لتُبَلبَلُنَّ بَلبَلة وَ لَتُغَربَلُنَّ غَربَلة
خطبه‌اى از آن امام علی (ع) هنگامى که در مدینه با او بیعت کردند: امتحان امت اسلامی. نهج البلاغه (نسخه‌ی صبحی صالح)
ترجمه‌ی آیتی: "آنچه مى‌گویم بر عهده‌ی من است و من خود ضامن آن هستم. آن کس که حوادث عبرت‌آموز روزگار را به چشم ببیند و از آن پند پذیرد، پرهیزگاریش او را از آلوده‌شدن به کارهاى شبهه‌ناک باز مى‌دارد. بدانید که بار دیگر همانند روزگارى که خداوند، پیامبرتان را مبعوث داشت، در معرض آزمایش واقع شده‌اید. سوگند به کسى که محمد (ص) را به حق فرستاده است، در غربال آزمایش، به هم درآمیخته و غربال مى‌شوید تا صالح از فاسد جدا گردد. یا همانند دانه‌هایى که در دیگ مى‌ریزند، تا چون به جوش آید، زیر و زبَر شوند. پس، پست‌ترین شما بالاترین شما شود و بالاترین‌تان، پَست‌ترینتان. واپس‌ماندگان‌تان پیش افتند و پیشى‌گرفتگان‌تان واپس رانده شوند. به خدا سوگند، که هیچ سخنى را پنهان نداشته‌ام و دروغ نگفته‌ام که من از چنین مقامى و چنین روزى آگاه شده بودم." متن عربی در ادامه:
ذِمَّتی بِما اَقُولُ رَهینَةٌ وَ آَنَا بِهِ زَعِیمٌ، اَنَّ مَن صَرَّحَتْ لَهُ العِبَرُ عَمَّا بَینَ یَدَیهِ مِنَ المَثُلاتِ حَجَزَتهُ التَّقوى عَن تَقَحُّمِ الشُّبُهاتِ، اَلا وَ اِنَّ بَلیَّتَکُم قَد عادَت کَهَیئَتِها یومَ بَعَثَ اللَّهُ نَبِیَّهُ (صلی الله علیه و آله)، وَ الَّذِی بَعَثَهُ بِالحَقِّ لَتُبَلبَلُنَّ بَلبَلَةً وَ لَتُغَربَلُنَّ غَربَلَةً وَ لَتُسَاطُنَّ سَوطَ القِدرِ حَتَّى یَعُودَ اَسفَلُکُم اَعلَاکُمْ وَ اَعلاکُم اَسفَلَکُم وَ لَیَسبِقَنَّ سابِقُونَ کانُوا قَصَّرُوا وَ لَیُقَصِّرَنَّ سَبّاقُونَ کانُوا سَبَقُوا، وَ اللّهِ ما کَتَمتُ وَشمَةً وَ لا کَذَبتُ کِذبَةً وَ لَقَد نُبِّئتُ بِهَذا المَقَامِ وَ هَذا الیَومِ.
