دامنه‌ی داراب‌کلا

📝 دامنه: عکاسان و خبرنگاران هستند، چه در زیر خُنکای سایهُ پنکهْ، چه حتی برای گرفتن عکسُ خبرُ سوژه در یک لحظه، باید دقت به خرج دهند و گاه این‌همه تجهیزات نیز به خود ببندند تا از بو و حشرات زباله‌ها اذیت نشوند. حالا حساب کنید چقدر سخت است ده‌ها تُن دفن زباله به دست پاکبان‌ها در تمام ساعاتُ روزها. دست مریزاد به هر پاکبان و توان دهاد خداوند یکتا به تمام خبرنگارهای حقیقت‌بان.

📝 : به تاریخ ۲۰ . ۵ . ۱۴۰۳ ابراهیم طالبی دامنه دارابی:

مسائل بین‌المللی: یک ایراد به ایروانی. آقای امیرسعید ایروانی نمایندگی ایران در سازمان ملل خبرِ خبرگزاری «رویترز» را درباره‌ی ارسال موشک «فتح» ایران به روسیه رد کرد. تا این جای خبر حرفی ندارم من. فقط یک ایراد در ادامه‌ی حرف آقای ایروانی دیدم که مطرح می‌کنم. او استدلال کرد «از لحاظ قانونی، ایران هیچ محدودیت و ممنوعیتی برای خرید یا فروش سلاح‌های متعارف ندارد.» تا این جای خبر هم حرفی ندارم. اما وی ادامه داد «اما از لحاظ اخلاقی، ایران از انتقال هر سلاحی از جمله موشک که ممکن است در منازعه با اوکراین مورد استفاده قرار گیرد، تا قبل از پایان آن اجتناب می‌کند.» ایراد از همین جا برخاست. ۱. تجارت اسلحه در حوزه‌ی بین‌الملل وجود دارد. چرا درین میان فقط ایران باید خود، خود را توبیخ کند؟!       ۲. ایراد حرف ایروانی این است فروش سلاح را منوط نمود به پایان «منازعه». مگر اسلحه را در پایان منازعه، کسی نیاز دارد؟! کشوری که اسلحه می‌خواهد بخرَد لابد نیاز فوری به آن دارد. پس از ختم، چه نیازی است به خریدش؟! از سوی دیگر مگر اسلحه را برای شیرینی‌پزون می‌خرند؟! حتی منازعه هم نباشد، باز زمانِ استفاده از اسلحه، وقتی است که جنگ و منازعه برخیزد. پس این نوع و نمونه از شرط اخلاقی، مخدوش است.      ۳. اگر خرید و فروش اسلحه منع دارد، چرا زرّادخانه‌های قدرت‌های نظامی جهان جلوی چشم ملت این‌همه جنگ‌افزار و جنگنده و بمب می‌فروشند و حتی هدیه می‌کنند! در جنگ علیه‌ی یمن، به عربستان سلاح می‌دادند، اما اگر کشوری به یمن سلاح می‌داد زیر توبیخ می‌رفت. رفتاری دوگانه، که این دوگانگی به یک رویّه‌ی غلط در روابط بین‌الملل تبدیل شده است.      ۴. جهان، دیری‌ست که در «صلحِ مسلح» به سر می‌برَد؛ یعنی آرامش ترسناک در سایه‌ی سلاح مرگبار. اگر تجارت سلاح بد است، برای همه باید بد باشد، نه فقط برای ایران.      ۵. بحثم اسلحه‌فروش شدن یا نشدنِ ایران نیست، این در موضوع متن من نیست، بحثم نحوه‌ی نادرست استدلال آقای ایروانی است.     ۶. بهترین وضع، صلح جهانی‌ست، اما این ایده‌ی اخلاقی «ایمونوئل کانت»ی، دیرزمانی‌ست از گیتی رخت بر بست، چه رسد به قارهُ منطقهُ محلّه. بحث من مفهومی بود وَ مبنایی، نه موضع‌ای. اساساً نسبت به منازعات، قائل به مذاکرات هستم. حرف‌زدن، بر هر اسلحه‌ای ترجیح دارد. جواز و منطق مقاومت هم لاجِرَم، برای آن قابل وجوب و ممدوح و پذیرفتنی است که حرکت‌های زیر لوای زور و زر و تزویر را می‌خوانَد، دست به دفاع می‌زند.

📝 دامنه: وُلتر روشنگر عصر روشنگری یا رنسانس، چقدر درست گفته بود "از پرسش‌های افراد بهتر می‌شود آنها را شناخت، تا از پاسخ‌های آنان". آری؛ اگر به کسی برخوردید که به جای پرسیدن از مُهماتُ اُمّهاتِ اُمورت، از فَرعیاتُ شَخصیّاتِ وُجودت، پرسش کرد! بدان او سرَک‌کش است. حالا نه از نوع بدش، بَلْ از جنس کنجکاوی‌اش. نوعی از کنجکاوی که بد است. خیلی‌هم، بد. مثلاً این جور آدما می‌پرسند: چنده حقوق می‌گیری؟! خونه‌تون چند مُستراح دارد؟! شامپو چی مصرف می‌کنی؟! مو را ژل می‌زنی؟! چرا چپ گرفتی؟! راست بِدی گیسو بهت بهتر می‌آد! چِ چند روزه که تکیه‌پیشُ اتاق‌پیشُ مَشدی‌دِکون‌پیش، دیار (=نشون) نِداهی خادِرٍ رِه، مشهد دَهییی مگه؟! راستی! شِم پنجره رنگ چِ ارغوانی است؟! تو هم اگر خواستی، بهش جواب دندان‌شکن! بدهُ با جمله‌ی اِخباری، نه پرسشی، محکم بگو: اَرِه! تِ دندون چَندِه چِلبِل شد! اینو که بگی، دیگه ادامه نمی‌دهد! راهش را می‌کشد می‌رَد که جرأت نکنَد حتی فیش حقوقی ازتْ بخواهَد! سنَد شش‌دانگِ خانهُ سِرخانِه، رُویَش!!

📝 به تاریخ ۲۱ . ۵ . ۱۴۰۳ ابراهیم طالبی دامنه دارابی:

شاخص شادکامی ایرانی: سایت «سلامت‌نیوز» از گزارش‌های جهانی، مبنا گرفته که «در سال‌های اخیر شاخص شادکامی در جامعه‌ی ایرانی وضعیت مناسبی» ندارد. من نمی‌خواهم این فرضیه یا نظریه را گره بزنم و بگویم راست گفته است. چون من مردم ایران در سه جا بسیار شاداب و حتی بیش‌ازحد شادکام دیده‌ام: ۱. وقتی در خلوت دوستانه به سر می‌برند. ۲. وقتی جوک می‌تراشند و طنزخند به هم می‌گویند. ۳. وقتی یک داستان و حکایت و قضیه‌ی خنده‌دار می‌شنوند یا می‌بینند از خنده روده‌بُر می‌شوند که اگر هوای خود را نداشته باشند الّا وُ لابُد باید تجدید وضو کنند. بگذرم. عکس هم کد همان سایت است که نشان دهد مردم در خیابان چقدر در خود فرو رفتند و عبوس‌اند. من که این چهره‌ها را تبسم‌به‌لب می‌بینم که در درون به فکرهای خوب مشغول‌اند و در مسیر جای خوش، راهی.

📝 انجیر قم. دیروز عصر بحث چسِن‌انجیر شد، انجیری که پُف استُ پوک و حتی تلخُ گَسْ. اما این انجیر سفید قم، مستقیم صبح از کهَک کنده شد و اینک هم آوُرده شد منزل. اتفاقاً رِزکال‌گورجه هم چیندم! که از همان باغ کهک است. ملاصدرا درست است به کهک تبعید شده بود به حکم برخی از هم‌لباس‌های حسود دربار در حکومت مرکزی شیعی‌اسمِ مستقر در عالی‌قاپوی اصفهان! اما در اصل به قم تبعید شده بود. قم نیامد، شاید فکر می‌کرد تبعید در تبعید می‌شود قم آید! همان ۶۶ کیلومتری جنوب قم در کهک ماندُ درسُ بحثْ و لابد «اَسفار اربعه» را هم همان جا تنقیح (=پیراسته) کرد. من کهک خانه‌ی ملاصدرا رفتم، بارها. عکسش را خواهم گذاشت بعدها. برم انجیر را در پیشخوان منزل، با پوستش بخورم که غش کردم از گُشنگیُ ضعف وَ ضَیف! دامنه‌ی توحید. دیگه نگید قم شور است، قم فقط شرقش کویر است، کویر هم خود یک دنیایی شگفت‌انگیز است، شمال غرب، غرب و جنوب قم خودش بهترین سرزمین مُثمر است، شب‌ها حتی در بعضی جاهاش در تیرماه داغ هم باید پتو پهن کردُ دِواج سر گذاشت.

جلیل قربانی:
✅ به سبک کتاب علوم قدیم دوره ما؛ آیا می‌دانید که ؛

🟡 چِسِن انجیل، انجیری است که مزه گس دارد و نسبت به انجیر اصلی، رنگ زرد در آن غالب است.

این انجیرها دو‌ جور است؛
۱- برخی درخت‌های انجیر از کیفیت خوبی برخوردار نیستند و کل محصول آن چسن است.

۲- چسن انجیل در درخت‌هایی که انجیر سالم دارند. در این درخت‌ها، انجیری که بر روی شاخه سال قبل درخت دربیاید، چسن می‌شود.
انجیر سالم روی جوانه‌های جدید درخت در می‌آید.

،،
سلام شبانه جناب آقاجلیل قربانی
چِسِن‌اَنجیل در زادگاه ما خودْ رُو است، و میوه‌اش کوچک، سِفت، فاقد خوردن و حتی تلخ است. شما علت چسِن (=کنایه از پوک) را خوب مطرح کردید. من این عامل چسن‌شدن را نمی‌دانستم. البته انجیر در زادگاه ما به نظرم همپا ندارد. نیز همتا.

اما برای متن زیارت اربعین:

شرکتم در بحث قیمت
جناب جلیل قربانی سلام
متنی نوشتی و در پایان آن درخواست کردی در آن شرکت بجوییم. به حکم ادب و آئین گفت‌وگو شرکت کردم.

اول یک اتفاق که دیروز برام افتاد. این نون و چای و خرما و پنیر و سبزی، پذیرایی‌یی بود که دیروز جمعه صبح، در مراسم مذهبی منزل دوستی در قم، از ما شد. یکی هم داد گفت ببر برای خانم. عکس هم گرفتم. ازو پرسیده بودم چرا سبزی فقط دو قلم تره و ریحان است؟ پاسخ داده بود خودمان خواستیم، از فلفلی فروشگاه سبزیِ شسته در قم خریده بودند. کیلویی ۱۴۵ هزار تومن. گفته بود اگر سبزی پنج قلم می‌گفتم می‌شد کلیویی ۱۸۵ هزار تومن. بگذرم. سر آدم صوت می‌کشد ازین ارقام و اقلام. من با بالاتر رفتن مداوم و منظم و با ریختِ درستِ هر سالِ قیمت کالاها، کاملاً موافقم. توقف یا فرمان توقف آن را دست مرئی فساد در امر اقتصاد می‌دانم و تراکم‌یافتن بحران آن و ترکیدن یکباره‌ی آن و فشار شدید به قشر مستضعف. رشد واقعی قیمت داد و ستد را رونق می‌دهد. اما طی سال‌های اخیر به‌طور مدام بدون هیچ استثنا درین دولت‌ها، خیلی بی‌ریخت اقتصاد کشور اداره شد. ملت شب می‌خوابید صبح می‌فهمید کوئیک از ۴۴ میلیون تومن، شد ۷۷۷ میلیون تومن. ماشین شده بود ملاک قیمت بازار. ثبات حقوق و دستمزدهای کارگردان و کارمندان را مثل سپَر رُستم نگهبانی می‌دادند بالا نرود، اما قیمت ماشین از کوئیک تا دنا و ری‌را را میلیون میلیون بالاتر بردند. قاعده حاکم نبود بر دولت‌ها. قیمت سبزی شسته‌ی پاک‌کرده عکسم، چند ماه است که کیلویی ۱۴۵ هزار تومن شد قم، یعنی بیشتر از قیمت پیکان دولوکس من در سال ۱۳۶۵. بگذرم. بیشتر ازین بلد نیستم. از جناب جلیل ممنونم

📝 شب مدرسه فکرت: او آقای کمال محمدی است. با منبع قدس (۱۳ مرداد ۱۴۰۳) معرفی‌اش می‌کنم: از روستای «بهمئی چاروسا»ی استان کهگیلویه و بویراحمد. دست به اقدام‌های شگفت‌انگیزی زد. حدود ۸۰ هزار درخت میوه کاشت انجیر، انگور، گیلاس و ۴۰۰ هزار درخت بلوط. کودکان روستایی را با کتاب و تئاتر پیوند داد. به ساخت کتابخانه پرداخت. قسمتی وسیع از جنگل‌های زاگرس را قُرُق کرد حتی نهال میوه به خانواده‌ها اهداء کرد. او «بنیاد زاگرس» را راه انداخت و کلاس‌های نقاشی، مجسمه‌سازی برای روستاها برگزار کرد. با کمک‌های مردمی حدود ۷ هزار دانش‌آموز را تحت پوشش برنامه‌های خود دارد. با قُرُقی که در منطقه‌ی جنگلی و مرتع کرد، نسل یک نوع گرگ در حالِ انقراض را نجات داد و حالا در همان حدود قُرُق، گرگ دیده می‌شود که موجب حفظ و حیات و چرخه‌ی طبیعی بقاست. تحسین‌برانگیز است کمال. ایران به این نوع کمال‌ها با این طور فکرها نیاز دارد. ۲۰ مرداد ۱۴۰۳ دامنه‌ی توحید.

📝 به تاریخ ۲۲ . ۵ . ۱۴۰۳ ابراهیم طالبی دامنه دارابی: تبرئه: خُب حالاکه خانم «نیلوفر حامدی»ی روزنامه‌نگار را دادگاه تجدیدنظر تبرئه قطعی کرد، مردم کنجکاو، لابد خواهند پرسید جرم یا اتهامش چه بود! نیز این شبهه مطرح می‌شود که اساساً به چه وجه در شعبه‌ی ۱۵ دادگاه انقلاب برای این فرد، اتهام «همکاری با دولت خارجی متخاصم آمریکا» طرح شد؟! اهل فن می‌دانند او ۳۱ شهریور ۱۴۰۱ بازداشت شده بود، پس در حیص و بیص، علاوه بر اتهام بالا، برایش جهت «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت کشور» نیز پرونده درست شد. حتی برو بالاترُ عام‌تر که این اتهام هم اضافه شد: «فعالیت تبلیغی علیه‌ی نظام». واقعاً چقدر آسان برای افراد جُرم می‌بُرّند، سپس چقدر پشیمان، پا پس می‌کشند. از کُشتن بدتر است این نحوْ آئین دادرسی. حالا کی اعاده‌ی حیثیت کند برای کسی که اساساً مستحق تبرئه بود، نه مستوجب جرم و محکومیت؟! ۱۷ ماه بازداشت موقت خیلی هست! نیست؟! خودِ محاکمه‌اش هم معیوب بود. برای او به ترتیب برای سه اتهام، «۷ سال، ۵ سال، ۱ سال» حبس بریده شده بود. دو وکیل داشت هر چه تلاش کرده بودند بازداشت موقتش را الغا و فکّ کنند، قاضی پرونده، استنکاف می‌ورزید. چه قاضی‌یی هستند این بچه‌ها؟! کجا تعلیم گرفتند؟! اسلام‌شناسُ شرع‌شناس هستند یا نه؟! جدا ازین، با آن رسانه‌ها که به این شخص «اتهام جاسوسی» نیز زده بودند، چه می‌کنند؟! بگذرم!

📝 سرودِ سپیده‌دم: آن دسته پرندگان -عکسش را از یورونیوز گرفتم- سرود سپیده‌دم می‌خوانند، ثابت گردیده است، نر هستند. آواز هم، زمانی قادرند سر دهند روز قبلش با معده‌ی سیری به لانه رفته باشند. هدف هم، جلب نظر است. اما چرا صبح زود؟ دست‌کم به سه علتُ حُکم: ۱. صدا رساتر فرستاده می‌شود صبح، چون خلوت است. ۲. درین وقت، تداخل صوت نیز، نیست. ۳. حشرات کمتر پخش هستند و حواس به سمت خوردن آنان، پرت نمی‌شوند. پس؛ اگر دیده شد کسی در دالان (=سرسَرای) سیاست -که مدیر از آن سر درْ نمی‌آوَرد- سرِ صبح زود، صدا در کشور راه انداخته است، همین سه قصد گنجشک، جزوِ دست‌کم سایر اهدافش هست!

📝 به تاریخ ۲۳ . ۵ . ۱۴۰۳ ابراهیم طالبی دامنه دارابی: دنا و پادنا. روزنامه‌ی «روزان» امروز سه شنبه ۲۳ مرداد ۱۴۰۳ در عنوان‌بندی‌اش درگیری آبی را به زیر کنکاش برده است. از دیرباز میان دو استان کهگیلویه و اصفهان بر سر آب، بحث و معرکه بوده است. برای مردم کهگیلویه و بویراحمد، قله‌ی دنا و حتی پادنا (=زمین‌های پای این قله تا گستره‌ی مرتع و دشت و زیر فلات) یک غیوریت خاصی هست. هر کس به آن چشمداشت بورزد، با اخم آنان مواجه می‌شود. استان اصفهان از سمت سمیرُم و شهرضا (=قُمشه) به یاسوج می‌رسد؛ مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد. هر چه از اصفهان دورتر شود، منطقه، هم کوهستانی‌تر می‌شود و هم پرآبُ حاصلخیزتر. همیشه هم، آب، مسئله‌ی اختلاف است. چون جان انسان و بستر مزرعه، هر دو به آن وابسته است. آب هم راکد نمی‌شود، از جایی سر می‌گیرد و به جایی می‌ریزد. همیشه مابینِ قسمت آب‌خیز و آبریز، باعث اختلاف و مرافعات است. حتی میان کشورها. مثل این است داراب‌کلا آب را به سمت پلنگ‌آزاد یا بیشه‌سر سورک ببندد. یا آنان بیایند مدعی مالکیت آب «دارابکلارود» از بالادست یا پایین‌دست شوند. خود اصفهان که به آب دنا چشم دوخته، خودش آب را بر روی یزد می‌بندد! یک چیز ماجرا را حل می‌کند؛ عدل و عقل در توزیع علمی آب. جان اف کندی رئیس‌جمهور ترورشده‌ی آمریکا به‌طنز یا به‌جد می‌گفت «واژه‌ی بحران در زبان چینی از دو حرف تشکیل شده است: اولی به معنی خطر است و دومی به معنی فرصت». پس ای ایران برای ساکنان در هر استان، آب را مایه‌ی فرصت دان، نه بحران.

📝 دامنه‌ی توحید: شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی در کتاب «بایدها و نبایدها» این مسئله را طرح کرد که باید در میان مردم «شبکه‌ی دعوت عمل اسلامی» ایجاد کرد، و پیش از آن حتی «دعوت از خود» باید داشت. یعنی دعوت خود به، خوبی. به، نیکی. او حتی بر حسب آیه‌ی ۳۲ طور برین نظر بود رؤیاها و اَحلام نیز دعوت‌گر هستند؛ منظورش کشاننده‌ی انسان به کارِ خوب.

📝 دامنه‌ی دوم: قدیم، نه قدیم چیه؟! همین چند سال پیش یک بادیه پسته می‌خوردیم می‌گفتیم سیر نشدیم! حالا سِتّیم می‌خوریم (=عین امروز صبح آجیل من درین میز) زود دست می‌کشیم. ادای سیرشدن را درمی‌آوریم. علت، درْ آمد: درآمد.

شرح لغت برای فارسی‌زبانان صحن مدرسه فکرت:

سِتّیم: سرِ هم نویسیِ سه تا تیم، سه تا تخم. لغُز از هر چیز قلیل و به‌شدت اندک.

حجت الاسلام سید کمال الدین عمادی به جلیل قربانی:

سلام بزرگوار جناب قربانی

از اینکه گفته شود تمامی راههای ارتباطی روحانیت منتقد با مردم بسته شد سخنی بس عجیب است 

مگر این دسته از روحانیت در بین مردم نیستند

،،
حجت الاسلام جناب سید کمال الدین سلام. هنوز جناب جلیل قربانی برای این مورد شما حضور پیدا نکرد، یا کرد من در صحن پیدا نکردم. نشاط حوزه‌ی علمیه زمانی نشان می‌دهد نشاط علمی و آزاد است که چالش‌های اجتهادی و اجتماعی و تعلیمات دینی آن را مردم و مخاطبان و مطالعه‌کنندگان بشنوند یا بخوانند. اگر شما معتقدید حوزه در مدار قرار دارد، لابد از داخل خبر دارید، از بیرون که این صفت، غائب است. اگر تاب مطایبه باشد -که در شما به‌تمام معنا موجود است- ازین‌قرار بر سر حروف عِلّه! چالش است. آقاجان سید عمادی چاچکامی! زمانی شهید مطهری تک تک بحث‌هایش که از تهران زایش می‌کرد، در حوزه بر روی آن چالش و حتی مخالفت و نقد بود، الآن حوزه آیا خمود و در رکود نیست؟! شبیه الازهَر نشود. نشاط علمی و بحث آزاد حوزه پر زد. نزد؟! شایدم من سوادم نم کشیده است. حتی علمی‌ترین جاهای حوزه هم می‌روند در اعماق تاریخ مسلمانان موضوع پیدا می‌کنند کمی مشغول باشند. من نظرم این است در حوزه، آزادی محدود و حتی مفقود شده است.

📝 دامنه‌ی توحید: امروز با پیامی که دیروز به من داده شد و تماسی که برقرار کرده بودم، رفتم سر قرار؛ هم کارت ایثار جبهه را گرفتم و هم تکریم‌کارت بانکی را. هم خیلی از خیلِ دوستا را. به تمام رزمندگانی که در جبهه بودند این کارت داده خواهد شد. اعزامی از سپاه، ارتش، جهاد و و هر جا که باشد. سیستم متمرکز شده است، و قرار است تمام پرونده‌های رزمندگان، الکترونیکی و در یک مرکز، جمع شود با یک آدرس فقط. خداقوت. هر کس نگرفت، از سپاه شهر خودش در قسمت ایثاگران نیروی انسانی پیگیر شود. جالب چیست؟ پرچم سمت چپش که وسطش «الله» درج نیست و دورادورش «الله اکبر». البته قوسِ بالایی سمت راستش، رعایت شده است. اما چپش نه. من حمل بر صحّت می‌کنم می‌گویم حتماً در حتماً و ۱۰۰ در ۱۰۰ غفلت شد. کشکولی: دیگه خط نفوذ این قدَر هم قوی‌شوکت نیست که بخواهد پرچم آریامهری «عاری از مِهر» بچسبانَد بر فرْق کارت رزمندگان و آن را مُهرُ موم کند! نه هرگز.

از امشب لیگ برتر فوتبال شروع می‌شود.

نمی‌دانم لیگ در لغت به چه معنی است.

نمی‌دانم تیم ابومسلم مشهد هم هست یا نه.

نمی‌دانم دور چندمِ این لیگ است.

نمی‌دانم بازی اول بین کدام تیم‌هاست.

نمی‌دانم قهرمان فصل قلبش کی بود.

نمی‌دانم حتی مربیان خارجی هم دارند تیم‌ها یا نا.

نمی‌دانم کدام استان‌ها تیم دارند در لیگ این فصل.

نمی‌دانم تاج مربی‌اش کیست، پرسپولیس مربی‌اش کی.

نمی‌دانم اگر داور دید اما ندید، ویدئو چک هست یا نه.

با آن‌که از «نمی‌دانم»ها انباشته‌ام اما دنبال می‌کنم. البته هیچ حال ۹۰ دقیقه دیدن ندارم، فقط پایان کار را روزهای بعد از سایت‌ها می‌خوانم کی کی برد کی باخت یا مساو کرد. آقای عادل فردوسی‌پور را هم نمی‌دیدم، حتی هیچ قسمتش. ولی ترجمه‌ی کتابش را خواندم. فوتبال، درِش درس است؛ ضعف هم، اما جذَبه‌هاش جِنّ را هم گرفته. فوتبال، فن می‌شود اگر عین مرحوم «دیه‌گو مارادونا» روشنفکر شدُ شبیه مرحوم «ارنستو چه گوارا» مبارز سمتِ ستمدیدگان. والسلام.

از لابلای دفترهای یادداشتم (-۱-)

من هر سال یک دفتر تقویم سال، هدیه می‌گیرم. چندین سال است خاطرات، نکات، مجهولات، معلومات و مطالعات روزوشبم را در آن، روزانه و شبانه یادداشت می‌کنم. دیشب سراغ دفتر یادداشت ۱۳۸۷ رفتم. صفحه‌ی ۳۰ دی آن سال، دو یادداشت نوشته بودم. یکی چکیده‌ی پیام آیت... آقای عبدالله جوادی آملی به همایش بزرگداشت علامه طباطبایی در دانشگاه امیرکبیر تهران. ایشان در آن پیام وحیِ خدا را «تلقی، ضبط و ابلاغ» توصیف نموده بود که پیغمبران خدا معصومانه آن را دریافت و سپس پرداخت می‌کردند. ایشان همچنان در آن پیام آوُردند دانش خطاپذیری -که بهره‌ی حکیم و عارف است- در «عَرضِ وحی معصومِ خطاناپذیر» نخواهد بود. دومی یاداشت هم، حکمت ۲۶۵ نهج‌البلاغه بود: گفتار حکیمان اگر درست باشد، درمان؛ و اگر نادرست باشد، دردِ جان است. پس؛ ۱. هیچ کسی را لباسِ عصمت نپوشانیم. ۲. پیغمبران -صلوات الله علیهم اجمعین- وحی را معصومانه و امانت‌دارانه ابلاغ کردند، در اجتهاد مستمر آن، تدبر را باید کنار درایت و روایت رعایت کرد. ۳. نادرست‌گویانِ دین، بسی بیشتر از درست‌گویان آن هستند. هان! آنان را باید شناخت و هرگز تبَعیت نداشت. ۳۰ . ۵ . ۱۴۰۳

📝 یادداشت‌نویس: ابراهیم طالبی دامنه دارابی

این جنس جُنبنده یعنی میمون، حاوی میکروب و ویروس آبله است. آقای علی عبدالرزاق‌نژاد «دبیر کمیته‌ی بهداشت و درمان اربعین استان سیستان و بلوچستان» با اطمینان گفت «تاکنون هیچ موردی از ورود بیمار و زائر مبتلا به آبله میمونی از طریق مرزهای جنوب شرقی گزارش نشده است.» من خواستم با این پست، به ردِ شایعات همت نموده باشم. بلی، بهداشت بر درمان، پیشی باید داشته باشد. اما تن‌دادن به شایعات هم، از بدترین نوع بیماری است. دامنه‌ی دوم

پنج حزب یک شریعت

من بر اینم که در مسائل ایدیولوژیک خاورمیانه، پنج حزب و یک شریعت دخیل بودند؛ هستند یا نیستند را فعلأ برای دوری از داوری کنار می‌گذارم. بحث من شناخت بازیگران است الآن، نه ورود به تحلیل آن.

۱. حزب لیکود اسرائیل. حتی معنی لغوی نام این حزب یعنی مستحکم و قدرتمند، چه رسد به اهداف و اقدام‌های خشن و خشم بی‌پایان آن. اصل بنیاد اسرائیل، پروژه‌ی ایدیولوژیک است که در ظاهر دین یهود را بر جهان، «سُلیمان» سازد. سُلیمان‌سازی، ذات یهود است.

۲. حزب بعث عراق. در فلسطینی‌سازی فضای منطقه نقش مخرب ایفا می‌کرد، مخرب یعنی فصلی و مطابق میل و منافع پای فلسطین را به میان می‌آوُرد. در دیدِ من این حزب پس از فروپاشی صدام خود را در شکل داعش دگردیسی کرد.

۳. حزب بعث سوریه. حزبی در خاندان اسد. تولید محتوای فلسطینی آن مخفی است. اما در پنهان، نقش خاصی ایفا می‌کند. دوگانه‌ی تضاد و اتحاد. به انضمام کسب و نشر اطلاعات. مخابرات این حزب بسیار پیچیده عمل می‌کند.

۴. حزب اخوان‌المسلمین مصر. شعارهای بنیادین منطقه ریشه در اعماق نهان این حزب دیرپا اما مستحیل دارد.

۵. حزب جمهوری اسلامی ایران. سازنده‌ی محتوا در سلسله نشست «مواضع ما» در صدر انقلاب و انتشار آن با هدف تغییر مبانی در میان لبنان.

۶. شریعت وهابیت عربستان. این شریعت با نگرش محمد بن وهاب و با الگوگیری از ابن تیمیه، مذهب در اسلام را به سمت برداشت‌های به‌ظاهر سنتی برد، اما به تحریف غلتید و منحرف شد. خاورمیانه محیط اصلی و بومی نفوذ فکری این شریعت است. از موجبات تضاد.

توضیح: حزب لیکود به صورت ائتلاف، هم‌اکنون قدرت را در اسرائیل در دست دارد و بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر جنایتکار رهبری این حزب افراطی را بر عهده دارد

۲ ، ۶ ، ۱۴۰۳ ابراهیم طالبی دامنه دارابی

من البته این روحانی سید نجف اشرف به این هیبت و هیئت را نمی‌شناسم، اما خودِ منبع مورد مطالعه‌ی من، وی را در گفت‌وگوی خود با او، «آیت الله سید محمود بحرالعلوم میردامادی استاد دروس خارج حوزه‌ی علمیه‌ی نجف اشرف» معرفی کرد. من امشب پای متنش نشستمُ خواندم. او عصاره‌ی حرفش این است که من با برخی فرازهایش واقعاً به اعجاب پرتاب شدم.

گفت: «اربعین ساخته‌‌ی شیعه نیست، بلکه شیعه ساخته‌‌ی اربعین است.»

 گفت: «اربعین امروز آیت الله العظمی و نشانه‌ی قدرت خداوند است.»

گفت: با ظهور حجت علیه السلام، «اربعین، علمدار علمِ منصوب و مدرسه‌‌ی علم مصبوب ، پا برجا می‌مانَد.»

گفت: «احیای امر اهل‌بیت ع یعنی حکمرانی بر اساس معارف دینی.»

راستی لغت مَصبوب : یعنی ریخته‌شده، ریزانده‌شده. جاری‌شده.

 ۳ ، ۶ ، ۱۴۰۳ ابراهیم طالبی دامنه دارابی

چند پیامم در صحن به اعضا ۲۸ مرداد ۱۴۰۳ :

کرسی دانشگاه یا منبر تکایا

یک انتقاد به حجت الاسلام آسیدحسین. با سلام و احترام؛ من به هر دو، چه کرسی دانشگاه چه منیر تکایا باور دارم. اما این که وقت تعلیم علم در دانشگاه را هم تحت منبر تکایا بُرد، کاری‌ست نادُرست. شبیه همان منع پدر مرحوم آشیخ عباس قمی است که وی را از رفتن به منبر بی‌مطالعه برحذر داشته بود، حتی گفت بدهکار مردم می‌شوید. مگر دانشگاه چه قدر وقتِ پرت دارد که این‌همه صرف منبر می‌شود، حقِ وقت علمی دانشجویان چه می‌شود. حدی متعارف البته پذیرفته است آن هم باز نباید تصرف در وقت درس و علم محیط دانشگاه باشد.

پاسخ دامنه به چند پست اعضا در صحن مدرسه فکرت در ۳۱ . ۵ . ۱۴۰۳ :

سلام وارادت.
آخرین مطلبم دراین مورد.
پس حدس بنده دقیقا درست از آب درآمد؛ همان خدائیکه عقل و علم داده، تقلید و تسلیم در برابر حق را نشانه سربلندی دانسته ؛ خوف آن دارم کم کم اصل تقلید و حتی تسلیم در برابر حرف خدا و پیامبر را هم با همین توجیه غیر علمی رها کنید و... سراپای زندگی ما و شما آراسته به زیور تقلید معتبر است؛ نفس تقلید بد نیست؛ مهم تقلید از چه کس؟؛ در چه جهت و... کم نیست تعداد افرادیکه با همین نگاه حرف دین و اولیاء دینرا کنار انداختند و.... و...
والسلام
جواد آفاقی

فاضل گرانمایه جناب آقا شیخ جواد عزیز و دوست داشتنی سلام علیک. ضمن تشکر با شناختیکه از روحیات جناب آقای ابراهیم داریم بعید می بینم که از این مناظرات نتیجه مثبتی بدست آید؛ مخصوصا که جناب ایشان در ماه های اخیر در چندین نوشته مدعی شد : «من سیاسی میاسی بلد نیستم»!!!!؛ و الامر الیک
سید حسین شفیعی دارابی

مفاخر

*دیدگاه های مقام عظمای ولایت در باره استادمان علامه مصباح یزدی رحمه الله علیه
با مفاخر دیده بینا می شود
قطره وصل جان دریا می شود
با مفاخر می توان پرواز کرد
دل مصفا صد گرِه وا می شود
*خواهش دارم دوستان در این صحنه راجع به بزرگان بگونه ای قلم نزنند که خدای نکرده از مصادیق مفاد ابیات زیر به نظر آیند

چون اندر تبارش بزرگی نبود
نیارست نام بزرگان شنود--

حکیم طوس

سنگ بدگوهر اگر کاسه ی زرین بشکست
قیمت سنگ نیفزاید و زر کم نشود

(سعدی)

*-اینک مروری داریم به گوشه ای از دیدگاه های مقام عظمای ولایت در باره استادمان علامه مصباح یزدی رحمه الله علیه

1 - حکیم مجاهد و انقلابی
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیام تسلیت در پی درگذشت آیت‌الله مصباح یزدی فرمودند:
«با تأسف و تأثر فراوان خبر درگذشت عالم ربانی، فقیه و حکیم مجاهد، آیةالله آقای حاج شیخ محمدتقی مصباح یزدی را دریافت کردم. این، خسارتی برای حوزه‌ی علمیه و حوزه‌ی معارف اسلامی hsj
2 - توفیق سلوک در طریق معرفت توحیدی
پارسائی و پرهیزگاری خصلت همیشگی ایشان از دوران جوانی تا آخر عمر بود و توفیق سلوک در طریق معرفت توحیدی، پاداش بزرگ الهی به این مجاهدت بلند مدت است. ۱۳۹۹/۱۰/۱۳ [آقای مصباح] واقعاً از مفاخر زمان ما و از برکات خدا بر ملت و بر حوزه‌ها و بر جوانان ماست. ۱۳۷۷/۰۹/۲۵

3 - منبع اندیشه بی‌غل‌وغشِ اسلامی
جناب آقاى «مصباح» که حقیقتاً یکى از وجودهاى مبارک و مغتنم و منبع فکر و اندیشه‌ى بى‌غلّ و غش معارف اسلامى در دوره‌ى ما هستند. ان‌شاءاللَّه خداوند وسیله‌ى بهره‌مندىِ هرچه گسترده‌تر و عمیقتر جوانان را از این سرچشمه‌هاى معرفت فراهم نماید. ۱۳۸۱/۵/۱۷


4 - مثلِ علّامه طباطبایی و شهید مطهری
من ایشان را نزدیک به چهل سال است میشناسم و به ایشان ارادت قلبی دارم؛ فقیه، فیلسوف، متفکّر و صاحب‌نظر در مسائلِ اساسی اسلام. اگر خدای متعال به نسل کنونی ما این توفیق را نداد که از شخصیتهایی مثل مرحوم علّامه‌ی طباطبایی، یا مرحوم شهید مطهّری استفاده کند، بحمداللَّه این شخصیت عزیز و عظیم، خلاءِ آن عزیزان را در زمان ما پر میکنند. ۱۳۷۸/۶/۱۳

5 - مورد هجوم تبلیغات دشمن
شما مى‌بینید این هجومهاى تبلیغاتى را که به شخصیتهاى برجسته، به انسانهاى والا و با اخلاقهاى برجسته مى‌کنند؟ اینها همه‌اش نشان دهنده‌ى اهداف و نیّات دشمن است. -. ۱۳۷۹/۶/۱۰

6 - از کُتب و معارفِ آیت‌الله مصباح استفاده کنید
از قبیل آقاى «مصباح» و دیگران، که واقعاً مبانى فکرى اسلامى را در دست دارند، استفاده کنید. ۱۳۸۰/۴/۴

7 - منبع خیر و برکت از لحاظ فکری
اساتیدی مثل آقای «مصباح» و دیگران هستند؛ هرچه میتوانید، از آنها استفاده کنید. آنان برای شما از لحاظ فکری، خیلی منبع و منشأ خیر و برکتند. ۱۳۷۶/۱۱/۱۱

8 - کسی مثل آقای مصباح با این خصوصیات نداریم
، جامع این خصوصیّات را کسی مثل مرحوم آقای مصباح مشاهده نمیکنم؛ علم فراوان، فکر خوب و نوآور، بیان رسا و واضح، انگیزه‌ی تمام‌نشدنی و بی‌نظیر، خلقیّات و رفتارهای شایسته و برجسته، سلوک و معرفت و توجّه معنوی و مانند اینها؛ مجموع اینها را واقعاً انسان نمیتواند پیدا کند. اینها در آقای مصباح جمع بود. ۱۴۰۱/۱۰/۰۵


9 - دیدارش موجب یاد خدا بود
وجود ایشان[مرحوم آقای مصباح] واقعاً مایه‌ی برکت بود، آدم از دیدن ایشان استفاده میکرد. از جمله‌ی «مَن یُذَکِّرُکُمُ اللهَ رُؤیَتُه» بود؛. ۱۴۰۱/۱۰/۰۵
نتیجه :
1 – جامعه را باید به مفاخرش آشنا کرد
2 – بدیهی است که مفاخر نیز دشمنانی دارند که جز بدگوئی هنری ندارند
3 - مفاخز را می توان از زبان مفاخر یا از زبان شاگردانشان شناشائی کرد –9 – 6 – 1403 – شفیعی مازندرانی

جواب دامنه به آقای شفیعی مازندرانی:

حجت الاسلام آقای سید محمد شفیعی مازندرانی سلام. ۱. به نظرم به شما نمی‌خورَد زبان تهدید بر من بگشایید. ۲. و یا با توسل نادرست به دو شعر فردوسی و سعدی، زبان بر تحقیر تبار و گذشته‌ی من باز کنید. به شما اجازه نمی‌دهم این‌گونه با من مواجه شوید. ۳. به کدام دلالت عقلانی وقتی بحث نظریه‌ای مطرح می‌شود به جای حرف و سخن عقل‌پسند دنبال نقل قول می‌گردین تا بر رخ طرف بحث بکوبین. من بارها گفتم اقوال در مورد اشخاص، برای من حکم گزاره‌ها در پاورقی دارد. ۴. در مبحث علمی و عقیدتی مگر رساله است که حکم و فتوا خوانده شود؟! به حجت الاسلام شیخ جوادآقا آفاقی صبح نوشتم که ممکن است اقوال در مدح اشخاص و مقایسه‌ی تاریخی با مشاهیر، شماها حوزویان را یکسره، دلشُده کند، اما من که همان زمان که از شیر مادر عزیزم، گرفته شدم، آموخته‌ام که اهل این طور احساست نباشم و نیستم هم. آنچه علمم به من آگاهی می‌دهد آن را اصالت می‌دهم. باز نیز می‌گویم من به چنین تَحتی نمی‌روم؛ چون خدا به من عقل و اختیارِ انتخاب داده است که مقلد بار نیایم. مثلاً شما و یا هر روحانی دیگر وقتی مقایسه‌ی صدر اعظم را بشنوید، فوری غَرّه می‌شوید و این، از حُسنُ آسان‌خواهی آن جناب است، نه عیب و اشکال‌تراشی. اما من همان موسِم مقایسه‌ی ناصحیح، آنیُِ فوری در اعماق صدر اعظم فرو می‌روم؛ مثلاً این دانشم از سرگذشت و عمکردش؛ که بسیار راحت در موردش می‌نویسم منهای اعمال و خدمات اداری‌اش به آن عصر ناصری. مثلاً می‌توانم بگویم اون صدر اعظم که رگ مُچش را زدند، قبلترها خودش رگِ گردن بیشماری را زد؛ شاید برای جلب رضایت شاه‌ناصر یا جذب اَخیار برای تمهید صدارتش. اما پیش از او، مهد عُلیا دم آقاخان نوری را دیده بود که صدر اعظم باید سر به نیست شود. ۵. هیچ هم اقوال در بحث عقلی حجیت ندارد. لطفاً در بحث سعی نکنید کسی یا مرا بترسانید. این مرغابی از آب نمی‌هراسد و در برابر آبروریزی می‌ایستد. ۶. خودسازی شما دست‌مایه‌ی ریاضت فردی خودتان است که مدتی طویل در ساختن اخلاق و مروت خود کوشیدی. من این پروای خوب و اثرگذار در دیگریِ شما را به حساب هیچ استادی ازِت، واریز نمی‌کنم. ۹ ، ۶ ، ۱۴۰۳ : ابراهیم.

السلام علیکم و رحمه الله ...الحمد لله اهل ترس نیستید و لی امید وارم در برابر خدا اهل ترس باشید ...می دانیدکه فذکر فان الذکری تنفع المومنین کار همه ما است...خوب است در نوشتار خودبیشتر خدا ترس باشید دعا گو —-شفیعی مازندرانی

درود جناب طالبی عزیز .
در بحث نظری شما وارد نمی شوم . و این شجاعت شما را نمی پسندم . آوردن سخن از بزرگی برای تایید بزرگ دیگر امری پسندیده و جایز هست .و شما هم برای تایید سخنان و مواضع خود شاهدی از علما و نویسنده گان و دانشمندان می آورید . طبیعی هست این حق همه در تایید نظرات و اثبات دیدگاهشان هست و میبا شد اینکه امیر کبیر در خدماتش رگ گردن بیشماری را زد . در امر و ثبات حکومت ناصری بود . قبول .ولی برای انتظام امور کشور برای جلوگیری و دفع از هرج و مرج و آشوب آیا حکومت طبق قانون و عرف نباید امنیت سایر شهروندان را حفظ کند ؟ شما را چه میشود . به چه پایبند هستید و از چه دفاع میکنید . !؟ برای باز شدن باب گفتگو در خصوص اقدامات امیر کبیر در خصوص زدن گردن عده ای با نام و بهانه ی بابیت و بهاییت که قصد براندازی و تجزیه یک قطعه از کشور و حکومت وقت را داشتند لطفن با وقت اعلامی در مدرسه یک مباحثه ی کلامی راه اندازی کرده تا زوایای این حرکت برای همه روشن شود .
پر فروغ باشید 🙏🙏🙏
امیر رمضانی دارابی

،،

امیرجناب سلام

اطلاعاتت، یقین دارم زیاد است. اول یک گیر به امیر قسمت ۳۹ را بزنم، بعد برم سرْوقتِ اصل مسئله.

با ویندوز تو امیر، چقدر جهان دیدنی‌ست!

اما آقا امیر ناصر فقط خالی بود. چه کسی دین را جلوِ ناصرشاه گذاشت و کردش «ناصرالدین»؟! علمای ربانی؟! نه، درباری. او کجایش ناصرِ دین بود؟! لابد به تعدد زوجات و حرامسراهاش! آنان بودند که چُنین پنداشتند که این آکتور سینما را نُصرت و ناصر دین بنامند!

اما امیر آقا ترور در نیاوران ناصرشاه فرقش با ترورش در عبدالعظیم ری چه بود مگر؟! در ری کشته شد به دست یک طلبه‌ی مبارز شهید میرزا رضای کرمانی. در نیاوران ترور نافرجام بود به دست آن کسان که صدراعظم بزرگ رگ گردن بی‌شماری را زد که حُبش در دل شخص اول مملکت یعنی شاه ناصر بیفتد. آیا افتاد؟! نه مهد عُلیا قصابش شد!

امیرجناب می‌دانید آن امیر که «کبیر»ش می‌خوانند چگونه رگ می‌زد؟ قبایل را شریک می‌کرد تا سر ببُرند. تا دست همه در خون، سرخ! شود و انباز نیز. شبیه چندین کردن ِ حاکم شرع. آن چنان سیل خون بپا کرد که احصاءُ شمارش هم نمی‌شود کرد. خودش هم فین، فانی شد. اما من هم فین حمامش رفتم جای رگ‌زدن را دیدم، هم سرِ قبرش رفتم داخل حرم کربلا ضلع قبله در صحن داخلی بارگاه ملکوتی آقا امام حسین علیه السلام فاتحه براش خواندم. چون به هر حال در اداره و دربار چند کار کرد. ایرانی‌ها برخی‌ها عادت دارند افراد را «کبیر» کنند. مثلاً رضا میرپنج را هم «رضاشاه کبیر» ! می‌خوانند که صغیر هم براش زیادی‌ست. اما کوروش واقعاً «کوروش کبیر» بود. حالا در مورد افق کوروش در قم یک چیزی شگفت‌انگیز می‌گم. البته در پستی منفک دیگر. ارادتمندت: ابراهیم

حضرت استاد شفیعی مازندرانی سلام علیک شکر الله سعیک. برخی عادت نمودند : حقایق را نبینند و نشنوند و در صورت رویت و استماع هم؛ به سراغ توجیهات روند و سر انجام هم انکار کنند؛ مخصوصا کسانیکه در چند هفته اخیر بر تعبیر «رهبری» و «مقام معظم رهبری»؛ تکیه می کنند؛ ظاهراً هم نمیخواهند بدانند که دیگران از تاکتیکی بودن استفاده از این شیوه؛ مطلع هستند و دچار فریب نمی شوند؛ آزموده را آزمودن خطاست.
سید حسین شفیعی دارابی

آقاابراهیم طالبی سلام
شب به خیر
۱- شهید چمران یک‌ جمله طلایی دارد که در زمان جنگ برای ما بسیجی‌ها خیلی جالب بود، این که؛
وقتی طبل جنگ نواخته می‌شود، مرد از نامرد شناخته می‌شود.

۲- من در ارزیابی افراد و نسبت آنها با مردم و انقلاب و جمهوری اسلامی، از خط‌کش دفاع مقدس استفاده می‌کنم، همه کسانی که در جنگ هشت ساله حضور داشتند می‌دانند که مصباح در آن سال‌ها اصلاً دیده نمی‌شد.

۳- از آنجا که مطمئن هستم هیچ‌کس به اندازه من در عمرش با رادیو مأنوس نبوده، می‌گویم‌ که در دهه ۱۳۶۰ حضور مصباح یزدی در صحنه، سخنرانی‌های شبیه روضه‌ هفتگی بود که به نام بحث‌های فلسفی، یک شب در هفته از رادیو پخش می‌شد.

۴- بعد از وفات امام خمینی، مصباح یزدی با عجله وارد سیاست شد و به مدد تلویزیون توانست به چهره تلویزیونی هم تبدیل شود، اما این کار تاثیری بر موقعیت سیاسی او نداشت.

۵- حتی حمایت عجیب و غریب او از احمدی‌نژاد و بعد هم باقر لنکرانی برای کاندیداتوری در ریاست جمهوری، نتوانست او را به یک شخصیت سیاسی تبدیل کند.

۶- بحث درباره او ضرورتی ندارد، او در تاریخ انقلاب و جنگ و به طور کلی جمهوری اسلامی، حضور موثری نداشت.
جلیل قربانی

جناب آقاجلیل قربانی سلام

ادامه می‌دهم چند نمونه من:

آقای مرحوم مصباح یعنی اسلام خشونتِ عریان علیه‌ی مخالفان

آقای مرحوم مصباح یعنی به تعبیر شهید بهشتی: «لجباز»

آقای مرحوم مصباح یعنی ضد نهضت اسلامی دهه‌ی پنجاه

آقای مرحوم مصباح یعنی گرفتن پول دولت در حلقوم مؤسسه‌اش

آقای مرحوم مصباح یعنی در ده سال اول انقلاب بدون هیچ حکم و انتصاب

آقای مرحوم مصباح یعنی پروریدن تندخوترین آخوندها

آقای مرحوم مصباح یعنی لعن و نفرین علیه‌ی زنده‌یاد شریعتی از سر حسودی

آقای مرحوم مصباح یعنی مرکز اهانت‌ها به فقیه متضلع مرحوم مرجع منتظری

آقای مرحوم مصباح یعنی انحراف از شاخه‌ی رحمانی اسلام

آقای مرحوم مصباح یعنی تسری شاخه‌ی اشداء در دامنه‌ی مخالفان داخلی

آقای مرحوم مصباح یعنی یک مشت حرف‌های فلسفی و حرف فقط

آقای مرحوم مصباح یعنی شقاق آفرینی در درون کشور

آقای مرحوم مصباح یعنی تصرف جاهای کشور بر اثر رانت حوزه

آقای مرحوم مصباح یعنی اسلامی تندتر از طالبان، که تفکر طالبان روسفید است پیش اسلام این جریان.

آقای مرحوم مصباح یعنی اسلام قشر منهای مغز

آقای مرحوم مصباح یعنی تصلب علیه‌ی دانشمندان

آقای مرحوم مصباح یعنی شکلی از کشورداری که مردم در آن فقط تابع و مقلد باید باشند.

آقای مرحوم مصباح یعنی عده‌ای آخوند که فقط بلدند تکفیر کنند و مردم را نسبت بی‌دینی بدهند

آقای مرحوم مصباح یعنی شعبه‌ی انحرافی شیعه شبیه همان ابن تیمیه

با این‌همه من برای آن روحانی حوزه هرگز قائل نیستم باید در مؤسسه‌اش بسته می‌شد یا جلوِ سخنش را گرفت. او حق داشت از اسلام قرائت خودش را ارائه دهد که داد. و من به اسلام مصباحی همواره نه گفتم و آن را اصلی‌ترین مایه‌ی تضعیف اسلام راستین می‌دانم. با تفکر مصباح اسلام کج‌راهه بیش نیست. هر چند جملاتی ازو می‌تواند درست هم باشد. آینده اسلام مصباحی به بن‌بست می‌رسد و جامعه آنان را جمع می‌کند.

این مقدار را فقط به خاطر جواب پستت نوشتم که تصور نکنی بی‌اعتنایی کردم. ممنونم. نکاتت را یادداشت کردم. ابراهیم

گزینش و تصفیه

اصل این کار -گزینش- امری عقلانی‌ست، اما در عمل دچار کج‌سلیقگی و بدتر از آن گرفتار افکار خشک و دافعه‌گرایانه می‌شود، ایران یا امارات یا ایرلند یا ایسلند هم نمی‌شناسد، هر کجا که باشد، گزینش در معرض گَزِش این دو آفت بزرگ است. حال اگر گزینش وضع تصفیه پیدا کند، وضع به مراتب بدترین می‌شود. چون تصفیه‌گرایان خود را جای آب زلال جا می‌زنند و بقیه را به عنوان کدور، از صافی آن دور می‌ریزند. اگر به بند سوم سیاست‌های کلی نظام اداری رجوع کنیم در آن بند هم می‌بینم به خطراتِ آفاتی که اصل گزینش را به کژراهه می‌رسانَد، اخطار داده شد. این بند:

"بهبود معیارها و روزآمدی روش‌های گزینش منابع انسانی به منظور جذب نیروی انسانی توانمند، متعهد و شایسته و پرهیز از تنگ‌نظری‌ها و نگرش‌های سلیقه‌ای و غیرحرفه‌ای"

چرا از اصل گزینش در ایران سخن راندم؟ چون اربعین امام حسین -علیه السلام- بود و آن امام بی‌مانند، مظهر تامّ جذب و جاذبه حتی در اوج صحنه‌ی سخت نبرد بود. ولو آن فرد ابنِ سعد یا هر فردِ رَذل بوده باشد. حرّ را که زبانزد است، آن امام هُمام علیه السلام، با اخلاق و عقیده‌ی جذب و تفکر هدایتگری‌اش، ازو، از یک دژخیمُ سرتیمِ لشگر جنگجو، به یک انسانِ سالم و سرافراز، نه سرافکنده، ساخت. گزینش باید از پیشوای شباب بیآموزد و جذب در میان امت هم، می‌بایست از آن پیشوای عشق و عقیده و عقل، الگو گیرد.

امام سیدالشهدا ع در تمام جوانب، الگوی انسان و انسانیت است. گرایش به آن امام، ریشه در خصائص بی‌نظیر آن رهبر آزادگان جهان دارد؛ معنوی، مبارز، دلسوز، مردم‌دوست، ضد ظلم، دانا، اهل دعا، تسلیم امر خدای بار‌ی‌تعالی.

۴ ، ۶ ، ۱۴۰۳ 

یادداشت‌نویس: ابراهیم طالبی دامنه دارابی

سنگ‌نگاره‌ی سرِ انسان در بدنِ شیر در تمدن ایران. برداشت من: این همپیوندی نشان از دانایی (=علم نورانی انسان) به توانایی (=عمل نیرومند شیر) است تا از انسان ایرانی شخص شجاع و متفکر بسازد. حتی آبای ایرانیان ممکن است فراتر ازین می‌اندیشیدند که من طبق اصل هرمنوتیک (=تفسیر فرامتن یا فراعکس و فراطرح) دست به برداشت زدم. اللهُ علمٌ. عکس از سکوی تقویم «تایم». ۴ ، ۶ ، ۱۴۰۳ توحید..

با این تیتر مهم روزنامه‌ی اقتصاد و سازندگی (۵ شهریور ۱۴۰۳) به پیچ‌پلیچ افتادم؛ ۲۰۰ هزار معلم کم دارد این وزارت. وای! چه سرسام‌آور. واقعاً چه بار سنگینی بر دوش خود حمل می‌کند این وزارت؛ وزارت در لغت یعنی باربَرنده‌ی سنگین به مقصد. تمام دولت‌ها -بدون هیچ استثنا- به آموزش و پرورش آسیب‌رسانی کردند. وزارتی استراتژیک، که نه فقط برای حالِ مملکت، که برای آینده‌ی مردم هم، هست. ۵ ، ۶ ، ۱۴۰۳ دامنه‌ی دوم.

پیچ‌پلیچ: حالتی سختُ تنگتاش در انسان، که نیاز به اختلاء دارد، اما بدشانس، می‌بیند یا صف است، یا اصلاً مُستراح بسته است! دیگر مجبور است بی‌آب بزند!

از لابلای دفترهای یادداشتم (-۲-) آمار عجیب: فقط ۲ در ۱۰۰ کره‌ی زمین جنگل است اما در همین مقدار جا، ۸۰ در ۱۰۰ حیوانات زندگی می‌کنند. این وُحوشْ اصلاً جنگ جهانی اولُ دوم و حتی تهدیدات اتمی و تجاوز به قلمرو نداشته‌اند. بگذرم. نزد حیوان هم، می‌توان تحت تعلیم رفت. ۱۳ . ۱۱ . ۱۴۰۱ این یادداشت را در دفتر تقویمم نوشته بودم.

یادداشت‌نویس: ابراهیم طالبی دامنه دارابی

گشایش و ظهور

حجت الاسلام محمدرضا فؤادیان از اندیشکده‌ی بین‌المللی مهدویت می‌گوید از امام رضا ع حدود ۲۴۵۰ روایت نقل شده است که شیخ صدوق حدود ۶۰۰ مورد گلچین کرد و در کتاب «عیون اخبارالرضا» آوَرد. از این تعداد، ۳۴ روایت درباره‌ی امام مهدی علیه السلام است. فؤادیان از "حدیث لوح" که نوعی چشم‌روشنی خدا به خاطر تولد امام حسین ع به حضرت زهرا س است، استنباط کرده است، «رحمه للعالمین» که صفت پیغمبر ص است در حدیث لوح  صفت حضرت مهدی علیه السلام نیز هست. یعنی آن موعود به قول وی "رحمة لِلمسلمین و رحمة لِلمؤمنین نیست، بلکه رحمة لِلعالمین است." و این طور آوُرده که امام زمان علیه السلام "وارث تمام خوبی‌های جریان در طول تاریخ است".

او با برداشت از عیون اخبارالرضا در مورد انتظار فرَج معتقد است این انتظار به معنای انتظار گشایش است، نه انتظار ظهور امام موعود علیه السلام. دلیلی که اقامه کرده این است که چون پیامبر ص افضل اعمال را انتظار فرج دانست که "هر زمانی که انسان گرفتار و منتظر گشایش باشد، این حالتی است که در روایات از آن تعریف و تمجید شده است" که ظهور بقیة الله علیه السلام  "مهم‌ترین مصداق گشایش" حساب می‌آید. او البته این‌طور، یعنی به طور مطلق ادعا کرده که آن حضرت علیه السلام "که بیاید، هیچ گرفتار بدبخت، بیچاره و فقیری در جهان نخواهد بود." و از نظر من بر این فراز حرف وی، اشکال وارد است. این که چنین دنیایی با این نوع مدینه فاضله آفریده شود، با عقل و واقعیت جور در نمی‌آید. آن حضرت نیز، دشمن و مخالف و خواهد داشت.

حجت الاسلام محمدرضا فؤادیان که البته منبع مورد مطالعه‌ام به او پیشوند «دکتر»!!! هم داد روایت دیگری هم نقل می‌کند از امام رضا ع که "شیعیان زمان سومین فرزند من [یعنی امام حسن عسکری ع] طوری می‌شوند که به دنبال پناهگاهی می‌گردند که پیدا نمی‌کنند." این حجت الاسلام در مورد ظهور نیز با استناد به روایت از عیون گفت "قیامت به پا نمی‌شود تا اینکه امام مهدی قیام کند و آن، زمانی است که خداوند تبارک و تعالی اذن و اجازه دهد. و کسی که از امام مهدی تبعیت کند، نجات می‌یابد و آن که مخالفت ورزد، هلاک خواهد شد، ای بندگان خدا، زمانی که امام مهدی ظهور کرد، نزد او بیایید، حتی اگر هوا سرد و یخبندان باشد، به سمت او بیایید. اضافه کنم به ما از کودکی یاد دادند که حضرت ولی عصر علیه السلام در لسان پیامبر اکرم ص به عنوان "خلیفه‌ی خدا در زمین" مطرح شد. ۸ شهریور ۱۴۰۳،

یادداشت‌نویس: ابراهیم طالبی دامنه دارابی

تسلیت به حجت الاسلام آشیخ رحیم

دوست و استاد دیرین آموزش قرآن در داراب‌کلا روحانی محترم، متقی، متواضع، متین، مردمی و در میان قلوب مردم محل، جناب حجت الاسلام آشیخ رحیم آهنگر سلامُ ارادتُ تسلیت. برای خواهر نجیب، نزیه، دیندار و بزرگوار آن جناب، حاجیه سکینه آهنگر، گواهی می‌دهم که در تمام عمرم ازین همسایه‌ی هم‌محلی‌ام در داراب‌کلا، غیر از نیکی و نیکوکاری چیزی ندیدم، حتی پس از پَرکشیدن به جوار رحمت حضرت رُبوبیت، نام و مرام نیکش، در قلب ما هسایگان، همآره زنده است، زیرا زنی با نهایتِ اخلاق خلیق، کردارِ نیک و رفتارِ نیکو بود. ارزنده‌زنِ محله‌ی ما، که ایمان و زندگی‌اش پایه در دین و مُروّت و تلاش و رنجبری و صبوری داشت. بعد از تسلیت به آن حضرت، به تمامی بستگان نسَب و سبَب نیز تسلیت. از جمله به اعضایی از مدرسه فکرت که با آن مرحومه‌بانو منتسب‌اند: به آقای ابراهیم رمضانی دارابی بالامحله و آق سید میرهادی موسوی دارابی یورمله که دو داماد ایشان‌اند. به خانم سیده خدیجه‌ی مولودعمه و آقا سیدمهدی مولودعمه (خواهر و برادر) که در فقدان زن‌عموی خودشان عزادار شدند. و همچنین به خانم سیده مریم هاشمی دارابی و نیز به آقا سید جمال صباغ دارابی. والسلام. روحش شاد و همجوارِ خوبان دین باد.

پنج‌شنبه ۸ شهریور ۱۴۰۳

مدیر مدرسه فکرت

ابراهیم طالبی دامنه دارابی

درین نقشه قصدم چیست؟ لابد نهنگ نیزه‌دار را در مستندها دیده‌اید. آن نوک نیزه‌ای در شمال شرق افغانستان، که این کشور را به شکل نهنگ نیزه‌دار درآوُرد، دالان «واخان» است که افغانستان را به چین وصلُ همسایه می‌کند. خُب همان دالان که دهنه‌ی «واخجیر» هم نام دارد، مرکز نفوذ آمریکا برای کنترل و رصد چین است. گرچه امارت افغانستان به رهبری جریان طالبان وجود داعش را انکار می‌کند، اما آنچه پشت صحنه وجود دارد این است چندصد هزار جنگجو با هدایت و حمایت آمریکا در همان یک دالان -که گردنه‌ای مرتفع هندوکش آن را احاطه کرده- مخفی شده‌اند تا اگر روزی میان چین و آمریکا تنش تشدید شد، از آن تنگ کوهستانی، به محیط چین دسترسی زمینی داشته باشد. جدا ازین، آموزشگاه پنهان جوخه‌های ترور و نیز جمع‌آوری پنهان جاسوسی از کاربردهای آن است. ۸ ، ۶ ، ۱۴۰۳. توحید

سیدعباس عراقچی  گفت: ما به دنبال رفع تخاصم با آمریکا و رفع تنش ها با آمریکا نیستیم. چون خیلی از این تنش های ناشی از یک سری اختلاف دیدگاه‌های مبنایی هست و اصولاً فایده ای برش متصور نیست. ما به دنبال مدیریت تخاصم هستیم. اگر این تخاصم وجود دارد ولی لزومی ندارد که هر هزینه ای را ملت ایران به خاطرش پرداخت کند. ما در سیاست خارجی وظیفه داریم که هزینه های این تخاصم را تا حدی که می‌تونیم کاهش بدهیم و فشارهای آن را بر مردم کم کنیم و اجازه ندهیم که اجماع بین المللی علیه ما شکل بگیرد.»

پنجاه کتاب

که متون کلاسیک سیاست و آثاری در دانش سیاسی است:

کتاب جمهور، افلاطون، فؤاد روحانی

کتاب سیاست، ارسطو، حمید عنایت

کتاب شهریار، نیکولو ماکیاولی، محمود محمود

کتاب لویاتان، توماس هابز، حسین بشیریه

کتاب درباره آزادی، جان استوارت میل، محسن ثلاثی

کتاب چهار مقاله درباره آزادی، آیزایا برلین، محمد علی موحد

کتاب هجدهم برومر لوئی بناپارت، کارل مارکس، باقر پرهام

کتاب توتالیتاریسم، خانم هانا آرنت، محسن ثلاثی

کتاب تأملاتی بر انقلاب در فرانسه، ادموند برک، سهیل صفاری

کتاب تحلیل دموکراسی در آمریکا، الکسی دوتوکویل، رحمت الله مقدم مراغه‌ای

کتاب ریشه های نظم سیاسی: از دوران پیشاانسانی تا انقلاب فرانسه، فرانسیس فوکویاما، محمد حسین باقی

کتاب مفاهیم کلیدی در علم سیاست، اندرو هیود، حسین سعید کلاهی

کتاب مقدمه نظریه سیاسی، اندرو هیود، عبدالرحمن عالم

کتاب آموزش دانش سیاسی، حسین بشیریه

کتاب تاریخ اندیشه های سیاسی در قرن بیستم ( اندیشه های مارکسیستی)، حسین بشیریه

کتاب تاریخ اندیشه های سیاسی در قرن بیستم (لیبرالیسم و محافظه کاری)، حسین بشیریه

کتاب سیاست، اندرو هیود، عبدالرحمن عالم

کتاب سیر تاریخی اندیشه‌های سیاسی در غرب (از افلاطون تا نیچه)، احمد بخشایش اردستانی

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در ایران و اسلام، کمال پولادی

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در شرق باستان، کمال پولادی

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در غرب (از سقراط تا ماکیاولی)، کمال پولادی

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در غرب (از ماکیاولی تا مارکس)، کمال پولادی

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در غرب (قرن بیستم)، کمال پولادی

کتاب فرهنگ خاص علوم سیاسی، حسن علیزاده 

کتاب فرهنگ اصطلاحات و مکتب های سیاسی، پرویز بابایی

کتاب واژه‌نامه‌ی سیاسی - فرهنگی، شهریار زرشناس

کتاب تاریخ اندیشه سیاسی در ایران (ملاحظاتی در مبانی نظری) سید جواد طباطبایی

کتاب درآمدی بر تاریخ اندیشه سیاسی در ایران، سید جواد طباطبایی

کتاب زوال اندیشه سیاسی در ایران، سید جواد طباطبایی

کتاب تأملی در ترجمه متن های اندیشه سیاسی (مورد شهریار ماکیاولی)، سید جواد طباطبایی

کتاب دفتر سوم: نظام های نوآئین در اندیشه سیاسی

کتاب دفتر نخست: جدال قدیم و جدید در الهیات و سیاست

کتاب مفهوم ولایت مطلقه در اندیشه سیاسی سده های میانه

کتاب ملت، دولت و حکومت قانون: جستار در بیان نص و سنت

کتاب دین و حکمرانی: چالش ها و تأمل ها، سرویراستار: حسین واله

کتاب تاریخ تحول دولت در اسلام، داو‌ود فیرحی

کتاب آستانه تجدد (در شرح تنبیه الامه و تنزیه المله)، داوود فیرحی،

کتاب پیامبری و قرارداد (نظری های درباره سیره حکمرانی پیامبر اسلام، داوود فیرحی

کتاب قدرت، دانش و مشروعیت در اسلام، داوود فیرحی

کتاب دین و دولت در عصر مدرن (یک)، داوود فیرحی

کتاب دین و دولت در عصر مدرن (دو)، داوود فیرحی

کتاب هومو ساکر: قدرت حاکم و حیات برهنه، جورجو آگامبن، مراد فرهادپور

کتاب سیاستِ جُستار، مجموعه نویسندگان

کتاب نام های سیاست (مجموعه مقالات)، مراد فرهادپور

کتاب الزامات سیاست در عصر ملت - دولت، احمد زیدآبادی،

کتاب آچار سیاست (صد راه هوشمندانه برای کمک به فهم نظریه)، جولیان فلاندرز، تورج حوری،

کتاب چرا ملت‌ها شکست می‌خورند: ریشه‌های قدرت، ثروت و فقر، دارون عجم اوغلو و جیمز رابینسون، محسن میردامادی و محمدحسین نعیمی‌پور

کتاب قدرت بی قدرتان، واتسلاو هاول، احسان کیانی خواه

کتاب استبداد در ایران، حسن قاضی مرادی

کتاب غرب چگونه حاکم شد: خاستگاه‌های ژئوپولتیک سرمایه‌داری، کرم نیشانچی اوغلو و الکساندر آنیه واس، علیرضا خزائی

وبلاگ عبارات یوسف شیخی (۵  ، ۶  ، ۱۴۰۳)

نقاشی بالا نامش

«بدبین و خوشبین» است؛

اثر قرن نوزده، از ولادیمیر ماکوفسکی

یک نمونه از تفکر بدبین‌ها که برین باورند:

در ۵۵ سالگی، محل کار شما را حذف می‌کند.

در ۶۵ سالگی، جامعه شما را حذف می‌کند.

در ۷۵ سالگی، خانواده شما را حذف می‌کند.

در ۸۵ سالگی، زمان آرام‌آرام شما را حذف می‌کند.

یک نکته فقط: «آرتور شوپنهاور» فیلسوف آلمانی قرن نوزدهم اساس حیات را مبتنی بر «نیرویی بی‌هدف» می‌دانست که جز ایجاد چرخه‌های «رنج و ملال» حاصل دیگری برای آدمی ندارد. فیلسوف بدبین یعن همین. دامنه دارابی

ایشان خانم "صبا معصوم‌نیا سماکوش" رتبه‌ی اول تجربی سال ۱۴۰۳ از بندرعباس است. اهل مازندران هستند. خود در بندرعباس به دنیا آمد، پدر و مادرش به هرمزگان مهاجرت کردند. پدرش از نیروی دریایی ارتش است. روزنامه‌ی صبح ساحل (یکشنبه، ۱۱ شهریور ۱۴۰۳) چاپ هرمزگان ازو علت این پیشتازی را پرسیده، جواب داده عوامل انسانی مختلفی در موفقیت من تأثیرگذار بودند... به عنوان یک کنکوری، گاهی برای اوقات فراغت و اغلب برای کارهای درسی از فضای مجازی استفاده می‌کنم... درگیر حواشی نشدن و مدیریت زمان این نتایج را برای من رقم زد. برای صبا، دختری بانبوغ از خِطّه‌ی مازندران که آبرو و اعتبار هرمزگان جنوب هم شد آرزوی سلامتی و سعادتمندی دارم، او پزشک آینده‌ی ایران خواهد شد و اگر فراتر هم فکر کند می‌تواند مراتب مهمتر مملکت را هم مکانی برای خدمت به خلق کند. آفرین برین برترین. دامنه دارابی

راه مردم

ثُم اَفیضوا مِن حیثُ اَفاضَ الناسُ. من ازین آیه‌ی ۱۹۹ بقره می‌آموزم خدا دارد تعلیم می‌دهد به همگان که از همان راه عموم مردم آمدُشد شود. پیمان است که راه را از راه مردم باید پیمود. ریشه‌ی این دستور آن بود که سران قُریش به سبب نِخوت، هنگام بازگشت از حج از راه مردم برنمی‌گشتند. این است دستور آمد از وحی، که از راهی که مردم می‌روند، بروید. قرآن واقعاً مایه‌ی آرامش انسان است.

نقل است که مرحوم آیت ا... شیخ مرتضی حائری پسر آیت ا... آشیخ عبدالکریم حائری، مؤسس حوزه‌ی علمیه‌ قم از بس مردمی و خاکی و متواضع بود گاه عمامه را برعکس بر سر می‌گذاشت از بس دنبال شیکُ پیک کردن البسه و ظاهر خود نبود. حتی نقل است زیرپیراهنش گاه روی پیراهنش بود. یعنی اهل دنیا و تظاهر نبود، پاک و سالم بود سلامت نفسش زبانزد بود. گویا پدرخانم مرحوم آقا سیدمصطفی بود. دامنه دارابی