قرائتی
اقوال نادرست. ترجمه‌ی مصطفی خرمدل
ناحق. ترجمه‌ی عبدالمحمد آیتی
پریشان‌گویی. ترجمه‌ی خرمشاهی
گزاف. ترجمه‌ی حسین استاد ولی
حرف ناهنجار. ترجمه‌ی کرم‌خدا امینیان
یاوه‌سرائى. ترجمه‌ی سید مهدی آیت‌اللهی
تهمت‌آمیز. ترجمه‌ی داریوش شاهین
لغو و افترا. ترجمه‌ی عبدالمجید صادق نوبرى
بیهوده. ترجمه‌ی محمدکاظم معزى
سخنى متجاوز از حد. ترجمه‌ی محمود یاسرى
اگر بیشتر گشت می‌زدم، یقیناً هنوزم بیشتر دشت می‌کردم. بگذرم.
