متن نقلی: محمد امین (ص) برای تجارت، با کاروان بانو خدیجه به شام رفت، حضرت خدیجه غلام خود «میسره» را همراه او کرد و دستور داد تا همه جا، او را همراهی و مراقبت نماید. در شهر بصری در نزدیکی شام به راهبی به نام «نسطورا» برخورد کردند که او به غلام، از آینده پیغمبر و نبوّت او خبر داد و از طرفی سود بسیاری عاید آنها شد. بعد از برگشت از شام، میسره، احوالات و گفتار راهب و مشاهداتش را که از عظمت و معنویت محمد امین بود، برای خدیجه تعریف کرد و از همین جا بود که او را مشتاق همسری با «محمد امین» نمود.
ویژگی های شخصیتی
حضرت خدیجه سلام الله علیها
ازدواج خدیجه با رسول خدا: با وجودی که مردان ثروتمندی از قریش چون "ابوجهل بن هشام" و "عقبة بن ابی معیط" از او خواستگاری کرده بودند؛ ولی خدیجه که شیفته درستکاری و امانتداری و مکارم اخلاقی و جهات معنوی محمد شده بود، خود، پیشنهاد ازدواج داد و برخلاف سنت های ازدواج در میان اعراب جاهلی آن زمان، مال و ثروت زیادی از دارائی اش را به محمد، هدیه کرد.
محمدامین نیز این پیشنهاد را پذیرفت و مراسم عقد آنها با حضور عموهای پیامبر و بستگان خدیجه که از همه مشهورتر پسرعموی او "ورقة بن نوفل" بود انجام و خطبه عقد توسط حضرت ابوطالب که بزرگ بنی هاشم و عمو و کفیل پیامبر بود، اجرا شد. مهریه آن حضرت بنا به نقل برخی تاریخ ۲۰ شتر و بنا به نقل بعضی ۱۲ اوقیه و نیم که پانصد درهم می شود، بود. بر سر این جریان زنان مکه رابطه شان را با خدیجه قطع و او را تنها گذاشتند. حضرت رسول در آن موقع ۲۵ سال و خدیجه بنا به اقوال مختلف بین ۴۰ تا ۲۸ سالگی بوده اند. مهریه را نیز خود حضرت خدیجه (س) تقبّل نمودند.
او اولین همسر رسول خدا بود و تا وقتی که حیات داشت هیچ زن دیگری اختیار نکرد و ثمره این ازدواج، دو پسر بنام قاسم و عبدالله که هر دو قبل از بعثت پیامبر از دنیا رفتند و ۴ دختر بنام زینب، ام کلثوم، رقیه و فاطمه زهرا سلام اله علیها بود. فاطمه زهرا _سلام الله علیها_، بعد از بعثت به دنیا آمد. خدیجه کبرا از فضایل زیادی برخوردار بود. او یک همسر فداکار و ایثارگر، بهترین یاور برای رسول خدا و در تمام مشکلات و سختی های پی در پی و تبعیدها و محاصره های پیامبر (ص)، قوی ترین پشتیبان و همراه او بود. اموال خود را در راه اهداف الهی و گسترش و تقویت اسلام، بخشش کرد و با ثروت بسیارش در راه تثبیت و پیشرفت اسلام، بسیارموثر بود. (منبع)
ماه برکت زِ آسمان می‌آید
صوت خوش قرآن و اذان می‌آید
بار دیگر ماه میهمانی خدا فرا رسید و مسلمانان مشتاق بر سفره فضایل الهی گردهم آمده اند. اگر ما ماه رمضانی را گذراندیم، شب‌های احیایی را گذراندیم، روزههای متوالی را گذراندیم و بعد از ماه رمضان در دل خودمان احساس کردیم که بر خودمان بیش از پیش از ماه رمضان مسلّط هستیم، بر عصبانیت خودمان از سابق بیشتر مسلط هستیم، بر چشم خودمان بیشتر مسلط هستیم، بر زبان خودمان بیشتر مسلط هستیم، بر اعضا و جوارح خودمان بیشتر مسلط هستیم و بالاخره بر نفس خودمان بیشتر مسلط هستیم و میتوانیم جلو نفس اماره را بگیریم، این علامت قبولی روزه ماست.
پیامبر عظیم الشان اسلام در باب ماه مبارک رمضان می فرماید: ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است که خداوند در آن حسنات را می افزاید و گناهان را پاک میکند و آن ماه برکت است.
و مولای متقیان حضرت علی (ع) نیز درباره فضائل ماه خدا فرموده اند: روزه امساک از خوردن و آشامیدن نیست بلکه روزه،خوددارى ازتمامى چیزهایى است که خداوندسبحان آنها را بد مى داند.
ودر حدیثی دیگر از ایشان نقل شده که فرموده اند: روزه قلب بهتر از روزه زبان است و روزه زبان بهتر از روزه شکم است.
و خداوند سبحان فرموده اند: روزه برای من است و من پاداش روزه داران را می دهم
پس خوشا بحال روزه داران. ان شالله که همه ما جزو روزه داران و برپاکنندگان حقیقی ماه رمضان باشیم.
ماه مبارک رمضان نامهای فراوانی دارد؛ شهرالله، ماه مهمانی خدا، ماه صیام، ماه مبارک، ماه عبادت و بندگی، ماه تقوا و ورع، ماه استقامت و ایستادگی، ماه اجتناب از گناهان و حتی اجتناب از حلال های خداوند، ماه صیغل روح و...
بنابراین در شهرالله می توان با پرهیز از گناهان و تقوا پیشگی و اجرای دستورات دین و توجه به هم نوعان به ویژه محرومین و مستضعفان با طاعت و بندگی به قرب و نزدیکی خداوند که همان لقا الله است نائل آمد. خوشا به حال کسانی که این ماه را درک و به عبادت و عبودیت و بندگی می رسند و از نعمات و کرامات بی کران این ماه سرشار از فضیلت، بهره مند می گردند چرا که حتی خواب و نفس مومن نیز در این ماه تسبیح و عبادت لحاظ می گردد.