تفاوت ناخن جویدن با انگشت مکیدن

به قلم جناب سین: با سلام خدمت دامنه عزیز و دامنه خوانان گرامی. از آن جایی که دامنه، فضایی گسترده هست؛ بحث های دینی و عرفانی و سیاسی و علمی و... در آن نوشته میشه، من هم گاهگاهی بحث های روان شناسی را  می فرستم. اگه آقای طالبی صلاح می دونه در دامنه بذاره. موضوع: تفاوت ناخن جویدن با انگشت مکیدن. ناخن جویدن با منشأ اضطراب و انگشت مکیدن با علت‌ عاطفی. ناخن جویدن با انگشت مکیدن متفاوت است، ناخن جویدن ریشه‌های اضطرابی دارد، اما انگشت مکیدن ریشه‌های احساسی و عاطفی دارد. ناخن جویدن یک عادت عصبی و جزو اختلالات کودکان محسوب می‌شود، ناخن جویدن می‌تواند از کودکی تا دوران نوجوانی و بزرگسالی ادامه یابد. بر اساس آمارها، یک سوم کودکان دبستانی و نیمی از نوجوانان ناخن می‌جوَند. هم‌چنین حدود یک چهارم نوجوانان ما دچار این عادت ناپسند هستند.

برای ترک این عادت، از کودک بخواهیم دهان و آرواره‌های خود را به آرامی فشار دهد و دهان خود را بسته نگه دارد و لبخند بزند و نفس عمیق بکشد. کودک باید دست‌هایش را شُل و رها کند تا بتواند به‌صورت ناگهانی آن را منقبض و رها کند تا جلوی فشاری که می‌خواهد دست‌هایش را به سمت دهان ببرد، گرفته شود. کودک را از سیمای زشت ناخن جویدن مطلع کنیم. برای این کار از کودک بخواهیم دست‌هایش را با دست‌های کودکان دیگر مقایسه کند. کودک را از وضعیت ظاهری‌اش آگاه کنیم. از کودک بخواهیم جلوی آینه برود و ببیند در صورت ناخن جویدن چه شرایطی برای دست‌های او ایجاد می‌شود. یکی دیگر از کارهایی که می‌تواند انجام داد ایجاد مشغولیت ذهنی فرعی برای کودک است. برخی کودکان وقتی بیکار هستند از دستشان برای ناخن جویدن استفاده می‌کنند. برای این کار می‌توان اشیاء کوچک و قابل حمل مانند سنگ کوچک، توپ و خمیربازی را در اختیار آن‌ها قرار داد.