به قلم جلیل قربانی: سوئیفت/SWIFT به زبان ساده
۱- برای آشنایی با سوئیفت، شبکه بانکی داخلی را برای‌تان شبیه‌سازی می‌کنم.
۲- می‌دانید که در سامانه شتاب، تنها کارت‌های بانکی عضو این شبکه می‌توانند دریافت و پرداخت و انتقال پول را انجام دهند. نقل و انتقال پول در این شبکه با اطمینان ۱۰۰ درصد است.
۳- برای انجام این کار، باید بانک‌های مبدأ و مقصد کارت بانکی عضو شبکه باشند. در غیر این صورت، خدمات کارت بانک به دارنده آن کارت ارائه نمی‌شود.
۴- کارت بانکی هر موسسه مالی و پولی، نمی‌تواند به آسانی عضو شتاب شود، مگر آن که با تایید بانک مرکزی، مقررات شبکه شتاب را بپذیرد.
۵- در شبکه سوئیفت هم برای مبادلات پولی بین‌المللی، چنین سازوکاری وجود دارد. برای نقل و انتقال پول در بین بانک‌ها در سراسر جهان از طریق این شبکه باید مقررات آن را پذیرفت.
۶- عدم ارائه خدمات سوئیفت به هر کشور با بانک به معنای عدم عضویت یا لغو عضویت آن در شبکه سوئیفت و محرومیت از امکان تبادل پول با بانک‌ها در دیگر کشورهاست.
۷- مبادلات پولی در سوئیفت با اطمینان ۱۰۰ درصد است و مبادلات خارج از شبکه بانکی، غیرممکن یا بسیار دشوار است.
۸- مرکز سوئیفت در بروکسل قرار دارد و بانک مرکزی کشورها از طریق یک مسیر ویژه با آن ارتباط دارند.
۹- ایران از سال ۱۳۷۰ عضو سوئیفت شد. عضویت ایران با تحریم سال ۱۳۹۰ لغو و پس از برجام برقرار شد.
۱۰- همان‌طور که دسترسی آدم‌های بدحساب از نظر مقررات بانک مرکزی و شبکه شتاب، به شبکه شتاب قطع می‌شود، دسترسی کشورهای غیرشفاف از نظر مقررات بانکی بین‌المللی به ویژه FATF، به سوئیفت قطع می‌شود. هر دو گروه در لیست سیاه قرار می‌گیرند.
