اصل ۶۱ : وحی نه زاییده ی تفکر و نبوغ پیامبران است، و نه تجلّی حالات روحی و روانی آنها.
اصل ۶۲ : پیامبران الهی در مقام تلقّی وحی و حفظ و ابلاغ آن به امّت، از هر گونه لغزش عمدی و سهوی مصون هستند.
اصل ۶۳ : پیامبران از هر گونه گناه و کار ناروا مصون اند.
اصل ۶۴ : انبیا علاوه بر عصمت از گناه و خطا، در مقام داوری در منازعات، تشخیص احکام موضوعات دینی نیز از خطا و اشتباه مصون هستند.
اصل ۶۵ : پیامبران از بیماری های نفرت زا و هنجارهای عملی که حاکی از دنائت و پستی روح افراد است، منزّه و پیراسته اند.
اصل ۶۶ : هر نوع استنباط عدمِ عصمت برای انبیا از ظواهر برخی آیات قرآن، یک نوع داوری عجولانه ای است که باید از آن پرهیز کرد.
اصل ۶۷ : عصمت پیامبران از معرفت بالای آنان به جلال و جمال حق تعالی، و آگاهی کامل آنان از نتایج درخشان طاعات و پیامدهای سوءِ معاصی در دنیا و آخرت سرچشمه می گیرد.
اصل ۶۸ : عصمت پیامبران با اختیار و آزادی وی منافات ندارد؛ و آگاهی دقیق و کامل آنان از قدرت پروردگار یا عواقب سوء سرکشی از فرامین وی، قدرت و اختیار ذاتی بشر در انتخاب فُجور یا تقوا را از آنان سلب نمی کند.
اصل ۶۹ : تمامی پیامبران معصوم هستند.
ادامه دارد..
