بدبین و خوشبین

سلام آقای طالبی 

روز به خیر

✅ ترانه «در آستانه پیری» چاووشی را گوش کن؛ خیلی جالبه!

شعر آن را برایت می‌فرستم

جلیل قربانی

👇👇

در آستانه پیری

شعر: حسین صفا

آهنگساز و خواننده: محسن چاوشی

در آستانهٔ پیری، 

گلایه از شبِ دنیا

بد است مردِ حسابی. 

به احترام دیازپام

بدون قِصه و بوسه، 

تلاش کن که بخوابی.

تو مثلِ بردهٔ خانه، 

وبالِ گردن روزی

کسی نگفت نباید، 

که از نهاد بسوزی.

تو آفتاب نبودی، 

که بی‌دریغ بتابی,

چه اسب‌ها که درونت، 

به اهتزاز درآمد،

به شِیهه عُمرِ گلویت، 

کشان کشان به سر آمد.

تو را که بست به گاری، 

که روز مزد عذابی.

لگد زدند به شیری، 

که صبر غرش او بود،

شکست یوزپلنگی، 

که رام و آینه‌خو بود.

و از فراز دهانی، 

سقوط کرد عقابی.

دلیر ماندی و نان را، 

به خون زدی که نمیری،

به هرزه پا ندواندی، 

به‌جز دوندگی، آخر

چه می‌رسد به جماعت، 

جز آخوری و طنابی.

شناسِ عالمی اما، 

شناسنامه نداری،

و دائم الغمی اما، 

خودت ادامه نداری.

غرور منقطع النسل، 

عماره‌سازِ خرابی.

تو برگزیده نبودی، 

قبول کن که نبودی،

قبول کن که رسولی، 

بدونِ معجزه هستی.

بلند مسئله هستی، 

ولی بدونِ کتابی.

دریچه‌ای که تپید و، 

جهان کوچک ما را

به نور خواند، گرفته‌ست، 

بیا و زنده شو ای ماه

که مثلِ فاتحه هر شب، 

بر این دریچه بتابی.

هزار ماهیِ تنها، 

فدایِ آبی دریا.

هزار بسته مسکّن، 

فدایِ این غم برنا.

هزار گَلهٔ درنا، 

فدایِ وسعت آبی.

گلایه از شب کوچک، 

و نِق به شیوهٔ کودک

بس است حزن مبارک.

شبت بلند، غمت نیز

غمت بخیر، شبت نیز، 

شب است، مردِ حسابی!