رمان سیّد بغداد

به قلم دامنه. به نام خدا. سلسله مباحث معرفی کتاب. رُمان «سیّد بغداد» نوشته‌ی زیبای محمد طعان متخصص جراح و نویسنده‌ی مشهور لبنانی‌ست. مطابق شیوه‌ی همیشگی، چهار نکته از کتاب را -که خلاصه‌نویسی کرده‌ام- به اشتراک می‌گذارم. امید است خوانندگان شریف این رُمان خواندنی و پرشور را تهیه کنند و عمیق و دقیق بخوانند. به نظرم از بهترین رمان‌های سال‌های اخیر است که انسان را در خواندن میخکوب می‌کند و به فکرهایی ناب فرو می‌برَد.

 

رُمان «سیّد بغداد» عکس از دامنه

قصّه‌ی جیمی سرباز آمریکایی که به راز عاشورا پی می‌برَد

 

۱. در صفحه‌ی ۲۵۳ آمده است: انتظار پایانِ ظلم، اساس و جوهره‌ی پرستش خداوند است. سخنی از پیامبر (ص).

 

۲. در صفحه‌ی ۵۶ آمده است: کولی‌ها به خاطر منفعت‌طلبی معمولاً به مذهب هر جامعه‌ای که در آن به سر می‌برند، درمی آیند تا ایمانِ قلبی.

 

۳. در صفحه‌ی ۳۰ آمده است: استدلال ارتش الزاماً با حقیقت سنخیت ندارد. منطق ارتش منطق جنگ است نه شفّاف‌سازی. هدف، ارزش این را دارد که یک جاهایی رازنگه دار بود. (سخن یک سرگرد آمریکایی با یک سربازش که فهمیده بود خودکشی سرباز آمریکایی را کشته‌شدن در جاده‌ی الرُمادی عراق جا زدند!)

 

۴. در صفحه‌ی ۴۰ آمده است: درک و فهمِ نهج‌البلاغه، سرآمد تمام دروس و به معنای پایان تعلیمات برای کسی بود که قرار بود لباس روحانی بر تن کند.

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/579