به قلم دامنه
به نام خدا. دو نکته در این قسمت دامنۀ کویر می آورم
سه راه صوفیانه تقرُّب به خدا، با سه راه هندو مطابقه
کَرمه یوگا: یعنی طریق عمل
بهکتی یوگا: یعنی طریق عشق
جنانه یوگا: یعنی طریق معرفت
چیتک می نویسد:
به کرّات در متون عرفانی آمده که
معرفت در کتاب یافت نمی شود
در قلب آن را بیاب
یادداشت های برداشت آزاد سال هشتاد و هفت دامنه از کتاب:
درآمدی بر تصوُّف. نوشتۀ ویلیام چیتک
ترجمۀ محمدرضا رجبی. قم دانشگاه ادیان و مذاهب
ص شصت و شش و صد و پنج
به قلم دامنه
در سال تازه نیز بازمی گویم:
بُرو این دام را بر مرغِ دگر نِه
که عَنقا را بلند است آشیانه
عَنقا (=سیمرغ)
در بلندی ها آشیانه می سازد
چشم خلوت بینِ خدا
مافوقِ همه‌ی دوربین‌هاست
به نام خدا
یک
خواجه نظام الملک می‌نویسد که پادشاهان قدیم همیشه
دو خزانه داشتند یکی خزانۀ اصل و دیگری خزانۀ خرج
و هر مال که حاصل می شد بیشتر در خزانۀ اصل می بُردند
و کمتر به خزانۀ خرج و تا ضرورتی نبود از خزانۀ اصل چیزی
خرج نمی کردند و اگر چیزی از آن برمی داشتند
به صورت وام بود و بعد جایش بازمی نهادند.
کاغذ زر. نوشته‌ی دکتر غلامحسن یوسفی
ص هشتاد و دو
دو
هاینریش بل
نویسنده‌ی آلمانی و برنده‌ی جایزه‌ی نوبل:
«هنوز هم که هنوز است اظهار ادب،
در مقابله با یک فرد بی ادب،
مطمئن‌ترین طریقِ تحقیر است...»
به نام خدا
سه نکته
یک
مهندس بازرگان و دکتر یدالله سحابی در زمان شاه
کارخانۀ سافیاد زدند تا انقلابیون در مبارزه علیۀ شاه
استقلال مالی و سیاسی داشته باشند
یادداشتهای دامنه
خاطرات عزتشاهی ص.صد و چهل
دو
محبتِ مغشوش، زود انحلال پذیرد،
چنانکه دِرم و دینارِ مغشوش زود تباه شود
خواجه نصیرالدین طوسی
سه
هر بزرگی که به فضل و به هنر
گشت بزرگ نشود خُرد به بَد گفتنِ بهمان و فلان
از خردمندی سؤال کردند که: می توانی بگویی زندگی آدمیان مانند چیست؟ وی در جوابشان گفت: زندگی مردم مانند اَلاکُلنگی است، که از یک طرفش سنّ آنها بالا می رود و از طرف دیگر زندگی آنها پائین می آید! (منبع)
به قلم دامنه. به نام خدا. به دلیل دو مسافرتی که در طی دی ماه امسال به مشهد مقدس و سپس به تهران و مازندران داشتم، دیشب پروندۀ ماشینم را طبق معمول از روی سایت راهور بازبینی کردم. متأسّفانه بی آن که هیچ سردربیاورم چرا و در کجا و برای چه نوع خلافی، دیدم جریمه ای به نام خودوری دامنه ثبت شده است. یعنی جریمۀ دوبرگی که در غیاب راننده، از سوی مأمور پلیس راهور نوشته و صادر می شود.
جریمۀ دوبرگی از میان دو نوع دیگرش (تسلیمی و الصاقی) در تعریف سرهنگ کرمی اسد رئیس مرکز اجراییات پلیس راهور ناجا «نوعی از ابلاغ محسوب می شود که پلیس تخلف ارتکابی راننده را مشاهده کرده است... هنگامی که پلیس تخلُّفی را از سوی راننده مشاهده می کند نسبت به توقف و ایست خودرو دستور می دهد... با توجه به ایست دادن پلیس و عدم توقف خودرو از سوی راننده چه به صورت عمد و غیرعمد ماموران پلیس راهور از دو برگه [به میزان 400 هزار ریال جریمه] استفاده می کنند و جریمه و تخلف در سوابق راننده متخلف درج خواهد شد.» (منبع)
حالا بگذرم؛ این که کجا و چرا جریمه دوبرگی غیابی شدم، و از سوی هیچ پلیسی فرمان ایستی هم ندیده ام، مهم نیست. طی 40 سال رانندگی کردن، این دومین جریمه ای ست که به نامم ثبت شده است. آن یکی به خاطر 5 کیلومتر سرعت غیرمجاز بالاتر از حد 110 کیلومتر. این یکی غیابی و هنوز کشف نکردم واسۀ چی. به هر حال؛ به قول یکی از استادان درس مالیۀ ما در دانشگاه، که همیشه می گفت «دولت خرج دارد» [و نامش هم میان دانشجویان به همین تیکه کلام معروف شده بود] می گویم دولت یا باید از جیب ملت درآورد و یا از جوفِ زمین. از نفت و مس و مفرغ گرفته تا چدن و آهن و پسماند و پیشخوان.
از این جریمۀ دوبرگی، دل به دامنه کویریات زده ام و می گویم ما که از جریمۀ غیابی پلیس _که پرداخت زور زورکی چند تکه پول کاغذی ست_ این همه شوکه می شویم؛ آیا هیچ نگریسته ایم که جریمه های مأموران خدا چه عواقب و پاداشی بر سرنوشت مان دارد؟ ملائکی که هر آن و ساعت و ثانیه، ما را مراقب اند و «کرده ها و نکرده» های مان را دقیق بی رد و برگشت محاسبه می کنند و بنا به نقل ها و روایت ها، بر دوش راست و چپ مان بخوبی نگاهمان می کنند و به ثبت و درج می پردازند.
امید است از سوی آنان جریمه ای نشویم. اگر هم به دلیل معصوم نبودن و خطاآلود بودنِ طبع بشری مان، خطا و گناه می کنیم و متخلّفانه به بیراهه می رویم، بازهم به بخشندگی و توبه پذیری خدای مهربان امید داریم که جریمه غیابی مان بخشیده شود تا از پل صراط راحت بگذریم. آری چانه زنی با خدای رئوف آسانتر و زیباتر است از چونه زنی زمُخت و بی رَغبت با دولت و حکومت و حاکمیت.
