تبلیغ در روستا بهتر از شهر

در ضمن چه می دانم چه کسی خاطراتم مطالعه می کند یا نمی کند؟ فقط می دانم آقای طالبی مدیر دامنه مطالعه می کنند. علتش اینکه ایشان هر مطلبی را در دامنه قرار نمی دهند. علت دیگر در تصحیح کم یا زیادی کلمات، ویرایش انجام می دهند که متوجه می شوم مطالبم را دقیقاً و با نظارت و ارائۀ پاسخ ها مطالعه می کنند. متشکرم.

اما پیام ها و آموزه های سفر تبلغی به زابل: این سفر نور با هَمرَهان سفیران نور بود که به سرعت گذشت بلکه مثل برق گذشت (بنشین کنارجوی گذر عمر ببین) علی رغم تمام دغددغه ها و استرس ها و مردّد بودن  در این سفر.. خلاصه عَزم را به جَزم مُبدل کردیم و دل به دریا زدیم در یکی از توابع زابل (روستای میر عبدالله) جهت وَعظ و خِطابه استقرار یافتیم .. تا شاید مشمول مهاجر الی الله قرار بگیریم ..

در این سفر نور آموزه ها و پیامها را تقدیم می کنم:

دفع ضرر محتمل واجب است. هر جا که احساس خطر کردیم باید تحقیق کنیم و یا مشورت داشته باشیم خطر را از خودمان دور کنیم . چرا که حفظ جان واجب است. در این سفر ترس از کشتن بود ولی معلوم نبود چی جوری و چگونه؛ لهذا مشورت را در رفتن و نرفتن در اولویت قرار دادم که مشورت برایم مفید بود.

خوب است چه در سفر و چه درحضَر با افرادی که ارتباط خوب پیدا کردیم، اسم و رسم شغل و وطن را سوال کنیم و این ارتباط را استمرار ببخشیم. در این مورد روایت معتبر از پیغمبر داریم. و در این سفر از این جهت توفیق کم کاری کردم.

برای مُبلِّغ جهت پیشبرد کار فرهنگی در محل تبلیغ و جذابیت گزارش کار، مستند سازی بهمرا مُصوَّر به تصاویر و عکس لازم است. در این جهت هم بی خیال بودم و الان خودم را ملامت می کنم. با توجه به اینکه دوربین خوب داشتم در خانه استفاده نکردم.

همت بلند داشته باشیم. چرا که مردان بزرگ با همت بلند به جایی می رسند. در این سفر به زابل ذوق و شوق به تبلیغ داشتیم؛ اما نمی دانم همت ما چه اندازه بود. منظور از همت آنست که چنان جِدُّ جَهِد داشته باشیم جزء برترین ها و بهترین ها باشیم.

در سفرهای طولانی یا مقطعی حتماً با خانواده در میان بگذاریم که نظرشان چیست. آیا تنهایی می تواند در خانه دوام بیاورند یا نه؟ اگر مشکل است باید در این سفر رفع مشکل نمائیم. بنده در هر سفر تبلیغی که دارم با خانواده در میان می گذاشتم. چرا که، خانواده برایم مهم می باشند. و الحمدالله خانواده ام در تمام سفرهای تبلیغی با من همکاری می نمودند.

زود قضاوت نکنیم و بطور کلی منفی باف نباشیم. ما به مردم زابل فکر منفی داشتیم؛ اما خیلی مردم مهربان و خوش اخلاق بودند و بنده خیلی از آداب و ادب و تربیت و استقامت در مقابل مشکلات و معضلات را از آنها آموختم.

سوغات گرفتن را جزء ملزومات سفر قرار دهیم. بنده و شیخ علی بزرگوار برای سوغات از زابل چای کلّه مورچه ایی و چراغ اضطراری بزرگ گرفتم و سوغات دیگر نمی دانم چه بود.

تبلیغ در روستا بهتر از تبلیغ در شهر است. بنده هم در شهر و هم در روستا تبلیغات داشتم. اما تبلیغات در روستا ثمرات بیشتری دارد.

با سُنی ها و افراد گناهکار مهربان باشیم. و چهره به چهره با آنها حرف بزنیم و همین امر باعث ارشاد آنها می شود. که در زابل چنین تجربه ای خیلی خوب جواب داد. بین مان محبت حاکم بود. به قول مولوی:

دﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ ﻭ ﺍﻫﻞ ﺩﻧﯿﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ،
ﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﯿﭻ ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﭙﯿﭻ
ﺩﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﻤﺮ ﭼﻪ ﻣﺎﻧﺪ ﺑﺎﻗﯽ؟
ﻣﻬﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﺤﺒﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎﻗﯽ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﭻ

مبلّغان طهارت و نجاست  غسل  و احکام ..... را برای اهالی محل و مستمعین در اولویت قرار دهند؛ چرا که، مردم خیلی از مسائل احکام را نمی دانند. در ابتدای صحبت احکام میگفتم.

شیعه و سنی ارادت خاصی به مقام معظم رهبری داشتند و از آقا تعریف می کردند وهمین امر برایم جالب و خوشحال کننده بود.

خدایا چنان کن سر انجام کار_تو خشنود باشی ما رستگار. ولادت حضرت معصومه بر شما خوانندگان مبارک. ۲۳ تیر ۱۳۹۷ دارابکلا. مالک رجبی دارابی.

دوازده نکته جواب دامنه

به نام خدا. سلام جناب شیخ مالک. از مزاح زیبای شما ممنونم و نیز از خواندن پست های دامنه. خوبه ما جغول بغول نمی خوردیم و الّا... .

امابعد؛ پاسخم به ۱۳ بند خوب و آموزنده و شیرین شما:

مشورت چنان اعتبار و ارزش دارد که رهبران جامعه اسلامی طبق نصّ شریف قرآن مأمور به شَور و مشورت و سپس عزم در امور شدند حتی رسول حبیب خدا (ص).

استمرار ارتباط یعنی تحکیم پیوند و این اوج اخلاق اسلامی ست.

این یکی را باید از دامنه می آموختی. عکس در صحنه. بازهم وقت باقی ست، ازین پس چنین کن.

جهد همان کمال جویی ست. نکتۀ پرشوری مطرح کردی.

نشان خوبی از سبک زندگی شماست. می تواند آموزه باشد. سلامم را به خانه برسانید.

خیلی عالی آمدی این را. منفی بافی. آری؛ بلای جان انسان ها. بیشتر این را در منابر و کلاس های تان بسط دهید و گوشزد کنید.

سوغات فرهنگ لطیف ایرانی هاست. پس، پیشتازی در این باب. حُسن خُلقی ست این.

می فهمم چه می گویی. چون روستایی سینه ای ستبر ندارد، دلی پاک دارد و مغرور نیست و تعلیم پذیری کمال می داند نه عیب و کسر.

با ابیات مولوی این بند را باران فکری ساختی.

همیشه احکام را از صفحۀ آغازین توضیح المسائل نگوید ببنید مردم با چه چیزی بیشتر گریبان گیرند. یعنی اول جامعه شناسی کنید سپس موضوع بیابید و آن گاه طرح و شرح کنید.

می توانی یک متن بسازی همین را؟

می گویم: آمین. رستگاری همان فلاح و پرواست که قرآن گفت در آیۀ ۶ تحریم : ...قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ... خود و خانواده خود را حفظ کنید