به قلم دامنه: به نام خدا. هیمه یعنی هیزم که از نِسُوم (=جنگل) جمع آوری می شد و با اسب و الاغ و گاه هم با دوش یعنی کول، به خونه ها آورده می شد. هیمه چند کاربرد مهم برای روستاییان آنجا از جمله دارابکلایی ها داشت:
برای بخاری ها.
برای کِله ها (=اجاق گِلی و سنگی قدیمی آشپزی).
برای سوچکه ها (=گرمخانۀ و خشک کُن توتون)
برای ذغال ساختن ها.
برای تندیرها (=تنورهای نون محلی).
و نیز برای خرّاطی های جوگی ها در نوار درّۀ جوگ ملۀ آهنگرملۀ دارابکلا. اما حالا که گاز آمده به روستا، نه از هیمه خبری ست در این گَت مَله، نه از تندیر و کِله. نه از جوگ مله. و نیز نه از اسب و الاغ و دوش و کوله و ذغال و سوچکه ماله.
| لینک کوتاه این پست →
qaqom.blog.ir/post/30
خانه سلامتی
