مسائل داخلی ایران

به قلم سید علی اصغر شفیعی دارابی. سلام. حاشیه ای بر نقد خوئینی ها. (این پست: اینجا). ایشان لیسانس خودش را از روسیه شوروی گرفته و همیشه مواضعش ضدامپرالیسم بوده و زمان خاص نقاط عطف و رفت تفکیک قوای سیاسی ایشون سردمدار هستند و جنبش جدید ایجادمیکنند و اگر اعضای جنبش دارند تاوان و هزینه می دهند در آنزمان موسوی خوئینی ها گم و پنهان می شود و پشت ابر می ماند.

 

نقد فهرست شده جنابعالی خیلی عالمانه و مستدل و مستند است و من لذت بردم و بر خودم بالیدم که دوست شمایم. افتخار دیار منی، این نقد شما تحلیل یک پدیده و فلسفه انسان شناسی است. پیام های زیادی دارد و یا روش آموزشی تحلیل محتوا است. برایم آموزشی بود برای اینکه داوری و قضاوت در آن نبود. موضعگیری نبود. روش نگاه هرمنوتیکی به متن بود.»

 

 

پاسخ دامنه

 

به نام خدا. سلام من هم به شما. سطر اول پارۀ نخست متن شما، یک تحلیلی ست که نشان می دهد کتاب «شنود اشباح» را خوانده ای. من از این قضیه عبور می کنم. در سطور تحتانی همین پارۀ متن، نکاتی نوشتی که من چند بار وقتی از شما به سمع و حضور شنید ه ام، تبادل دیدگاه زیادی نمودیم و بهره ور بوده ایم. از حُرّیت تو و روحیۀ تو در بُت سازی نکردن اشخاص، بسیار خوشم می آمده و می آید.


از این که نقدم بر جناب آیت الله سیدمحمد موسوی خوئینی ها را با این دقت و فراست خوانده ای و دریافت های دقیقی نموده ای و سپس ابراز نظر کرده ای و آن را به اشتراک نیز گذاشته ای خیلی خرسندم. آن جا هم که رفاقت را فخر دانسته ای، من نیز چون تو نسبت به تو چنین ام؛ چرا که، رفاقت میان مان همیشه آمیخته به دیرینگی، دلدادگی و اندیشگی بوده و هست و خواهد بود. سپاس.

دامنۀ نویسندگان

 

به قلم سیدعلی اصغر شفیعی دارابی. سلام. سیروسلوک و طی طریق آگاهانه و رفاقت ذهن با طبیعت برنا، زیست بوم را از دوگانگی لذت برمی اندازد و اندیشه های نوین و تعریف جدیدی از سفر بوجود میاید که برداشت از آن درمیان تفکر و ذهنت جایگاه مقدس پیدا میکند.

 

در مراتب اخلاق عملی "پرکسیس" بعد از نظریه "ایده" اخلاقی باید بین ادا حق اهل درک و دانش رفاقت دیرینه که شامل خاندان و دوستان می باشد را هم غنی کرد و هم رعایت نمود با دادن داشت های دانش باشد.

 

 

شما اثری می آفرینی که درکش برایم آسان اما لذت بخش است. گردش در طبیعت و اندر احوالات کسانی که معین شدند تا سفر به دیار عشق و زیارت آقا امام رضا ع (اینجا) تعادل بین حق تو با مسئولیت اجتماعی و فردی است. از همه بگذرم و مختصر بگویم از ارتباط حس شما به مشهد را نمی توانم مهم و بااهمیت ندانم.

 

 

تو فرزند زمانی هر سفری را طی میکنی باید با اندوخته های دانش تجربی ات نکته نما و به من و ما انتقال بدهید تا اکرانی باشه باشکوه ... سفربخیر و پویا سرزنده باشید ورونده ...

 

 

نوشته ای در مورد عموی بزرگوار و همسنگر عزیزم سیدابوالحسن شفیعی دارابی جانباز جبهه نبرد، (اینجا) یادآوری نمودید که بیمارشده است. باورکن قبلا شنیدم و اسیر معنویتش گشتم. از خداوندمهربان مسئلت دارم السّاعه لباس تندرستی و عافیت و صحت مزاج را بر تن مبارکش بپوشاند. از عمویم هم میخواهم مانند شیر آن جوری که در جبهه نبرد نعره میکشید، نعره بکشه و پلنگ پرش بگیرد و ثابت کنه که در همه جبهه ها می توانیم الگو داشته باشیم و سر از سلامتی در آوریم.

 

 

جواب دامنه

 

به نام خدا. سلام رفیق. 1- در مورد طبیعت و بوم زیست، آموزه ها را از تو دارم. 2- در مورد مشهد مقدس و  حرمِ قلب تپنده و رهبر ایرانیان حضرت امام رضا (ع) نیز داشته هایی مشترک با تو دارم و جای جای دارالزُّهد آینه به یادت بودم و اشک شوق و فراق ریختم. 3- دربارۀ پراکسیس _یعنی عمل معطوف به هدف_ بازهم باهم مقصدی مشترک داریم.

 

4- و دربارۀ همرزم مهربان و بامعرفت مان آقا سید ابوالحسن شفیعی نیز هم مهرِ مشترک داریم و هم خاطرات منتهی به شوق و زیبایی آن هم کناردستِ یوسف مزارمان با آن همه شوخی های قشنگ و روحیه سازش با سید ابوالحسن در سنگر و دعای توسل خواندن های خوش صوت این سید خوب. ممنونم رفیق. دیدار با تو در بیت تو نیز بر انبساطم افزوده بود.