به آیین این پیامبرم افتخار می کنم در آیم

افتخار می‌کنم به آئین این پیامبرم درآیم

 

نگارش ۳۰ ، ۵ ، ۱۴۰۴ :

ابراهیم طالبی دامنه دارابی

 

متن من در چاپ شب

 

تمنای دقت در متن و نتیجه‌اش دارم:

 

یاران شُتری را نَحر کردند، گوشتش را پخش.

پیامبر اکرم ص مسیری را می‌رفت،

فهمید.

پرسید چه خبر است؟!

گفتند: ای رسول خدا رافع بن مَکیث جُهَنّی، شتر کشت.

پیامبر گفت: "این شُتری‌ست که غارت گرفته شد؟!"

گفتند: صاحبش اجازه داده است.

فرمود: گرچه اجازه داده باشد اما از روی ترس داده است.

فرمان می‌دهد اَفسارهایی که به گردن شتران بسته‌اید بگشایید!

گفتند: اسبان را چه کنیم ای رسول خدا؟

پیامبر رحمت ص با صراحت به یاران و پیروان امر کرد "آنها را هیچ گاه برای گرفتن انتقام‌های جاهلیت، دهانه نزنید."

 

من این متنم را با استفاده از ص ۴۸۸ جلد ۳ کتاب "پیامبری و حکومت" اثر آقای "جلال‌الدین فارسی" به این سبک تدوین کرده و به نگارش درآوُرده‌ام که او از منبع "مغازی"، جلد ۳ ص ۱۰۳۴ استناد ساخت.

 

 

 

اگر از متنم، مستقیم به نتیجه رسیدید که هیچ، وگرنه این خلاصه‌ی مرا بخوانید:

 

پیغمبر اکرم ص از خاتمه‌ی تبوک بازمی‌گشت. وقتی دیدند یاران شتری را مثلاً غنیمت اما در حقیقت به تعبیر پیامبر به "غارت" گرفتند و کُشتند که گوشتش را بخورند و پخش کنند، در برابرشان ایستاد و نگذاشت شتران دیگر را بکُشند. نیز دستور اکید داد به اسبان لجام نزنند و دست به انتقام از آنان نزنند. آری؛ انتقام یک فرهنگ از جاهلیت است که محمد بن عبدالله ص با آن در آویخت. برین پیامبرم که چنین است و چنین گفت و چنین کرد افتخار دارم به آئینش در آیم. رحلت پیامبر اکرم ص و سبطش امام حسن مجتبی تسلیت.

| لینک کوتاه این پست → //qaqom.blog.ir/post/2677