چرا اسرائیل به جنگ ایران آمد؟

چرا اسرائیل به جنگ ایران آمد؟ نگارش ۱۸ ، ۴ ، ۱۴۰۴ : ابراهیم طالبی دامنه دارابی

 

پیش‌درآمد تحلیل

جنگ، سازوبرگ حکومت‌هاست. اصل، بر خصومت است. دولت‌ها، به دولت‌ها به دید حریف و تهدید می‌نگرند. فقط استثنائا" صلح وجود دارد. پس؛ سازگاری حکومت‌ها، نتیجه‌ی سیاست‌ورزی‌هاست، نه برونداد واقعی اتحاد فکری و آرمانی آن‌ها. این نگاه، نگاه رئالیستی به جهان است. یعنی واقعیت قدرت، نه نگرش ایدئالیستی به دنیا که پندارگرایان متوسل به اخلاق و خیال می‌شوند. کشورهایی درین موقعیت و واقعیت، سود می‌برند که روح سازگاری در خود بپروَرند و به هر میزان، ستیزگی نظام خود را تیز کنند، ایدئولوژیک‌تر و آسیب‌پذیر می‌شوند و با این استراتژی، جنگ حتمی را در چند قدمی خود مهیا می‌کنند.

 

شناخت شالکه‌ی اسرائیل

اسرائیل برآمده از مصوبه‌ی سیاسی و دینی است. دست دسیسه سر تأسیسش بود. بحران بقا دارد. برای حفظ ثغور خود، تسلط بر مرزها حتی در دوردست‌ها را نشانه رفته است. برای این کار، بر ارتش تکیه دارد. نظامش را چندحزبی و پارلمانی، ترسیم کرده است، اما همه در هر شرائطی، ارتش را برای بقا، اصل و خط مقدّم تصمیم می‌دانند. پس؛ اسرائیل کشوری مسلح است. با کشورهای قدرتمند چون آمریکا و انگلستان، پیمان امنیتی بسته است. برای حفظ برتری نظامی خود بر تمام کشورهای منطقه، به تجهیز قوا، خصوصا" نیروی هوایی بسیارپیشرفته و آموزش‌دیده روی آورده است و سیاست قبولاندن عدم تعرُّض به خود را بر کشورها دنبال می‌کند. در واقع اسرائیل بیش از هر کشوری می‌داند باید از خود، از طریق جنگ، بقا ایجاد کند و درین راه هر دست برتر را یا کشوری را که قصد برتری داشته باشد، می‌خواهد در بدترین سبک غافلگیری، قطع کند. برای این هدف، موساد (=اطلاعات خارجی)، شاباک (=اطلاعات داخلی) و آمان (=اطلاعات جنگ و دفاع) را در مدرن‌ترین و مخوف ترین ساختار شکل داده است و ارتش و جنگ، بر پایه این سه سازمان استوارند.

 

سیاست کنش‌گرای اسرائیل

درین فاز اسرائیل تمام خاورمیانه را دشمن خود فرض می‌کند و برای خنثی‌سازی دشمن خود، از پنج اصل پیروی می‌کند: ۱. نفوذ ۲. ارتش ۳. سازش ۴. ستیز ۵. غلبه.

 

سیاست واکنش‌گرای اسرائیل

درین سیاست، اصل را بر چندین برابر شدت عمل در برابر هر حمله، گذاشته است. ساده این‌که یک گلوله را با هزار بمب پاسخ می‌دهد. یک سنگ بر تانک و نفربر را با ۱۰۰ خنجر جواب می‌دهد. علت این است در فقه تلمود آنان کشتار امری دینی است. و بقا برای آنان فرمانی الهی.

 

در مورد جمهوری اسلامی ایران

اسرائیل به جهان تبیین کرد که نظام جمهوری اسلامی ایران در قانون و اهداف و حتی ساختار سپاه قدس خود، بنای نابودی اسرائیل را دارد و ازین طریق، جنگ خود با جمهوری اسلامی ایران را جنگی پیشدستانه و برای حفظ بقای خود می‌داند. قرائن هم ارائه داد که نیروهای اطراف اسرائیل، همگان به نیابت از ایران با اسرائیل در حال نبرد هستند. و با این تبیین و گفتمان بقا، برای خود جنگی مشروع قائل شد. و چون بر غزه و لنبان و سوریه فائق آمد، جمهوری اسلامی ایران را در موقعیت بسیارتضعیف‌شده دید و با اصل غافلگیری و تسلط بر اطلاعات کلیدی و نفوذ در سیستم جمهوری اسلامی ایران، جنگ را به خاک ایران در ابعاد چندین استان کشانْد که این جنگ، فازبندی است و مرحله، مرحله پیش می‌رود.

 

سرعت جنگ

هم تز تشدید جنگ در هفت محور توسط دولت ائتلافی فعلی حاکم بر اسرائیل به رهبری بنیامین نتانیاهو و هم تحلیل آقاخامنه‌ای در ۱۴ خرداد در مرقد -که سران آمریکا را "بی‌ادب" خواند و هسته‌ای را خط قرمز- در سرعت جنگ اسرائیل با ایران نقش داشت و دونالد ترامپ درین میان، نقش رهبر عملیات روانی را برعهده داشت و سرانجام با اعزام دو دسته جدا بمب افکن ۲بی به سمت گوام (اصل فریب) و ایران (اصل تعقیب) غافلگیرانه‌ترین بمباران را در ایران انجام داد و میلیاردها دلار پول هزینه‌شده درین راه در سال‌های سخت معیشت مردم و فساد عدیده در سیستم، در کسری از ثانیه تلّی از خاک شد.

 

آمریکا و اسرائیل

جمهوری اسلامی ایران اینک توسط آمریکا و اسرائیل و اروپا در خلاء جنگ و صلح گرفتار شد و این حالت مخاطره‌آمیز بیشتر به سمت مرحله‌ی بعدی جنگ در حرکت است. و آنان بنای بر تغییر حکومت فعلی ایران دارند. اسرائیل از سمت آنان، جواز جنگ در هر زمان را دارد.

 

چاره‌ی جمهوری اسلامی ایران

مشاهده‌ام این است سران جمهوری اسلامی ایران اعم از حاکمیت و دولت آقای مسعود پزشکیان خود را قدرتمندتر از همه می‌داند و با اطمینان از تجهیزات خودآ قصد ندارد در داخل گشایش ایجاد کنند و به تصمیم عدم تعرُّض برسند. زیرا آقاخامنه‌ای جمهوری اسلامی ایران را بر اساس تز "محو اسرائیل" اداره می‌کند و آمریکا را شایسته‌ی رابطه سیاسی نمی‌داند. بنابرین؛ جنگ ۱۲ روزه، پیش‌حمله‌ی اسرائیل حساب می‌آید و دنباله‌ی جنگ برای اسرائیل یک استراتژی است، نه تاکتیک.

 

نکته: درین تحلیل، بنای من بر تبیین مسئله بود، نه تعیین موضع.

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/2647