دامنه‌ی داراب‌کلا

دامنه [در پاسخ به محامین (سید زینب شفیعی] : خواهرم زینب سادات شفیعی دارابی سلام. از پاسخ شما شگفت‌زده شدم. بگو چرا؟ جون میزان دانش شما با همین نوشته‌های مهم‌تان درین صحن، کم‌کم دارد طلوع بیشتری می‌کند که خواننده را متوجه‌ی احاطه‌ات بر مباحث معنوی با ادبیاتی قوی و قلمی قدرتمند می‌سازد. فکر نکنم جایی ازین متنت خالی از اهمیت باشد؛ تمام جملاتت جهش‌دهنده بود. حتی وقتی به‌فراست با آن نقل قولِ قضیه‌ی آمین‌نگفتنِ ظهور تمام کردید و آموزه ساختید با این گزاره:

"کنکاش را از وجود خود آغاز کنیم"

من هم از مصاحبتِ با شما درین صحن حظ می‌برم. خواهش خودم را تکرار می‌کنم این مباحثه را قطع نکن. نه فقط گرایش بنده به مطالب اینچنینی خیلی زیاد است، بلکه کسانی هم به من رساندند صحن مدرسه بیشتر باید این نوع مباحث مؤثر رایج باشد و از جوّزدگی و سیاست‌زدگی (نه پرداخت به سیاست که امری ممدوح است)، بَری و عاری. خود شما هم، برای دانش بر پایه‌ی مباحثه، به‌درستی از شیخ اجلّ نشانی آوردی که آن سعدی بزرگ در حکمت هفتم گفته بود:

    "سه چیز پایدار نماند:
    مالِ بی‌تجارت
    و علمِ بی‌بحث
    و ملک بی‌سیاست."

خرسندی‌ام را مضاعف ساختید فامیل من وقتی به مبحث سنجاق‌شده‌ی صحن، وارد شدید و نظر زیبایی هم نوشته‌اید، ساده، اما پُر، بله؛ حکمت ظهور یکی این است فردِ منتظر (=چشم‌به‌راه) خود را طَهور نگه دارد تا اگر با آمدن ولی عصر عج هم‌عصر شد از گناه خود شرمشار نباشد. ممنونم که در تأیید ضرورت برپایی این تالار فکری، فرموده‌ای "بنیه‌ی یادگیری را تقویت" می‌کند. وقت‌تان همآره با آثار توحید و عرفان و احسان. والسلام که گویا گرم افتادم پاسخم از دو سه کف دست بیرون زد. یک کشکولی هم بفرستم: محل وقتی کسی زیاد حرف بزند می‌گویند: "اُوف‌اُوف (=یا اُوفِی‌ی‌ی‌ی) چَندِه چَنِه کَشِنه! آدم اَندِه وِک! وِکی!" پوزش زیاد پِک‌پِک (=حرّافی) کردم! ابراهیم و ارادت.

دامنه [در پاسخ به سوادکوهی نبی آرشی] جناب آقای نبی سوادکوهی سلام. صبحانه‌ی فکری مستمر و روزانه‌ی شما برای این صحن، گوارا و خوشمزه است. من به دو مورد آن می‌پردازم: از "کنـارِ کعبـه" و "خورشـید" و " سعی و طواف" سخن به میان آوردی و صفا و مروه را یادآور شده‌ای که به قول مرحوم دکتر علی شریعتی هاجروار باید زیست، یعنی تلاش کردن، مأیوس نشدن، بردباری ورزیدن، از پرستش خدای باری تعالی دست نکشیدن. ما که در ایران از کعبه‌ی مکرمه به دلیل خصومت حکمفرما میان عربستان با ایران دستمان دور است و همین جمکران تاریخی قم را یک نماد و سمبل برای ظهور فرض می‌کنیم و قانع‌ایم.

در مورد "سالروز تاسیس کانون‌های فرهنگی هنری مساجد کشور" نقدی دارم و اِبرامی. اِبرام (=شکوهمندکردن و پافشاری، تأیید) این است این مؤسسه از نظر من میمون است. چون مسجد در زمان رسول الله ص محل تمام امور کشور بود.  اساسا" در حکومت اسلامی، کاخ نباید داشته باشیم. باید عین حضرت سلمان ایرانی رفتار کنیم که مرکز حکومتش زیر چادر بود و هرگز ساختمان و کاخ نساخت.

اما نقدم این است این کانون‌های فرهنگی هنری مساجد باید مدنی باشند، نه حکومتی. من ندیدم اینان بیایند از عقول هر محله دعوت به مشاورت کنند. گویی دستورالعملی، کارهایی را پیاده می‌کنند که این ضعف عمده‌ای است.

بگذرم. چون در زیر نظرات من، جا خالی می‌دهی و هیچ جوابی نمی‌دهی و فقط پستت را می‌ذاری و الفرار! این آخری کشکولی!  کمربندی مشکی داری زیاد با تو درنیفتم! می‌زنی ما را لِه می‌کنی! و یا اصلا" شاید هم اصلا" نظراتی که زیر نوشته‌هایت می‌نویسم را حتی نخوانی و نبینی! راستی نبی هنوز بیرون قمی؟ یا برگشتی؟ ایرانی؟ یا بیرونی؟

خاطره‌ی جبهه توسط سید موسی صباغ: [در پاسخ به احمد] سلام و صبح بخیر به همه. رحمت و رضوان الهی بر روح بزرگش و همه درگذشتگان این صحن. 15 شهریور سال 65 کاروانی کربلا از مازندران اعزام شد به جبهه ، آن روز 35 نفر از محل عازم بودند با بدرقه حاج آقا دارابکلایی از مسجد جامع محل. نیروهای شهرستانی در مصلای بابل تجمع کردند و بعد سخنرانی و نوحه صحرایی معروف  (بهر فتح کربلا این کاروان ، می رود این لشکر از مازندران). و صرف ناهار و بدرقه مردمی در توسط مردم بابل . کاروان از بابل راهی مناطق جنگی شد. اکثر بچه های محل در یه اتوبوس بودند حالا شاید همه اسامی رو نتونم بازگو نمایم اگر دوستان دیگر کمکم کنند ممنون میشم. اق سید اصغر. اقا یوسف رزاقی .حسن صادقی.عیسی رمضانی،رفیقم آقا حجت، آق سید یوسف، حسن لاری. سیدمرتضی شفیعی ، شهید حسن آهنگری ،شهید مختاری، رحمان آفاقی ،مرحوم دبیر حسن بابویه ،عبداله بابویه، محمد چلوئی ،محمد طالبی ، جعفر غلامی ،بخشی رضا ،رضا شهابی ،سیدعباس هاشمی،محمد دباغیان .سید هاشم حسینی،خلیل درواری،یوسف آهنگر ،رضا مهاجر ، عباس کارگر ، مصطفی شیردل ،بنده ،و... طبق روال مسافرت بهم خوش نمیگذره ،بخاطر ماشین گرفتگی اونم تو گرمای تابستان و بوی گازوئیل اتوبوس که هنوزم حس میکنم،اکثر اوقات هم بی حال و خواب آلود.هر از گاهی چشم باز میکردم مرحوم آق یوسف و کنار راننده جلو و جلو باهش خوش و بش میکرد.در مسیر 1000 کیلومتری با اتوبوس خیلی سخت میگذشت . فقط برای نماز صبح و صرف صبحانه و ناهار حق توقف اونم به مقدار کم. ساعت  3 بعد از ظهر صدایی رو شنیدم گفتن پیاده شوید آب تنی ، چشم باز کردن دیدم کنار یه رودخانه با عرض زیاد جریان خروشان آب.( هنوزم نمیدانم کدام شهر بود).اصلا من وقتی این صحنه رو دیدم انگار تازه زنده شدم . خودمو زدم به اب .دیگران نیز....فقط در عجبم چطور در آن شرایط جنگی و بدون نیروی مسلح و نگهبان ، 30، 40 نفر نیروی بسیجی خودشون و به آب زدند.؟!!!کشکولی بگم : مرحوم آق یوسف مخ راننده رو بد جور  زده بود .شیرینی اون اب تنی و سر حال شدنمو مدیون اق یوسف میدونم.شادی روحش ایشان ،اق حجت ،شهید آهنگر ،شهید مختاری ،مرحوم حسن بابویه صلوات.

دامنه [در پاسخ به سید ص] جناب آقا سید موسی سلام کشکولی اول بگم: بووووووو اَنچی آدم از یک محل یکدفعه رفتین قتلگاه؟! سعی کنید یادت بیاید کدام رودخانه بود، حیف است ثبت نشود. حالا کشکولی دوم را بگم: فکر کنم هنوز اتوبوس تو را گرفته که نوحه‌سرایی را صحرایی!!! تایپ کردی اشتباهی! معلومه امرو نون‌لاقمه گت بیتی! البته که پیش می‌آید این سهونگاری. یاد یوسف در خاطراتت همیشه بامزه است. تمام حالات یوسف را از برم. بگذرم. ممنونم ازت سید موسی که باین خاطره‌ی قشنگ و زیبا هجدهمین سالگرد روانشاد یوسف رزمنده‌ی نترس جنگ را زنده داشتی. خدا شهیدتان سیدباقر را مقامی والا عطا کناد.

سید موسی [در پاسخ به دامنه |] سلام آق ابراهیم. کشکولی : فکر کنم اکثرا از توتم صحرا (توتون ) و چار شو دوش بکشن و واگن بلند هاکردن و سوچکه بوم نخ دوندسن جه فرار هاکردنه بوردنه جبهه. ممنونم از تذکر تان : کلمه نوحه سرایی:  اصلاح شد . نام رودخانه رو دوستانی که در این صحن    مطالعه کردند و همراه بودند  یادآوری نمایند. یا باید به نقشه مراجعه کنم. مسیر تهران به اهواز را. ممنونم.

دامنه [در پاسخ به سید موسی صباغ] مجددا" سلام سید موسی. یک خنده‌ی ممتد در من آفریدی. هنگامه‌ای! یادم انداختی به خاطره‌ای. روزی با رفیقی رفته بودیم به سراغ زائر حضرت زینب س . نقل قریب سه دهه پیش است. گفتم چه شوقی داشتی این وقت سال به زیارت در سوریه شتافتی. سریع گفت از دست روزه فرار کردم! زد به مسافرت که روزه را بخورَد.

دامنه |[در پاسخ به مصطفی بابویه] جناب آقا مصطفی بابویه سلام. دریاچه‌ی ارومیه و اکوسیستم (=زیست بوم/بوم‌سازگان) پیچیده و سازواره‌ی موجود در آن را پیش‌پرداخت بحث ظهور کردید. این نشانه‌ی ذوق ات در درجه‌ی اول، اما حاکی از یک شناخت و عُلقه است که ساحت وجودی امام عصر عج در نهادت تلألؤ دارد. بلی؛ یک مرغ ماهی‌خوار را ازین دایره و چرخه‌ی به‌هم‌پیوسته کنار گذارند، کل مسئله دچار اختلال می‌شود. حتی ماست تا خمیرمایه‌ای که انباشته از میکروب خوب است به شیر زده نشود ماست نمی‌بندد. مسائل اعتقادی بشر هم کمی از این پیچیدگی ندارد. اما بگذار با این نگرش شما در یک بند مخالف باشم که تا نیامدن امام زمان عج کلیت جهان موجودات را مضطر و مستأصل روایت می‌کنید. نه؛ این گونه اگر تصویر و تصور کنیم کار تمام پیامبران ع را کاری بی‌نتیجه معرفی می‌کنیم که خطاست. ما کارمان را می‌کنیم ولی برای سالمتر شدن مبناها و روبناها میان خود موعود عج را به انتظار می‌نشینیم. اگر تفسیر شما درست است پس چرا برخی موارد سراغ داریم که علمای بزرگ و نیز امام خمینی ره آن توفیق را از هدایت ولی عصر عج اعلان کرده‌اند؟ پس نقش آن امام کاملا" خنثی و برکنارمانده نیست. طوری خاص -طبق قاعده‌ی لطف- مؤمنان را تحت هدایت و رهبری دارد.

دامنه | در پاسخ به ازاد طالبی: جناب آقای آزاد سلام. بستگی به این دارد در آن مسئله تا چه حد نیاز است علم هم داشته باشیم. یک دامداری که پنیر لور (=لول‌پندیر به قول محلی) می‌زند نیاز ندارد تا اعماق علم تجربی خود به لحاظ تئوریک فرو روَد. اما یک دانشجوی شیمی هر روز باید بکوشید عمق تولید و کشف خود را وسعت ببخشد و آن را در قالب یک دانش نو به بشر و جهان دانش عرضه کند. نمی‌دانم منظورت همین بود که گفتم یا نه.

دامنه [در پاسخ به عبدالله طالبی] جناب آقای عبدالله سلام. رفراندوم (=همه‌پرسی) همیشه با چند گزینه‌ی پرسشی تک‌جوابی از مردم میهن درخواست می‌شود. حال بر فرض (از روی فقط مثال) نظام ایران باز از مردم بخواهد به کدام نظام سیاسی رأی می‌دهید:

- جمهوری اسلامی
- سلطنت پهلوی سوم!
-نظام لیبرالی اروپایی
-جمهوری لائیک مردمی غیرشرعی
-نظام ریاستی آمریکایی
-حکومت روحانیت و متشرعین
-نظام اسلامی انتصابی
-حکومت نظامیان
و یا چند گزینه‌ی دیگر... ؛

من برداشتم از گرایش کنونی مردم این است به جمهوری اسلامی پیشنهادی امام خمینی  -رحمت الله علیه- دوباره رأی بالا می‌دهند. دلیلم این است بقیه‌ی گزینه‌های رقیب، و یا حتی حریف، ایدئولوژی‌یی معتبر در بین مردم نیستند ضمن این که فاقد انطباق با جامعه‌ی متّصف به دیانت و مذهب هستند. بگذرم.

دامنه: سلام مجدد جناب عبدالله. در علم سیاست نظام‌های سیاسی چندین نوع تقسیم شده است. که کمی برمی‌شمارم:
ریاستی
نیمه‌ریاستی
پارلمانی
نیمه‌پارلمانی
پادشاهی
خودکامه
نطامی ژنرالی
محلی

که هر کدام در علم جامعه‌شناسی سیاسی ریشه‌های شکل‌گیری خاصی دارد. و معمولا" تک حزبی، دوحزبی، چندحزبی و ... هستند. علم سیاست علم توضیح و توصیف است ولی علم جامعه‌شناسی سیاسی علم تحلیلی و بررسی می‌باشد.

کمی شرح بیشتر: حکومت آمریکا از همان آغاز با شروع اولین ریاست جمهورش جورج واشنگتون نظام ریاستی را برگزید یعنی کلید کشور در دست رئیس‌جمهور باشد و ارباب جهان هم از نظر آمریکایی‌ها هموست. جورج واشنگتون آنقدر برای آمریکا قداست دارد که عکسش نقش دلار شد و هم اسمش نام پایتخت. کلا" آمریکا در همه چیز خود را برتر می‌خواهد. نرسد روزی که دارد قدرت دوم می‌شود؛ به قول محلی: تَش وندِنه و شوطّی کانده. چون همش خودش را رئیس می‌پندارد. بگذرم. خودت بلد بودی. چون پرسیدی کمی توضبح دادم.

حجت رمضانی به من: آقای دکتر ابراهیم طالبی عزیزآقا. سید بزرگوار آقای سید کمال عمادی در بخشی از فرمایشاتشان بحث ولیمه را پیش کشیدند اصلا اشاره ایی در فرمایشاتتان نداشتید. توضیح بفرمایید.

دامنه [در پاسخ به حجت رمضانی] جناب آقای حجت رمضانی نوه‌ی زیرک مرحوم حاج اکبر (آن مرد بزرگ و متدین داراب‌کلا) اِسلام. اِسا تِه مگه آکسفورد هسّی! که مِفت و کِفت به من دکتری دادی؟ یا نه واحد دانشگاه آزاد زعفرانیه‌ی تهرانی و کیلویی زنبیل می‌ریزی به این و اون می‌دی؟!

آق داداش پس از سلام، مدرسه فکرت بر بِستر «ایتا» در دسترس است؟ یا هنوز گوشی‌تان از همان شب -که در منزل احمد بابویه مختل شد- دچار اختلال است همچنان؟

خاطره‌ام با حاج شیخ احمد آفاقی

سال‌های پیش کجا پول پیدا می‌شد؛ همه تهاتُر بود یعنی کالا با کالا. مِرغانه با قند. گندم با صابون. جو با جوراب. حالا، من هم همش کمین می‌کردم کی (=چه وقت از سال) شِخ احمدعمو آفاقی -پسرعموی مادرم- به منزل ما می‌آید. سالی چند بار پیش مادر صله‌رحم می‌آمد. چون هم به این سنت دینی پایبند بود و هم سفارش پدرش را زمین نمی‌زد که به وی وصیت کرده بود دخترعموزهرا (مادرم) را مانند خواهر خودش، مساوی ببیند. چون پدربزرگم (ناحیه‌ی مادر) مرحوم آق شیخ باقر آفاقی که در مسجد جامع ساری تدریس می‌کرد بر سر زهری که بهائی‌ها به او خورانده بودند (بنا بر نقل مادرم و اقوام نزدیکم)، خیلی‌خیلی‌زود در جوانی فوت کرد و مادرم در صغارت و صغیری بزرگ شد. روی همین اصل و وصیت پدر شخ احمدعمو، ایشان مواظب مادرم بود که کمبود مالی نداشته باشد. لذا هر وقت به خانه‌ی ما می‌آمد اطمینان داشتم پس از پایان صله‌رحم، به مادرم پول می‌دهد. پول خوبی هم می‌داد. شخ احمدعمو رد که می‌شد هنو جای قدم‌هاش خشک نمی‌شد می‌رفتم سروقت مادرم:

پول بده! پول بده!

هه‌هه‌هه! پول بده!

هه‌هه‌هه! پول بده!

شبیه گریه، که دلش بسوزد پول بدهد.

پول کجا پیدا می‌شد. می‌گرفتم و یکراست می‌پریدم سراغ فالوده و بستنی، سمِشکه و آدامس خروس‌نشان و گاهی هم اُشنوو و ویژه و زر !

تبصره: اَقنِه اگه حاج آقا آفاقی -رحمَهُ الله- خبر می‌داشت که پس از رفتن او، من بی‌مطّلی می‌رم پولشو از مادرم به الحاح و زاری و هق هق می‌گیرم، دیگه نم پس نمی‌داد و سراغ صله‌رحم را هم خط می‌کشید ! خصوصاً پس از چند سال پس انقلاب که مواضع وی جناح راست بود و مواضع خاندان ما و شخص من غیر راست. حتی پدر و مادرم در تمام انتخابات‌ها به نمایندگان جناح چپ رأی می‌داد. و به راست -البته مشهورین افراطی آن- اصلاً اعتماد نداشت. خصوصاً سال رأی میان دو خط ناطق و خاتمی، خاندان ما همه به خاتمی رأی دادند. که شخ احمدعمو ناطقی بود. اما پیش ما و مادرم عمویی محبوب.

این خاطره قولی بود که به جناب صدرالدین آفاقی دادم که بگم و ایشان هم خواست بگم.

ابراهیم طالبی دارابی

دامنه [در پاسخ به مصطفی بابویه] جناب آقای مصطفی بابویه سلام و خداقوت که نشان دادی پژوهنده‌ی جست‌وجوگری. بَقیّتُ اللّه در آیه‌ی هشتاد و شش  در آیه‌ی 86 سوره‌ی هود سوره‌ی هود که خطابی انذاری توأم با نرمی به مردم عصر حضرت شُعیب‌ نبی ع پدرهمسر حضرت موسای نبی ع است در نهی از تقلب در وزن‌کردن و معامله‌ی فریبکارانه و دستکاری در میزان (=ترازو) که با حقِ تأویلی که مکتب شیعه و عرفای بزرگ در تفسیر آن، برای مفسران قرآن قائل‌اند، می‌تواند نامی برای حضرت موعود عج هم باشد. و نقل است حضرت امام محمد باقر -علیه‌السلام- فرموده‌اند امام مهدی عج با شعار همین آیه قیام می‌کنند. که به نظر بنده صلحی درخشان در خود به ارمغان دارد.

بابت دریاچه تشکر؛ اشتباه لفظی از من بود. اما اصل مطلب: اختلاف دیدگاه جزئی من و جناب عالی دوست مطالعه‌گر و مطالبه‌گر درین موضوع خاص و حساس، در تطبیق این عنوان برای امام زمان عج نیست، در تفریق وصفِ حال مردم پیش از ظهور و پس از ظهور است که من چندان حال و وضع بشریت را مانند نگاه محترم شما، تیره و تار نمی‌بینم که یکسره در اضطرات باشند و تا آقا عج نیامدند انگاری خود را ریشه‌کن‌شده (=همان مستأصل در زبان عرب) و به تعبیر خودم بی‌بیخ حس کنند. باید جریان جهان را طبیعی قلمداد کرد حتی ظلم‌هایی که می‌شود. زیرا اختلاف منافع هیچ عصری ،به اشتراکِ منافع مطلق منجر نمی‌شود. دار، دارِ تضاد و تنازع برای بقا (=بخوانید برای تقوا یا ترکِ تقوا به تعبیر و تفسیر ذوقی من) است.

نمی‌شود یقینی گفت امام زمان عج که تشریف آوردند، جهان حضرت ِهستی‌بخش، یکسان گل و بلبل می‌شود و تماما" آشتی بین گوسفند و گرگ. من فکر می‌کنم امام زمان که ظهور بفرمایند (که ان شاء الله ما هم توفیق دیدن روی مهدی و چشیدن بوی این عصاره‌ی عصمت را داشته باشیم) علوم و دانش و رمزهایی را خواهند آورند که گره‌گشاینده هست و متحول‌ساز و حتی مدیریت و معرفت دستخوش تغییرات بینادی می‌شود که باز هم البته جریان باطل، خود را به کری و کوری و لالی می‌زند و موانع هم ایجاد می‌نماید.

زیاد شد جواب. از نگاه مهرورزانه‌ات نسبت به مؤسسه‌ی فکری اندیشه‌ای "مدرسه فکرت" بسیار قدردانم. ابراهیم و ارادت.

دامنه |,  [در پاسخ به شیخ‌ مالک رجبی] جناب استاد شیخ مالک سلام. تشکر وافر که نظر گذاشتی و قدردانی عالی که گواهی دادی. درود داری دوست حوزوی و فعال و کنشگر خوب من.

شیخ‌ مالک رجبی,  [در پاسخ به دامنه |] خواهش میکنم شاگرد هستم

دامنه [در پاسخ به شیخ‌ مالک رجبی] به خدا (گرجه زود زود نباید سوگند خورد) نزد من روحانی‌یی سلیم‌النفسی شیخ مالک دوست‌داشتنی من.

دامنه:. تکنیک برای فکر کردن در متن شما جالب بود. نیز سبک کار نوشتاری شما شایسته‌ی تحسین. برای من نو و روان و شیوا بود و محتوای آن هم سازنده. یعنی در واقع شما درصدد برآمدی دست به اصلاح رفتار تربیتی بزنید. یادم است باری استاد شفیعی مازندرانی نیز همین داستان آلبرت انیشتین را البته با سبک و سیاق دیگر نه با نثر که با نظم شرح کرده بود، اما دقت شما به این مسئله از ایشان نوتر بود. شاید به این علت باشد از این زندگی آلبرت انیشتین و رفتار مادرش برداشت‌های متعددی می‌شود کرد که استاد مازندرانی به این زوایا در نوشتن کتاب‌ها بسیار عنایت دارند. در پایان سادات محترم، فامیل من، از محضرت می‌خواهم با توجه به سابقه‌ی تربیتی شما، این سلسله‌نوشتار را استمرار دهید زیرا این صحن، مدرسه است و فضایی برای تعالیم.

دامنه: سلام عموی من عبدالله. نسبت به مادرم چون وصیت شرعی شد، دست نشست. مادرم آموزگار قرآن بود و فردی معنوی و حکیم. اینان (شخ احمد عمو، حاج محمود عمو شهابی و حسین عمو شهابی و حسن عمو شهابی برای مادرم مقامی شاید مقدس قائل بودند و او را بالاتر از خود حرمت می‌کردند. مثال شما هم برای من مهم بود و ضعف‌ها را می‌دانم. ولی در صحن عمومی بنای من بر حفظ حرمت افراد است. خوشحال شدم از دیدارت درین درگاه.

عبدالرحیم آفاقی [در پاسخ به دامنه |] عرض سلام و ارادت خدمت فامیل عزیز. شب پنجشنبه هست و اکنون در مسجد جامع ساری حجره شمال شرق هستم  از همینجا فاتحه ای نثار روح عزیز پدر و برادرزاده ام و پدر بزرگ و والدین گرامی شما و برادر بزرگوارتان و سایر درگذشتگان جمع قرائت می کنم. روحشان شاد و یادشان جاودانه. بسیار خاطره جالبی بود و لذت بردم در این خاطره زاویه دیگری از زندگی کوتاه ولی پربار پدر بزرگ مادری شما و یا به عبارتی عموی بزرگوار پدرم(آقا شیخ باقر) را آشکار و بیان فرمودید و من نیز مطلب دیگری از بزرگواری ایشان شنیدم که در این صحن قابل بیان نیست. باز هم بسیار ممنونم.

دامنه |, [در پاسخ به عبدالرحیم] جناب آقای عبدالرحیم آفاقی سلام. موجب شادمانی مرا فراهم کردی فامیل من که در آن ضلع مسجد جامع ساری نماز گزاردی. پدربزرگ مادری‌ام مرحوم شیخ باقر آفاقی (عموی مرحوم پدرت) در ضلع شمال غربی آنجا، درس و بحث داشت. رفتگان معظم بیت شما را هم خداوند رحمت فرماید. بر من مایه‌ی مباهات است شرح خاطره‌ای از بنده، قلب کسی را خشنود و یا حتی اطلاعات عمومی کسی را بیشتر سازد. یادکردِ انسان‌های درگذشته (=به تعبیر قرآن کریم: متوفّا)، یک رسم دیرپا در میان ایرانیان است. اگر ایران را بگردیم پر است از بقایای مجلل و مفخم آرامگاه‌ها که چهره‌های شهیر ایرانی و امامزادگان صالح سلسله‌ی سادات -علیهم السلام- را در خود جای داده است؛ از عطار و فردوسی و خیام و بوعلی خرقانی و بسطامی و ابی الخیر و کوروش کبیر گرفته تا صدها چهره‌ی دینی و اسلامی  و سایر ادیان الهی، مانند حضرت امام رضا ع، حضرت معصومه س، حضرت دانیال ع و حضرت حسنی س و بی‌شمار نام‌های دیگر که در اثر بیداد دو دولت/خلیفه‌ی اموی و عباسی به ایرانِ تکثرگرای مسلمان‌شده‌ی اختیاری دارای امنیت بیشتر، پناه آورده بودند و مردم مؤمن ایران هم با مدارا و ارادت و آداب و ادب، این چهره‌ها را میهمان‌نوازی نمودند. ببخشید کمی بیرون از بحث شما رفتم. گرمای موجود در بحث جناب عالی مرا به این چهار سُوق عالم، سَوق داد. درود.

حجت رمضانی [در پاسخ به دامنه |] سلام حاج آقا مقام علمی جناب عالی ازلحاظ معنوی خیلی بالاتر ازاینهاست ولی ازلحاظ دانشگاهی وحوزوی فرمودند رتبه دکتری می باشد.

دامنه [در پاسخ به حجت رمضانی] جناب آقا حجت سلام. من که خودم را به تعبیر فروتنانه‌ی استاد سید کمال الدین عمادی چاچکامی که کَهتر را به کار برد، کهتری بیش نیستم؛ صفت تفضیلی به معنی کوچک‌تر و خُردتر. خوبی در خودت جمعیت دارد حجت.

دامنه |, [در پاسخ به سید علی اصغر شفیعی] ارزیابی تو برای من سندیت دارد. وقتی گفتی ظریف تو را می‌ماند یعنی مرا کم نگرفتی. حرفه‌ای هستی. چه خوب. هر نقصی تو را آزار دهد، گویی مرا تحت فشار می‌گذارد. شکر خدای جل و علا را که درست شد.

دامنه |: سلام جناب آقا سید علی اصغر. از بیان نظرت زیر نوشته‌های اصلی‌ام تشکر می‌کنم زیرا موجب روشنگری بیشتر می‌شود. به ترتیب جمله‌بندی‌هات شماره می‌زنم برای پاسخم. خودت بیاب منظورم کدام جمله‌ات هست:

۱. شاید اَسرار حساب نیاید، حوزه تا حد زیادی تابع قواعد کلاسیک نیست.

۲. روحانیان چون علم تخصصی دارند وقتی میان مردم می‌آیند خود را در آن تخصص، تنها می‌بینند لذا محضر عموم، محضر یکطرفه می‌شود.

۳. موافقم، شهید مطهری هم ۵۰ سال تحصیل در خود حوزه علمیه را لازم نمی‌دانست، می‌گفت زودتر باید بین مردم بروند.

۴. مردم هم در مباحثه با روحانیت باید درجات علمی خود را بالا بیاورند. چون هر روحانی دست‌کم در چهار علم دوره دیده: اصول، ادبیات عرب، فقه، تفسیر. پس عامه هم لزوماً درین مصاف دوستانه با روحانیت خود را مطلع نگه دارد. وگرنه نمی‌توانند وارد یک مباحثه‌ی انتقادی تخصصی با آنان شوند.

۵. جمله‌ی آخرت انصاف و عدل ترا نمایش داد؛ ممنونم به این تصدیق و حُرّیتت.

جناب استاد شیخ مالک سلام. مدرسه، وُزراخانه! ندارد که وزیر اعظم بخواهد. مشاور ارشد من در مدرسه فکرت -یعنی آق سید علی‌اصغر- اختیار دارد و مرا همواره رهنمون است. سپاس از کشکولی‌ات!

دامنه |: به آقای وحدت: آق داداش پس از سلام، مدرسه فکرت بر بِستر «ایتا» در دسترس است؟ یا هنوز گوشی‌تان از همان شب -که در منزل احمد بابویه مختل شد- دچار اختلال است همچنان؟

ابوطالب طالبی وحدت: سلام و شب به خیر. دیشب ایلیا ایتا را برایم نصب کرد. امشب مدرسه را باز کردم. خاطره‌ی شما در رابطه با مرحوم آفاقی را خواندم. خدا همه‌ی در گذشتگان را رحمت فرماید.

خطاب به عضو فکرت: برای من سؤاله چرا هیچوقت در صحن مدرسه فکرت هیچ نظر و پیامی نمی‌گذاری. شاید خیال شود اگر چنین کنی، افراطی‌های جناح ها تو را بهتر دوست خواهند داشت. از این که ازت اجازه نگرفتم دعوتت کردم مدرسه فکرت، پشیمانم. هر وقت نیاز دیدی مدرسه فکرت جای خودت نیست، ترک کن تا پیش دیگران متهم نشوی.

سخنی با دکتر صادق زیباکلام
نوشته‌ی ابراهیم طالبی دارابی دامنه

قسمت اول: به نام خدا. آقای دکتر صادق زیباکلام سلام و احترام. چون در دوران دانشگاه تهران در چند درس، استاد من بوده‌اید مثل درس "تاریخ تحولات ایران: ، درس "نفت و دکتر مصدق" و ... ، شما را شاید بهتر از سایرین بشناسم. گویا درباره‌ی مرحوم زنده‌یاد نلسون ماندلا حرف زدید و این صحن هم به نقل آن سخن‌تان آذین شد.

جناب دکتر زیباکلام! حداقل خودت به منِ دانشجویت در سال ۱۳۷۱ گفته بودی -همان زمان میان دانشکده‌ی علوم سیاسی و فنی- که چرا ایران، که در بوسنی وارد شد در آذربایجان و ارمنستان وارد نمی‌شود؟! یعنی دلت دخالت نظامی می‌خواست. ولی ایران خویشتنداری کرده و جنگ دومی را از خاک خود دور ساخته بود. آیا مرحوم نلسون ماندلا در دوره‌ی قدرت خود در حاکمیت، با چنین وضعی مشابه در کشورش -آفریقای جنوبی- مواجه شده بود که مجبور می‌گردید رگ غیرت خود را خون کند و در یک آن مورد، مثل ایران دخالت کند و در دیگری عین ایران پرهیز؟!

جناب دکتر زیباکلام! یادت شاید نرود که مرحوم مهندس مهدی بازرگان نخست‌وزیر منصوب امام ره در دولت موقت ایران، شخص خودت را به عنوان نماینده‌ی خود به استان کردستان ایران اعزام کرده بود تا غائله‌ی آنجا را برای ایشان گزارش کنید، میانجیگری کنید، و یا هر کار سِرّی دیگری را که به خودت شخصاً واگذار شده بود، پیگیری نمایید؛ آیا مرحوم نلسون ماندلا در دوره‌ی قدرت خود در حاکمیت، با استانی مثل کردستان در ایران مواجه شده بود که گروه‌ها و احزابی مسلح و وابسته، قصد تجزیه‌ی آن را کرده باشند و خون‌های پاسداران و ارتشیان و حتی مردم کُردزبان هم‌وطن خود را به خاک و خون کشانده باشند و آنگاه ماندلا فقط می‌دید و می‌گفت من دارم شما می‌بخشم؟! چون اهل بخششم؟ اگر جناب عالی ماندلایی هستی چرا به کردستان رفته بودی و از برخورد حاکمیت در برابر آن خشونت‌طلبان دفاع کرده بودی؟!

جناب دکتر زیباکلام! جنگ تحمیلی ۸ ساله‌ی صدام‌حسین علیه‌ی ایران و تجاوز خونین به چند استان در سرزمین ایران لابد از یادت نرفته است که برخی بلوک غرب و شرق هم به کمک صدام آمده بودند، بلکه ایران را یک گوشمالی خونین و سخت کرده باشند. و حتماً شما آن زمان صدام را محکوم و رزمندگان را تشویق می‌کردید. آیا مرحوم نلسون ماندلا در دوره‌ی قدرت خود در حاکمیت، با یک جنگ و تجاوزی این‌چنینی به کشورش مواجه گردیده بود که بخواهد دست به اسلحه نبرَد و ارتش را وارد دفاع نکند و به متجاوزین بگوید: بفرمایید؛ بسم‌الله! این هم خاک آفریقای جنوبی ما و هر چه خواستید اشغال کنید چون من اهل بخششم و می‌بخشم؟!

جناب دکتر زیباکلام! شما که مشیء مدنی از خود نمایش می‌دهی به‌یقین از حافظه‌ات پاک نشده است ایران در عصر تازه‌استقرار نظام جمهوری اسلامی، یک «سازمان مجاهدین خلق»ی مسلح و سازمان‌یافته هم در روبروی خود می‌دید که بسیار زود ترکِ روش نرم سیاسی مبارزاتی کرد و قیام مسلحانه را اعلان نمود و عملاً جنگ شهری و ترور به راه انداخت و ۱۷۰۰۰ و اندی انسان هم‌وطن خود را به خاک و خون کشاند و حتی در کنار صدام‌حسین رئیس عرب! «ارتش مقاومت ملی» پدید آورد و با اسلحه‌های مدرن اهدایی صدام، روبروی رزمندگان ایران ایستاد و به جای محکوم‌کردن صدام، ایران را مورد هجوم و خیانت قرار داد و هنوز هم دست ازین رفتار نشست و اینک سازمانی عامل برای سازمان سیای آمریکا شد و اِبایی هم از هیچ اقدام رذالتی علیه‌ی کشورش ندارد. آیا مرحوم نلسون ماندلا در دوره‌ی قدرت خود در حاکمیت، با این نوع سازمان در کشورش مواجه شد که در برابر این‌همه کارهای بزه و مزوّر و دریوزانه، شعار دهد هر چه خواستید با کشورتان بکنید چون من اهل بخششم و کاری به کار شما ندارم؟!

جناب دکتر زیباکلام! شما شاید بدانید اطلاعات استراتژیک و حیاتی ایران در فاز موشکی و هسته‌ای توسط دو سه جریان داخلی، به آمریکا و اسرائیل فروخته شد تا کشورشان را توسط اشغال نظامی از سوی نیروهای خارجی به سرکردگی ارتش تروریست آمریکا، بر زمین بزنند و مثلاً خودشان حاکم شوند. آیا مرحوم نلسون ماندلا در دوره‌ی قدرت خود در حاکمیت، با چنین سازمان‌های رذلی مواجه شده بود که مانند ایران بخشی از اطلاعات حیاتی کشورش لو رفته باشد و آنگاه او بگوید اشکال ندارد هر چه خواستید بکنید چون من فردی بخششی هستم و خیانت‌پیشگان را آزاد می‌گذارم که با اطلاعات سرّی کشور خود هر چه دوست داشتند بازی کنند و عِرض نظام را ببرند. ادامه در قسمت دوم

قسمت دوم

جناب دکتر زیباکلام! در ۴۴ سال عمر نظام جمهوری اسلامی ایران، شاید ۴۴ جور به این سو و آن سو چرخیده‌ای و باز هم داری می‌چرخی و دست‌کم همه ناظر بودند که شما بالاترین غُلو و چاپلوسی سیاسی قاجاری‌گونه را نسبت به شخص حجت الاسلام اکبر هاشمی رفسنجانی صورت داده‌اید و در برابر سیاست‌های وی، مشق پیروی محض و تبلیغ تام می‌کردید. مگر نمی‌دانستید همین مرحوم رفسنجانی مورد وثوق جناب‌عالی، فرمانده جنگ بود و دست‌کم دستور مستقیم چند عملیات را او صادر کرده بود که بتواند در قدرت، نسبت به آمریکا و متخاصمان مانور دهد و دستِ برتر برای امتیازگیری کسب کند. همو بود که امام ره را مُجاب و قانع کرد دست از آن تز خود بردارد که به دلیل احترام به سرزمین مسلمانان عراق، فرمان داده بود رزمندگان هرگز به خاک عراق وارد نشوند، ولی آقای رفسنجانی و سایرین، پیش امام استدلال کردند (بخوانید الحاح و پافشاری ورزیدند) که دشمن وقتی این تز شما (یعنی امام خمینی) را بداند، از خود اطمنیان پیدا می‌کند که ایران هرگز به خاک آنان نمی‌آید و این کاری برخلاف اصول جنگ است. و نیز همین آقای مرحوم رفسنجانی در برابر تمام کارهایی که بخش تندروِ نظام علیه‌ی مرحوم مهندس مهدی بازرگان، حجت‌الاسلام سید مهدی هاشمی، نیروهای گسترده‌ی شبکه‌ی انجمن حجتیه، مرحوم آیت الله العظمی منتظری، دراویش گنابادی و صدها مورد سازمان‌یافته و تک‌موردی، به صورت خودسر و یا دستوریافته، صورت داده بودند، مُهر تأیید می‌زده و به خاطر ماندن در قدرت به هر نحو امکان، سکوت پیشه می‌کرده، حالا چگونه است شمایی که خود را از یک سو ماندلایی جا می‌زنی، سال‌های سال حاضر شده بودی در حد یک پیروِ شیفته و چشم‌بسته از آقای رفسنجانی‌یی تقلید و تبلیغ کنی که هیچ به ماندلا شباهت نداشت. شما چطور این تناقض آشکار را در رفتار خود نادیده می‌انگارید! و راحت دم از مرحوم ماندلا می‌زنید که زمین تا آسمان افکار و رفتارش را با افراد حاکمیت در ایران فرق و تمایز می‌دهید!

جناب دکتر زیباکلام! مگر نمی‌دانید همین نلسون ماندلا در دوره‌ی مبارزات و پس از کسب قدرت، سیاست را از دیانتِ مسیحیتِ خودش، جدا نمی‌کرد و به رویارویی با نظام آپارتاید آفریقای جنوبی رفت که سال‌های سال غرب از آن نظام تبعیض نژادی در برابر انبوه سیاه‌پوستان حمایت بدون قید و شرط می‌کرد و ماندلا همزمان با دو جبهه درگیر بود؛ علیه‌ی داخل و علیه‌ی غرب. شما از یک سو، مشیء ماندلا را الگو می‌دانی ولی از سوی دیگر از برخی از جنبش‌های کور و اعتراضات ناپخته و کال در داخل ایران حمایت می‌نمایی. مگر ماندلا در عصر مبازره کاری شبیه خشونت‌طلبان در داخل ایران می‌کرد که اینک شما از سویی ماندلا را به مردم مثال می‌زنی و از سمت دیگر در یک رفتار متناقض و متعارض خودت -که تعجب همگان را برمی‌انگیزد- خشونت‌ورزی برخی معترضان و برخی آشوبگران را امضا می‌کنی؟! کدام رفتار شما را جدی تلقی کنیم؟ ماندلایی بودن؟ یا خشونت‌ورزیدن؟

جناب دکتر زیباکلام! شما از طریق الگو معرفی کردن چهره‌ی محبوب و شهیر ماندلا سعی می‌کنی به صورت معکوس نقب و نقدی به چهره‌های مطرح جمهوری اسلامی بزنی، و نمونه‌ای از ماندلا بسازی که او هرگز اهل نظامی و ارتش و به کار گیری زور و قدرت نوبد، ولی مردم دیدند روزی خود را پشت چهره‌ی محبوب حاج قاسم سلیمانی پنهان کرده بودی و به همگان اعلام می‌کردی کاندیدای اصلح فقط حاج قاسم سلیمانی است که می‌تواند به تعبیر شما «فرشته»‌ی نجات شود. ببخشید! شما لابد حاج قاسم را نمی‌شناختید که به وی پست سیاسی ریاست قوه‌ی مجریه پیشنهاد می‌کردی. (البته من هم شایستگی حاج قاسم را از ۲۵  سال پیش‌تر می‌دانستم و حتی معتقدم لیاقت رهبرشدن کشور را هم داشت، گرچه قانون اساسی رهبری را برای فقیه منحصر ساخت) اینک پرسشم این است مگر حاج قاسم مرد سیاست و مقاومت مسلحانه نبود؟ مگر او در رزمگاه ابایی از دفاع مسلحانه داشت؟ و در برابر دست‌درازی‌های لشگرک‌!های مزدور منطقه کمترین تردیدی در ایستادن مسلحانه به خود راه می‌داد؟ حالا چطور باور کنیم از یک سمت شیوه‌ی ماندلایی را تبلیغ می‌کنی ولی از سوی دیگر به حاج قاسم گفتی بیا وسط سیاست و قبای رئیس‌جمهور در قامت شما اندازه است. حاج قاسم که اهل هم نبرد و هم بخشش و عطوفت بود؟ کی بالاتر است؟ حاج قاسم که جمع اضداد بود یا ماندلا که شما دارید ازو یک فرد تک‌بعدی می‌سازی که خلاف‌گویی است، زیرا از نگاه من ماندلا هم فردی جامع بود که اگر مانند ایران با جنایت‌ها مواجه می‌شد حتما در برابر آنان می‌ایستاد. پس شما دردتان رفتار بخششی ماندلایی نیست، ایجاد شکاف در بین مردم است با مثالی از ماندلا برای طعنه به بالایی‌های نظام و شاید حتی به رهبری معظم و بلکه به حضرت امام. اشکالی هم ندارد که بخواهی آنان را مورد نقد قرار دهید، زیرا نقد بر افکار امام و رهبری هیچ تعارضی با شرع و عقل ندارد و من فردی بسته و خُشک‌مغز نیستم. ادامه قسمت سوم

قسمت سوم

جناب دکتر زیباکلام! من هم مرحوم ماندلا را دوست دارم، چه وقتی که در زندان بود و چه وقتی که در قدرت. حتی آنقدر برای من مهم بود که تمام پاورقی‌های اطلاعات را موبه‌مو در آن زمان می‌خواندم که کتاب «آزادی» (خاطرات نلسون ماندلا) را در آن هر روز چاپ می‌کرد. شما نکند یادت رفته است که همین جمهوری اسلامی ایران بود که ماندلا را به سر زبان‌ها در جهان انداخت و دو بار با بالاترین احترام وی را به ایران دعوت کرد و در تهران بهترین تجلیل ازو به عمل آورد و گمان کنم همین دانشگاه تهران -که شما آنجا به ما تدریس می‌کردی- دکتری افتخاری به وی داده بود. آن روزهای غُربت سنگین و بی‌رحمانه‌ی نلسون ماندلا که غرب وی را هرگز برنمی‌تابید و از رئیس‌جمهور سفیدپوست آپارتایدی حمایت محض می‌کرد این ایران بوده که ماندلا را حمایت می‌کرده. حالا شما شدید ماندلایی و بقیه شدند ضد ماندلایی؟!

جناب دکتر زیباکلام! "صادق" باشد چون عین نام خودتان! من که می‌دانم داری از طریق پرداختن مستقیم به مرحوم مرد نکونام ماندلا، غیرمستقیم انقلاب اسلامی را می‌کوبی. وقتی از بخشش او دادِ سخن می‌گویی، در واقع داری ضدتبلیغ علیه‌ی نظام ایران می‌کنی. البته عیب ندارد، بکن؛ آزادید و ازین حقِ نقد بر قدرت، برخوردار. ولی آیا فکر می‌کنی اگر نلسون ماندلا قهرمان آزادی و بخشش، در هنگام ریاست‌جمهوری‌اش با عملیات نظامی «فروغ جاویدان» با نماد «درفش کاویان» سازمان مجاهدان خلق ایران! مواجه می‌شد، عملیاتی چونان "مرصاد" علیه‌ی آنان کمین نمی‌کرد؟ فرض که بگویید نه، نمی‌کرد. خُب ما که اُسوه‌ی حسنه‌ی بی‌مانند داریم به اسم حضرت رسول الله ص و امام علی ع و امام حسین ع که هم دشمن را می‌بخشیدند (یوم طُلقا در فتح مکه / گذشتِ از بزهِ آشکار آن جمَل سوار / پذیرفتِ توبه‌ی حُر ریاحی در کربلا) و هم وقتِ نبرد و پیکار با متجاوزان، از هیچ شجاعتی دریغ نمی‌ورزیدند. ببخشید شما از داشتن همزمتن شمشیر دو دَم (=ذوالفقار) و امیری کلام توسط امام علی علیه السلام چه برداشتی داری؟! ما مگر باید در هر موقعیتی که سیاست خاص خود را می‌طلبد از ماندلا پیروی کنیم که کشورش پس از فتح بر آپارتاید، شرائطی پیچیده و پرمسئله مانند ایران نداشت و اسیر این‌همه دسیسه و توطئه نبود. چرا وقتی در «فروغ جاویدان» سازمان مجاهدان (=که در ادبیات سیاسی ایران به دلیل رفتار دوئیتی به "منافقان" مشهور شدند) با توپ و تانک صدام از مرز تا گردنه‌ی چهارزبَرِ حسن آبادِ شهر"اسلام‌آباد غرب" پیش آمدند که به تهران برسند و حکومت را سرنگون کنند و امام خمینی ره و لابد کثیری دیگر از ایرانیان را بکُشند، شماها چیزی نمی‌گویید و آمار کشتار آنان را سانسور می‌کنید و قلمِ عفو بر جرائم آنها می‌کشید که از آنجا -مرز استان دیاله‌ی عراق- تا چهار زبَر استان کرمانشاه، بالای چهار هزار و پانصد و اندی انسان بی‌گناه، شامل رزمندگان و مردم بی‌پناه از زنان و پیران تا چوپانان را از دم تیغ گذراندند. ولی در برابر، رفتار امام ره در برابر آن جنایات را زیر تیغ نقد می‌برید. ببرید، حق شماست نقد کنید، اما آن «فروغ جاویدان» را و علت را هم بگویید. بگویید در برابر آنان، صیاد شیرازی‌ها نباید مرصاد را طراحی می‌کردند! بگویید باید تا تهران می‌آمدند! بگویید افزارآلات صدام درست بود که توسط آنان علیه ملت خود به کار گرفته شد!

جناب دکتر زیباکلام! شما نه فقط آن مقدمه را پاک می‌کنید، که پیشگفتاری خلاف برای آن می‌نویسید. فقط بلدید بگویید بخشش، بخشش. اما شجاع نیستید و نمی‌گویید وقتی «فروغ جاویدان» پیاده شد، مرصاد غلط بود! باید به تصور غلط شما ایران در برابر آنان می‌گفت: بفرمایید! خوش آمدید. همه چیز مال شما! چون ما مثل ماندلا می‌گوییم: می‌بخشیم.

آقای زیباکلام! شما حتی در شناخت درست ماندلا هم لَنگ می‌زنی. من بر عکس شما می‌گویم اگر مثلا" ماندلا ایرانی بود و در آن وقتِ حمله‌ی نظامی سازمان منافقان ایران، یکی از آحاد رزمندگان صحنه بود و ضجه‌های نونهالان را می‌شنید، صدردصد در برابر قتل و غارت و خیانتِ محرز همبستگی با صدام، در برابر آنان قد علَم می‌کرد و رفتاری شبیه امام ره از خود بروز می‌داد. شاکله‌ی ماندلا را خراب نکنید. لطفا". ادامه قسمت چهارم

قسمت چهارم

جناب دکتر زیباکلام! اگر بخشش ماندلایی خوب است چرا به نظر شما برخی از مخالفان مسلح ایران پیشگام این تز خوب نمی‌شوند تا بخشش پیشه کنند! من که می‌دانم دم از ماندلا می‌زنند ولی در پی انتقام سخت از انقلاب اسلامی هستند. چرا معتقدی جمهوری اسلامی باید گروهک‌های مسلح را ببخشد ولی در عوض آنان همچنان مشغول درگیری خونین با ایران باشند؟ مگر بخشش، فلسفه‌ی همه‌ی زندگی است؟ پس چرا شما در درس تحولات، پیش ما شاهان قاجار را در کلاس توبیخ می‌کردید که بی‌عُرضه بودند و خاک ایران را به روس باختند؟! مگر شما نبودید که به ما می‌گفتید قراردادهای ننگین امضا شد و خاک ایران به دشمنان داده شد؟ معلوم است منظور شما این بود ایران باید قوی عمل می‌کرد و این توقع شما از قاجار مگر جز آن است که باید در جنگ قدرتمندتر ظاهر می‌شدند؟ جمهوری اسلامی ایران به پیشوایی سیاسی مذهبی امام و رهبری معظم‌مان مگر در برابر دشمنان جنگ‌طلب که به خاک میهم چشم طمع دوخته‌اند، قاطع و بی‌بخشش ظاهر نشدند؟ دشمن خونی را می‌بخشند یا پوزه‌اش را به خاک مذلّت می‌مالند؟! چرا واژه‌ها را دستاویز دروغ‌باقی  خود کرده‌اید. شما استاد من در دانشگاه بوده‌اید، رسم من است به هر استادم حرمت گذارم، ولی از ارسطو آموختم که به استادش حضرت افلاطون می‌گفت: «من استادم را دوست می‌دارم، ولی حقیقت را بیشتر». پس، گمان مبَر دارم حرمت استاد خودم را می‌شکنم، نه، دارم مواجهه‌ی علمی می‌کنم.

جناب دکتر زیباکلام! به نظر شما قاجار باید روس را می‌بخشید؟ لطفا" فلسفه‌ی بخشش را لوث نکنید. کوروش کبیر مگر فتوحات نداشت؟ آن هم چه زیاد. آیا حضرت کوروش کبیر -که بنده شخصا" و اختیارا" به آن مرد خوب و جانبدار حقیقت و مروت علاقه و بستگی عقلی و عاطفی و فکری و نیز انتقادی دارم-  او که نزدیک شصت سال از روی زین اسب جنگی خود پایین نیامد و شجاعانه از مرزهای گسترده‌ی ایران در برابر هر امپراطوری دفاع می‌کرده، داشته بخشش می‌کرده یا جنگ و مقاومت و حفظ ثغور و نفوذ بین‌المللی ایران؟ کی می‌خواهید دوئیت در تحلیل را کنار بگذارید. کوروش، هم مرد مدارا بود، هم مرد غیرت و  هم انسان جنگ. پس هم بخشش و هم نبرد (=دفاع بر حق). هر کدام در جای خودش.

آقای آزاد طالبی [در پاسخ به دامنه |] درود و صبح به خیر جناب طالبی دامنه. گفته میشد بهلول هم دیوانه بود ولی کلام او راهگشای فکری برای جامعه بود . مقیاس صحبت شما مناظره بین جملات نیست بین شخصیت شخص بوده و به نظرم اصلا بی ربط است.. بالای متن جناب عبدالله اگر صادق زیبا کلام را حدف کنیم چه برداشتی از متن گرفته میشود. استراژیدی افکار یک رهبر که تاریخ ان را رهبر فدای ملت میداند و تاریخ بعدا مشخص میکند لغب سران  نظام ما را  ، همه اون جملاتی که شما به کار بردید قیاس شخصیتی و فکری  بین شما و زیبا کلام بود و توجیه عملکرد این نظام .دروستی و نادرستی فقط در حد نظر اعضا است وگرنه من چیز دیگری نمیبینم. پاینده باشی.

سید موسی صباغ  [در پاسخ به دامنه |] سلام آق ابراهیم طالبی . صبحتان بخیر از نقد و تحلیل زیبایتان که قسمت سوم هنوز به تحریر نیامده ، در  گفتار زیبا کلام بر شخصیت مبارز قاره آفریقا نلسون ماندلا ، بسیار لذت و هضم کردم ،شناخت همه جانبه مسائل سیاسی جهان و توطئه های جهانی و داخلی علیه نظام ، وشناساندن سازمانی که یک روزی بنام مجاهدین خلق (تلاش و کوشش برای ملت ) که  علیه ملت خودش یه روزی در آغوش صدام دشمن این ملت ، یه روزی هم دامان غرب که از هیچ توطئه ایی علیه. این ملت فروگذار نکردند، والان هم  مواجب بگیر اسرائیل  و آل سعود. جهادی است بس والا که در جهت اگاهی خودم و اعضا صحن و جوانان این خطئه قدم بر داشتید. قطعا این جهاد مورد رضایت 17000 شهیدی است که بدست این منافقین تروریست انجام شده است.و هم مورد رضایت دلباختگان به این نظام. به سهم خودم از شما تشکر میکنم و در این صبح جمعه سلام و صلوات نثار میکنم به روح والدین و اخوی تان. ان شاا... مغز و قلمتان در جهت تبیین اسلام ناب محمدی همیشه مستدام باد. اردات ویژه. سلام مجدد با کسب اجازه از جنابعالی خواستم بنا به اهمیت موضوع و جهاد تبیین. متن های بارگزاری شده توسط طالبی و نقد شما بر متن. آنرا در صحن رزمندگان بار گزاری نمایم. ارادت خاص.

دامنه |[در پاسخ به سید موسی صباغ] سلام سید عزیز سید موسی‌جان افتخار می‌کنم شما آن را بازنشر دهید در هر جایی که تشخیص دادید. من گویی زبان شما شدم و هر دوی  ما درین موضوعات مهم مشترک هستیم در مواضع و مبانی. درود. حتما چنین فرمایید.

سید موسی صباغ, [در پاسخ به دامنه |] سلام مجدد آق ابراهیم سپاس فراوان . انرژی دوباره گرفتم

مهدی ملایی به دامنه: سلام عمو ابراهیم، صبح زیبای آدینه ی شما بخیر، واقعن از تحلیلتان و بیاناتی که گفتین لذت بردیم،از سربازان متعهد و شجاعی چون شما همین هم انتظار داشتیم که چون کوه در برابر برخی که قصد تفرقه و ایجاد اختلاف بین امت اسلام را دارند،چون شیر غرش کنید و به انها بفهمانید که این بیشه هنوز شیر هایی دارد که نگذارند مردمش ،آرامشِشان  بهم بریزد،واقعن دست مریزاد،نَفسِتان گرم،خداوند عالم پدر و مادر شما را رحمت کند،انشالله که همیشه سالم و تندرست باشید تا شاگردهای مدرسه از نفس گرم و قلم شما استفاده ببرن.

سلام بر اعضای صحن رزمندگان. متنی بار گزاری شده در صحن مدرسه فکرت توسط یکی از اعضای محترم از صادق زیبا کلام استاد علوم سیاسی.در مورد نلسون ماندلا و نقد و تحلیل  بر نوشتارش توسط برادر و دوست عزیز ، آقا ابراهیم طالبی ، و

گفته های دکتر زیبا کلام متن ارسالی عبدالله طالبی: با اجازه مدیر، کپی از جناب آقای... ولی چون هدفمند بود فرستادم. نلسون ماندلا سنگ پیامبر ما را به سینه نزد ، اما به بهترین شکل ، کار ((پیامبرانه)) کرد . کاش  اسلام پس از  ۱۴۰۰ سال یک خروجی مثل ماندلا داشت نلسون ماندلا مبارز سیاسی آفریقای جنوبی بعد از ۲۷ سال که در زندان بود آزاد شد و در بدو آزادی از زندان ، برای مردم سیاه پوست کشورش سخنرانی کرد. او با صدای رسا و بلند گفت : ای مردم ! چه کسی بیشتر از همه زندان بوده؟ همه یک‌ صدا فریاد زدند: نلسون ماندلا ، نلسون ماندلا ای مردم! چه کسی بیشتر از همه کتک خورد؟ همه فریاد زدند نلسون ماندلا ، نلسون ماندلا چه‌ کسی بیشتر تحقیر شد؟ نلسون ماندلا ، نلسون ماندلا ای مردم! چه کسی بیشتر از همه انفرادی و تنهایی کشید؟ نلسون ماندلا ، نلسون ماندلا حالا دیگر سکوت همه میدان را فراگرفته بود ، آیا نلسون ماندلا چه میخواهد بگوید؟ نلسون ماندلا نگاهی به جمعیت انداخت ، جمعیتی که سیاه سیاه بود. حتی یک سفید پوست  بین‌شان نبود و همه پر از هیجان ، پر از انرژی ، پر از نیاز به "فرمان حمله و انتقامِ ده‌ها سال تحقیر"! نلسون ماندلا گفت : ای مردم! من بخشیدم. من همه را بخشیدم، شما هم ببخشید. ما میخواهیم زندگی کنیم، میخواهیم پیشرفت کنیم، میخواهیم الگوی فرزندان‌مان باشیم. میخواهیم آینده را بسازیم. ما فرصتی برای کینه‌ورزی نداریم! ما برادری میخواهیم. ما با همانهایی که ما را انسان نمی‌دانستند ، برادریم. ما بزرگیم ، ما پاسخمان به آنها محبت است. ما پاسخمان کنار هم ایستادن است. چون ما بزرگیم. آن روز سیاهان رقصیدند ، آن روز سیاهان کینه‌ها را دور ریختند. آن روز سیاهان مردی را شناختند که خیلی بزرگ بود. مردی که حرف‌های نو داشت رهبری که دنیا را به شگفتی وا داشت.رهبری که بزرگ بود و بزرگی را می‌شناخت. و با نفرت؛ با دشمنی و تکبر میانه‌ای نداشت. "نلسون ماندلا" برای همیشه در تاریخ ماندگار شد. نه پوزه‌ای را به خاک مالید! نه مشتش را بی‌جهت گره کرد و بر دهان کسی کوبید و نه بر کسی خشم گرفت. نه سیلی به صورت کسی زد نه دستور انتقام داد . بلکه او انسانیت را به جهان نشان داد. نلسون ماندلا برای همیشه زنده ماند. او وقتی به ریاست جمهوری افریقای جنوبی برگزیده شد حتی قاضی که او را حکم به زندانِ مادام العمر داده بود بخشید و به ضیافت شام دعوت کرد ! نلسون ماندلا چه زیبا گفت: در هر انقلابی اگر انقلابیون , حاکمان و افراد قبلی را کشتند یا انتقام گرفتند ، بدانید آن انقلاب و انقلابیون هیچ وقت کشور را آباد نخواهند کرد. بلکه آنها ظالمانی خواهند شد که فقط دنبال کینه ورزی ، قتل و غارت خواهند بود و در آخر ، کشور را به ویرانه کشانده و به تلی از خاک تبدیل خواهند کرد !

نظر حجت رمضانی خطاب به دامنه: آقای دکتر طالبی عزیز. از آنجایی که بنده نه سواد علمی ونه گرایش سیاسی به گروه خاصی دارم از بیانات شیوا و رسای جناب عالی چنین برداشت دارم که در واقع حضرت عالی با نقد ا زاستاد خود که برگرفته از فطرت پاکتان میباشد در ظهور تبیین انقلاب اسلامی بصورت نوین هستید. اشاره کنم به فرمایشات حضرت آقا "همان جهاد تبیین خوب است برادران، جوانان، اهل فکر و تحقیق، طلاب، دانشجویان، روی مبانی [امام] فکر کنند، روی اینها کار کنند. فقط متن باقی نمانَد؛ این متنها درست توضیح داده شود، تبیین شود.» از این جهت اهمیت پیدا میکند که چالش اصلی همه‌ی تحولات بزرگ اجتماعی - از جمله انقلابها - صیانت از جهتگیریهای اصلی این انقلاب یا این تحول است. این مهمترین چالش هر تحول عظیم اجتماعی است که هدفهائی دارد و به سمت آن هدفها حرکت و دعوت میکند. این جهتگیری باید حفظ شود. اگر جهتگیری به سمت هدفها در یک انقلاب، در یک حرکت اجتماعی صیانت نشود و محفوظ نماند، آن انقلاب به ضد خود تبدیل خواهد شد... برای اینکه این جهتگیری غلط و این انحراف اتفاق نیفتد، احتیاج به شاخصهای معینی هست... خوب، شاخص در انقلاب ما چیست؟ این خیلی مهم است. بهترین شاخصها، خود امام و خط امام است. امام بهترین شاخص برای ماست. درود.

آقای عبدالله طالبی [در پاسخ به دامنه |] درود جناب  آقای طالبی. من قسمت اول پیام تان را خواندم. به دوم سوم نرسیدم. با گفته های داداشم موافقم پیام تان. آری از خود رای بودن داشت  وحتی انگار ضعف قلم نسبت به دکتر انگار دکتر زمانی شخصیت تان را جراحی کرد  وشما خودتان را خالی کردید. مطمئن م اگر این پیام رهبر شما بود. مثل قضیه آتش زدن برجام که به صلح انجامید. جام زهری بود یا سیره امام حسن ع را طی کرد. پیام تان سبب خاموشی روزنه های صلح شد. امام ماندلا  بزرگترین خیانت را به روح ش کردند تجاوز به خانواده اش که در فیلم نلسون ماندلا بیان داشتند خانواده حد مرزی ندارد هر کسی همچین قدرت ندارد که گذشت  کند. سلامت باشید.

آق سید حسین شفیعی [در پاسخ به سید موسی صباغ] بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت. معلم فرهیخته جناب آقای سید موسی صباغ (رزمند و معلم و برادر شهید و نویسنده خوش قریحه) سلام علیک. از جنابعالی به جهت بازنشر نوشته چهار قسمتی جناب آقا ابراهیم طالبی (که در جهت نقد کلمات و گفته های متقلبانه و محرفانه  جناب صادق زیبا کلام نوشته شده)؛ در صحن هیبت رزمندگان تشکر می نمایم. اگرچه هنوز هزاران ناگفته ها از خیانت فکری و سیاسی جناب زیبا کلام باقی مانده است؛ ولی آنچه که آقا ابراهیم در این راستا نگاشته است؛ منطقی؛ صادقانه و متعهدانه می باشد؛ بنده با حفظ سلسله مراتب به آقا ابراهیم میگویم : «نطق بک روح الآمین». (حوزه علمیه قم: سید حسین شفیعی دارابی ۱۷ شعبان ۱۴۴۱ق_ ۱۸ اسفند ۱۴۰۱ش)

آقای عیسی رمضانی محمد به دامنه: سلام. وآیا نلسون ماندلا با قدرتهای ظالم و تمامیت خواه جهانی درافتاد؟یابا گروه سفید پوست حاکم بر کشورش؟ وآیا اساساً قدرتهای مسلط جهانی می گذارند ایران آسوده باشد و آرامش داشته باشد؟ آیا کشور آفریقای جنوبی همانند ایران در هارتلند(قلب)انرژی ومرکز بیضی ذخایر انرژی جهانی قرار دارد؟ یا یک کشور دور افتاده ای است که شهرتش صرفا معدن الماس و دماغه ارتباطی و سرویس دهی امیدنیک است؟ وآیا ژئوپلیتیکی (سیاست جغرافیایی) که برایران دیکته می کند ویا ایران بوسیله آن می تواند بر دیگران اثر بخشی داشته باشد با آفریقای جنوبی قابل مقایسه است؟ شاهد مثال مورد اخیر، آیا در جنگ جهانی ، ایران اعلام بی طرفی نکرد، آیا به موضع گیری کشور ما وقعی گذاشتن؟ آیا به محض وقوع انقلاب اسلامی ایران گذاشتند آب خوشی از گلوی این مردم پایین برود تا به قول خودتان بتواند ببخشد؟ مگر به ایران حمله‌ نظامی نکردند وگسلهای قومیتی وگروههای تجزیه طلب را فعال نکردند؟ واین دسیسه ها و فتنه ها پی در پی تکرار نشد؟ آیا موقعیت سوق الجیشی و ارتباطی ایران که از گذشته های دور برقرار بوده است و مردمان آن از سابقه تمدنی طولانی برخوردار بوده اند و حرفی برای گفتن داشته و دارند با کشور تحت حاکمیت ماندلا برابر است؟ این مواردتصمیم ساز هستندو تصمیمات واقدامات با تکیه و استناد به همین شرایط گرفته می‌شوند ما نمی‌توانیم در خلاء و بی توجه به واقعیت‌های حاکم بر کشور خودکاری انجام بدهیم. شما چگونه ملت ایران و رهبر آن رابا مردم و کشوری مقایسه می کنید و الگو می دهید که در هیچ شقّی از شقوق که برخی از آنها را ذکر کردم برابر نیستند و شأن و شرایط یکسانی ندارند. برای جلوگیری از اطاله کلام ؛ آیا رهبر مبارز سیاه پوستان که صرفا داعیه دار نجات این قوم از بردگی سفید پوستان و رفع تبعیض نژادی از آنها است را با شخصیتی مقایسه می کنید که نماینده امام زمان است و فقیه و مجتهد جامع الشرایطی که پرچم مبارزه حق با باطل را بدست گرفته وبا قدرتهای هژمون وسلطه گر درافتاد و بازی قدرت‌ها را برهم زد و رهبری انقلابی را عهده دار شده است که زمینه ساز ظهور عدالت‌ گستر جهانی است . انشاءالله. استاد طالبی سپاسگزارم قلم شما بسان زبان ابوذر بُرنده باد.

نظر حجت الاسلام آق سید حسین شفیعی دارابی خطاب به دامنه: سپاسی وافر از آقا ابراهیم. بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت سلام علیکم طلوع. صبح جمعه پس از نیمه شعبان بر همگان مبارک باد. به جهت مشغله زیاد و نیز کسالت سخت جسمی کمتر فرصت می کنم تک تک نوشته های اعضای محترم مدرسه فکرت را بخوانم؛ اما پس از ادای فریضه صبح امروز و انجام بخشی از تعقیبات وارده برای نماز صبح؛ توفیقی شد تا نوشته چهار قسمتی آقا ابراهیم طالبی که در جهت نقد بخشی از گفتار و رفتار جناب صادق زیبا کلام نگاشته است را با دقت مطالعه نمایم؛ سر انجام هم تصمیم گزفتم؛ نکاتی را در قالب این نوشته یاد آور شوم:

۱) از عضو محترم گروه (که به جهت دوری از دارابکلای عزیز؛ نمی‌شناسمش) تشکر می کنم که به قصد خپر خواهی به بارگذاری متنی از جناب صادق زیبا کلام در جهت تمجید از بخشی از کارکرد خوب مبارز جااوید آفریقائی ؛ مرحوم «ماندلا» پرداخت؛ صمیمانه؛ تشکر می کنم؛ چون او با این اقدام نیکش واسطه خیر شد تا آقا ابراهیم؛ به بیان بخشی از حقایق پنهان در زندگی جناب صادق زیبا کلام به پردازد؛

۲) از آقا ابراهیم طالبی نیز به جهت نگارش این نوشته چهارقسمتی؛ صمیمانه تشکر می نمایم؛ زیرا نوشته ای کاملا منطقی؛ عالمانه؛ مستدل و مستدی را به نمایش گذاشت؛ البته نقطه های مبهم بسیاری در کارکرد گفتاری و نوشتاری جناب صادق زیبا کلام وجود دارد! که برای بازگویی آنها؛ زمان دیگری لازم است؛

۳) یکی از کارکردهای مذمومی که خدای متعال در قرآن از منافقین یاد می کند این است که آنان شعارشان این است : «نومن ببعض و نکفر ببعض»؛ ؛ دیگران هم گویند :«انصاف اقتثضا می کند که ما؛ همه اجزای یک پازل را به بینیم؛ تا قضاوت درستی داشته باشیم؛ از جناب صادق زیبا کلام هم انتظار میرود که شیوه منافقان را دنبال نکند و در بیان زندگی مرحوم «ماندلا»؛ همه اجزای پازل زندگیش را به بیند؛

۴) پیشاپیش از اعضای محترم مدرسه فکرت» که وقتی را جهت مطالعه این متن اختصاص میدهند؛ صمیمانه سپاسگزارم؛ و

۵) در متون دینی داریم: برخی از شعرا؛ پس از سرودن شعری متین و منطقی و عادلانه؛ امامان معصوم (ع) در جهت تشویق آنان فرموده آند : نطق بک روح الامین؛ اینجانب نیز با تاسی و الگوگیری از مکتب اهلبیت (ع) در تمجید از این نوشته چهار قسمتی آقا ابراهیم میگویم « نطق بک روح الامین».

از دیگر دوستان هم که در بروز این اقدام شایسته آقا ابراهیم سهیم بوده آند صمیمانه تشکر می نمایم و برای همگان آرزوی توفیق و همدلی بیشتر دارم. (حوزه علمیه قم: سید حسین شفیعی دارابی روز جمعه ۱۷ شعبان ۱۴۴۱ق ۱۸ اسفند ۱۴۹۱ش)

قاسم ملایی به دامنه: سلام جناب استاد طالبی زکات علم نشر ان است حقا که بدرستی پرداخت زکات نمودید وجهادتبین نمودید تشکروقدردانی ا زروشنگری عالمانه جنابعالی خداوند دراین روزادینه غفرانش را بروح همه اموات خصوصا پدرومادروبرادرمهربانتان نثار نماید

توضیح فوری

با یاد و نام خدای حکیم و جان و جهان آفرین. فروتنانه به تک تک صاحب‌نظران محترمی که درین صحن، نسبت به متن چهار قسمتی بنده، خطاب به استاد دوره‌ی دانشجوی‌ام جناب آقای دکتر صادق زیباکلام، ابراز نظر و بیان دیدگاه کردند، اطلاع می‌دهم، تمام نظرات را موبه‌مو بدون حتی صرف‌نظر کردن یک واو و لام، خواندم و می‌خوانم، پاسخ‌هایم را به‌عمد تأخیر انداختم تا نقدها و نظرات همچنان به صورت آزاد و طبیعی و دوستانه و محتملانه ادامه یابد و بِستر بحث مستمر بماند، آنگاه جهت ادای ادب به تمام نظرات تک تک جواب خواهم داد. تا آن هنگام، از صبوری‌تان سپاسگزارم. هدف درین صحن با پرداختن به مسائل مهم روز ایران و جهان، دمیدن فکر نو و اندیشه‌ی صحیح‌تر و برگرفتن تعلیم از مزایای نوشته‌های همدیگر است. وگرنه همه پایان یک بحث مانند طلبه‌های حوزه‌ی علمیه می‌نشینیم با هم چای دیشلمه می‌نوشیم. البته که نسبت بیان واقعیات در تعارف به همدیگر گرفتار نمی‌آییم. درود بی‌عدد بر تمام نظردهندگان محترم. ابراهیم و ارادت.

مصطفی بابویه به دامنه: سلام خدمت شما آقا ابراهیم طالبی و همه اعضای مدرسه فکرت. در ابتدا خاطرنشان می شود که نلسون ماندلا یک رهبر بزرگ و تاثیر گذار در تاریخ معاصر بوده که رژیم نژادپرست آفریقای جنوبی را سرنگون کرد و همواره مورد تحسین بسیاری از مردم و اندیشمندان جهان بوده است. همچنین لازم به ذکر است که ارتباط وی با جمهوری اسلامی مثبت بود و دو مرتبه به ایران سفر کرد و حتی در دیدار با مقام معظم رهبری، ایشان را رهبر خود توصیف کرد. (فیلم این دیدار را هم موجود میباشد) اما بعد: درباره متن فوق نیز باید دانست که هر از گاهی به مناسبت های مختلف در فضای مجازی بازنشر می شود و علت بازنشر آن در موقعیت فعلی، جلوگیری از مجازات اغتشاشگران است (زیرا دشمنان برای روحیه دادن به مزدوران خود، به هر شکلی باید این اطمینان را به آنها بدهند که در صورت شناسایی و دستگیری، همچنان از آنها حمایت می کنند)  اما آقا ابراهیم بدانید که این سخنان خیالبافی های یک نویسنده مجهول است و هیچ مستندی ندارد و بعید میدانم ربطی به زیبا کلام داشته باشد(البته صادق زیبا کلام در کانال تلگرامی خودش در تاریخ ۱۷مرداد۱۳۹۶ نامه سرگشاده ای به این مضمون خطاب به دکتر روحانی نوشتند که شما نلسون ماندلا نیستید)  اما جالب اینکه نلسون ماندلا در روز آزادی خود یعنی ۱۱ فوریه ۱۹۹۰، در سخنرانی خود به وضوح اعلام کرد که مبارزه مسلحانه‌ی کنگره ملی آفریقا (حزب متبوع ماندلا) هنوز به پایان نرسیده‌است. او در آن سخنرانی گفت: توسل ما به مبارزه مسلحانه در سال ۱۹۶۰ با تشکیل اومخونتو وسیزوه (شاخه نظامی کنگره ملی آفریقا) اقدامی دفاعی در برابر خشونت آپارتاید بوده و عواملی که ایجاب‌کننده مبارزه مسلحانه بود امروز همچنان باقی است و ما چاره‌ای جز ادامه نداریم... (پر واضح است که قیام مسلحانه یعنی خشونت و کشتن) همچنین بدانید که نلسون ماندلا به دلیل حمایت از صلح ملی و بین‌المللی تحسین بین‌المللی را به دست آورد اما در زمان ریاست جمهوری او، یعنی در سپتامبر ۱۹۹۸ آفریقای جنوبی به لسوتو حمله کرد و انتقادات بین المللی از دولت وی شد و شاید به همین دلیل بود که وقتی دولت کانادا تصمیم گرفت او را به عنوان شهروند افتخاری کانادا برگزیند:حزب اتحاد کانادا و همچنین راب اندرس نماینده پارلمان در مجلس کانادا او را "تروریست" توصیف کرده و با این اقدام مخالفت کردند. (وبگاه سی بی سی) اما صرف نظر از صحت و سقم متن شبهه‌ناک فوق، همه می‌دانیم که توسل به خشونت، گاهی اجتناب ناپذیر است و به تعبیر سعدی "درشتی و نرمی به هم در به است". و یا باز به تعبیر دیگر از همین سعدی شیرین سخن: ترحم بر پلنگ تیز دندان/ستمکاری بود بر گوسپندان. بله! در حقوق شخصی (نه مسائل اجتماعی)، گذشت فضیلت والایی است که اگر به‌جا و به موقع انجام شود و تبعات سوئی برای جامعه نداشته باشد، بسیار ارزشمند است. به همین دلیل در سفر رهبری به استان سیستان و بلوچستان ایشان پاسبانی که در ایام تبعید در قبل از انقلاب مأمور مراقبت از ایشان بود و بسیار بد رفتار و توهین آمیز با ایشان برخورد می‌کرد را را به حضور طلبیدند و نه تنها گزندی به وی نرساندند، بلکه دستور ویژه برای حل مشکلات معیشتی او صادر کردند. ارادت مصطفی.

شیخ احمدی به دامنه: سلام جناب طالبی عزیز. بنده همواره شما را در مدیریت گروه با وصف سعه صدر شناختم و البته این ویژگی، یکی از مهمترین ویژگی های یک مدیر است که شما دارید. استفاده بردم از پاسخ شما و سایر عزیزان. اساسا آیا این جملات از نلسون ماندلا صادر شده است. آیا زیباکلام چنین سخنانی دارد؟ متاسفانه اخیرا جملاتی را به شخصیت‌های نسبت می‌دهند که روح آنها هم خبر از این جملات ندارد.  کاش دوست محترم ما آدرس این سخنان را هم می‌نوشتند تا مستند باشد و ما هم با رجوع به منبع اصلی، دیدگاه خود را بیان می کردیم. علاوه بر این، موضوع مهم، نوع نگاه افرادی مثل زیباکلام به روابط بین الملل و منافع و مصالح ملی برمی‌گردد. بنده با ایشان کلاس نداشتم، اما در دوره آمادگی ایشان برای آزمون ارشد شرکت کردم، شخصیتی بشدت شیفته رضاخان و ... اگر هم از هاشمی رفسنجانی دفاع می کند، به دلیل شباهت های مدیریتی هست که بین این دو وجود دارد. مشکل عمده افرادی مثل زیباکلام این است که اصل بنیادین و اساسی "ما می‌توانیم" را باور ندارند. وقتی واکسن برکت تولید شد، زیباکلام چه نوشت؟ گفت ما که یک دوچرخه نمی توانیم بسازیم، چگونه واکسن می‌سازیم؟ اما امروزه تلفات کرونا در ایران و آمریکا و ژاپن را مقایسه کنید، تجمعات مردمی در مقابل ساختمان فایزر را ببینید و... این خط، ادامه همان خطی است که معتقد بود ما آفتابه گلی هم نمی توانیم بسازیم، چگونه می خواهیم نفت را ملی کنیم، آمریکا باید این کار را انجام دهد... زیباکلام به این هم بسنده نکرد و همه دیدیم که اخیرا سفیر فرانسه را به ویلای خودش دعوت کرد تا دل بدهند و قلوه بگیرند... ماندلا شخصیت بزرگی است و شاید معروفترین جمله اش این باشد که ببخش، اما فراموش نکن. باید بدانیم ماهیت مبارزات ماندلا با انقلاب اسلامی یکی است، هر دو در مقابل ظلم ایستادند، ماندلا در مقیاس آفریقای جنوبی، اما انقلاب اسلامی در مقیاس جهانی. ماندلا تبعیض نژادی، سیاه و سفید را می‌دید، اما انقلاب اسلامی تبعیض سیاست بین الملل را زیر سوال برد، موضوعی که به کام آمریکا و ابرقدرتها خوش نیست، چراکه دست بردن در لانه زنبور است. امثال زیباکلام باید بیشتر به این موضوع بپردازند. برای همین اشتراکات مبارزاتی است که ماندلا دو سفر به ایران داشتند و رهبر انقلاب را رهبر خود دانستند.

جناب آقای سید موسی صباغ سلام. این رفتار شایسته‌ی شما در بازنشر دادن نوشته‌ی بنده، بی‌تردید حکایت از اخلاص عمل شما و نشان اخلاق فروتنانه‌ی آن دوست محترم است که خود صاحب نظر هستید و دارای شخصیت قابل توجه و حتی بهتر از این حقیر می‌باشید. پس؛ به رسم ادب از کردار شما تشکر می‌کنم و به حکم سیره‌ی نبوی و علوی، از آن تعلیم می‌گیرم. ان‌شاءالله پس از پایان نظرات اعضا در صحن فکرت، پاسخ به نظراتِ همه را خواهم نگاشت. ابراهیم و ارادت.

زینب سادات شفیعی [در پاسخ به عبدالله طالبی در مورد پست سخنان زیباکلام] با سلام و احترام. با توجه به پست ارائه شده جدای از اینکه سخنان چه کسی باشد و از زبان چه کسی بیرون آمده باشد توسط دوستان به تفسیر گذاشته شد این تمام. الگویی ماندلایی پیاده شده که سراسر بخشش هست حتی نسبت به بدخواه خود و ملت و زیرکانه خطاباتی در خود جای داد و ادعا شده از الگوی پیامبر گرفته شده (پیامبرانه) مصداق « رُحَمَاء بَیْنَهُمْ» خب این وسط «أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ »چه می‌شود؟ پیامبرانه چه بر سر بنی نضیر، بنی قریضه و بنی قینقاع آمد؟

پاسخ‌های دامنه به نظرات اعضا در بالا:

دامنه |,[در پاسخ به سید ص] جناب آقای سید موسی صباغ سلام. اساسا" هر فکری -چه افراد، چه احزاب- به جای یک اقتباس مثبت و عقلانی از دارایی‌های علمی جهان، جهت تحکیم منطقی‌تر پایه‌های تئوری خود و حزب خود، صرفا" و موقتا" و با هدف یک میانبُر فریبکارانه برای غلبه‌ی خود یا سازمان خود بر حکومتی که با آن درگیر است، کسانی چون صدام‌حسین را در آغوش کِشد و یا روی به روبناهای موقتی چون اقدامات متغیّر اروپا و آمریکا بیاورَد، در نهایت هویت خود را از دست می‌دهد. مثلا" همه خیال می‌کردند حجت الاسلام سید محمد خاتمی پس از بحران هشتاد و هشت بلاخره با یک عملیات مخفی از ایران می‌گریزد و در عراق -البته ابتدا در کویت- دولتِ در تبعید شکل می‌دهد کاری که مرحوم آیت الله کاشانی در فصلی از مبارزات خود در مجاورت کرمانشاه کرده بود. به من حتی این اخبار-ترجمه شود: شایعات یا ذهنیات- آنقدر گفته می‌شد که روزی -دی ۱۳۹۲- در نجف در ابتدای شارع الرسول به صورت تصادفی حجت الاسلام سید علی اکبر محتشمی را دیده بودم و همین را از آن مرحوم پرسیده بودم. خندید و گفت خودم تابستان‌ها به ایران برمی‌گردم. جوابش با تلمیح (=گوشه‌چشمی) توأم بود. خواست پیام برساند حتی در مخیّله‌ی آقای خاتمی هم هنوز چنین انتخابی خلَجان و خواهش نزد. بلی؛ من منتقد آقای خاتمی بوده و هستم ولی این قدر شرَف داشت رفتاری این گونه ریسکی علیه‌ی کشورش نکند.

امروزه تفکری وجود دارد -شاید در جناب زیباکلام نیز- که حتی حاضر می‌شوند از آمریکا تمنای بمباران ایران را بکنند؛ کاری دهشتناک که جو بایدن آن را خراب‌کردن کل جهان و تیرگیِ تمام فنون دیپلماسی می‌داند. دست‌کم از جو بایدن هم یاد نمی‌گیرند که برای تأمین منافع و حفظ جان سربازان خود حاضر است قدرت برتر منطقه‌ای ایران را مجبورا" بپذیرد. در عوض آنان که آغوش گشودند که برای نابودی انقلاب اسلامی هر تاکتیکی صحیح است، به ورطه افتادند. بگذرم که شما با تأیید مطلب بنده بر تصحیحِ هر فکر و خیالی که حرف‌هایی از جنس جناب زیباکلام را مفید برای تغییر می‌داند، گام برداشته‌اید.

سید موسی صباغ  به دامنه |] سلام آق ابراهیم. ممنون و سپاس به آگاهی هام افزودی. تشکر ویزه

دامنه |, به آقای آزادی. جناب آقای آزاد طالبی سلام. بحث من سرِ به رُخ کشیدن سیاست مطلقِ"بخشش" بود که برخی در کشور تحت پوشش آن، می‌خواهند به نسل نو بیآموزند (=خوانده شود: حالی! کنند) ما از ماندلا نیاموختیم هیچ، حتی هر چه کردیم همه گناه و دروغ و داروغه‌گری بود. زنده‌یاد مرد مانا ماندلا مقامش محفوظ، اما جمهوری اسلامی خودش مکتب دارد و مخزن ناتمام وحی. و یک پای پولادین ایدئولوژی جهان جدید است و حرف نو عرضه نموده است. چرا باید به جای آیه‌ی منصوص و روایت متقن، تحت قیادتِ کسی از بیرون درآید که خودش بر اساس مقتضیات جامعه‌ی گُسلی و پرشکاف نژادی سیاه-سفید، تصمیم می‌گرفت و بحران‌های عدیده‌ی ما را نداشت. یادگرفتن از دیگران در اقصی‌نقاط جهان عیب نیست، اما جمهوری اسلامی با همه‌ی  عیب و نقص‌هایی که برایش شکل داده‌اند، در بخشش کم نگذاشت. شدتِ و شفقت لازمه‌ی  سیاست است و دو بال دائمی تمدن‌سازی. وگرنه به تسلیم و معاملات و تعاملات خائفانه می‌انجامد.

من که می‌دانی چندان عبوس نمی‌شوم اگر جناب آقا آزاد دیدگاه مستقلانه‌ی مرا به عنوان «توجیه» رد کند. حق شماست روی متن و مطلب من، هر نقد و اسمی بزنید. خوشحالم کردی این‌قدر راحت با این دوست و دوستدارت، سخن به صداقت کرده‌ای. باز هم مرا در نقد یاری فرما. صحن، صحنی برای شناخت است و به قول استاد من در دانشگاه جناب دکتر فرهنگ رجایی: معرکه‌ی جهان‌بینی‌ها و آراء.

دامنه |,[در پاسخ به مهدی ملایی] جناب آقای مهدی ملایی سلام. این را به آن عقاید قوی و پایدار خود اضافه کنید نسل وفادار انقلاب اسلامی -با همه‌ی تاب‌آوری‌هایی که در برابر پاره‌ای فساد و انحرافات و سوءمدیریت‌ها پیشه کرده- اگر اگر اگر روزی دسیسه‌ی دشمن با بازرگرمی عده‌ای گرفت و عداوت تا مرزهای عقیدتی و میهنی ما پیشروی کند و بخواهند برای این ملت صاحب الزمان عج دام پهن کند و آنچه دستاورد بود را نابود سازند، آن وقت من گمان کنم (حدس متصل به یقین) خوشه‌های خشم این سرزمین سر بر می‌آورَد و آمریکا فقط از همین پیش‌بینی می‌هراسد که گودال‌های ژرف رشته‌ی زاگرس غربی و مرکزی و جنوبی و شمالی و چاله‌های عمیق حاشیه‌ی تل خندقِ لامَردِ فارس و حتی رشته‌رشته‌های نهر خیّن خوزستان جهنّم آتشین می‌شود، آن روز قرآن به مؤمنان حق قتال می‌دهد. هر چند قرآن آنقدر رحمت آورده که حتی از اولیای دَم خواهش می‌کند حق قصاص خود را برای مصلحتی عمیق‌تر به نفع بخشش فرو گذارید ولی اگر دشمن، عنادیت خود را میدان آورَد و شعله‌ی خشم بیفروزد، آن روز تنور ایران هم زبانه خواهد کشید. ایران صلح می‌خواهد، ولی باکی از نابودی جنگ‌طلبان ارتش آمریکا و پیروان کوچولوی آنان ندارد؛ رُک بگویم: رهبری معظم ایران فقط مرد مذهب و نمازشب نیست، استراتژیست نظامی تمام‌عیار است. دشمن دقیق می‌داند این مَرد دانای ایران، هم سحر دارد و هم سِرّ عالم را سردرمی‌آورَد، زین‌رو از رویارویی با او پرهیز عمدی دارد. مهدی ملایی ممنون از بیان و کلام.

دامنه |, [در پاسخ به حجت رمضانی دارابی] جناب آقای حجت رمضانی سلام. بله، موافقم. در کار علمی و روشمند تبیین، مهمترین گام کنارگذاشتن تعارف و جهل و خبرهای سُست‌پابه است. اگر تعارف باشد هیچ "توضیح" قادر نیست "تبیین" را در مخاطب قابل قبول کند. اگر خبر سست‌پایه هم مایه‌ی تبیین شود، تمام تبین مختل می‌شود. بدترین حالت هم این است آدم در تحلیل و تبیین، طوری وارد شود که برای دلخوشی خود، حرف بچیند و خیال کند واقعیت را کشف کرده است. این، آدم را از واقعیت دور می‌کند. بنده سعی دارم آنچه می‌فهمم را به اشتراک گذارم. دیدگاه شما حق است. بله؛ مگر هر کسی از نظام حمایت می‌کند، به معنای این است از معایب آن چشم می‌پوشد. مهم این است آدم طوری رفتار نکند که انگار این نظام هر چه از سن و سالش گذشته همه تباهی بوده و به خطِ غلط افتاده. من در سکویی ایستاده‌ایم که از روی آن، آن طور که جمهوری اسلامی این چندین سال برای مردمش کرده را نادیده نگیرم. و وقتی می‌بینم تمام همّ آمریکا این است این نظام را زمین بزند، به خود می‌آیم و از خودم می‌پرسم اگر این نظام این‌همه برتری و مُحسنّات نداشت، آمریکا مگر خام بود به سراغ ما بیاید. پس؛ علت حضور آمریکا در میانه‌ی تمام رویدادهای داخلی ایران نشانه‌ی حقانیت و قدرت فزاینده‌ی ماست. مسائل داخلی را باید با عقلانیت و روش نرم حل کرد و با روشنگری نگذاشت کسی چراغ امید این نسل را پُف بزند. منِ طرفدار انقلاب اسلامی (که منتقدمحور هم هستم) هر کجا ببینم کسی پُف بزند و بلوف کند در برابرش می‌ایستم، با قلم و بینش و منطق. بگذرم. حجت می‌شود مرا فقط ابراهیم صدا کنی؟ چند بار گفتم بنده دکتری طی نکردم. عقب ماندم.

دامنه [در پاسخ به عبدالله طالبی] جناب آقای عبدالله طالبی سلام. چون به جای متن و مطلب و استدلالات ِمن، خودِ هویت و ماهیت مرا قضاوت کرده‌ای، و البته آزادی هم داری چنین کنی، پاسخی ندارم خدمت آن دوستِ (حساس به مسائل روزگار و زندگی مردم و دارای گنجایش بحث) در میان بگذارم. از سوی دیگر چون قسمت‌های دوم و سوم و چهارم را هنوز فرصت نکردی مطالعه کنی، پس من هم در جواب تعجیل نمی‌کنم و خویش را در حال انتظار نگه می‌دارم که اگر نقدی رسد، بر برسم. خودت را همیشه راحت ببین در نقد متن‌های من. روشن کنم، یک متن روایت شد از آقای زیباکلام درین صحن، پس می‌توان راحت و بدون فرصت‌سوزی روی آن مباحثه کرد. من تلاشم را نمودم مفهومی وارد تحلیل و بررسی شوم. این که دیدگاهم غلط است یا درست و یا حتی به قول شما «خالی»شدن خودم، چندان رنجم نمی‌دهد، چون آدم فهم خود را خجالت نمی‌کشد به این پیشخوان یا هر جایی که نیاز دید پیش گذارَد. از عبدالله‌ی محترم و صاحب قلم، با تمام احترام ممنونم.

دامنه |, [در پاسخ به حاج رضی] جناب آقای سید رضی سجادی سلام. بنده هم از توجه و نظرنوشتن شما شادمان شدم که فعال خوبی هستی؛ هم در میان مردم و هم در فضای مجازی و هم در درون پایگاه. از مهرت به من، بسی ممنونم حاج سید رضی گرامی.

حجت رمضانی دارابی, به دامنه سلام استاد عزیز از رهنمودهای جناب عالی بهره مند شدم کمترکسی حاضر می شود با این زبان و پویش با مخاطب خود اینگونه، ساده بگویم کل کل کند.واین همان ذکات علمی است که درطول عمر با عزت دشت فرمودید.ممنونم پاسدار انقلاب.

دامنه |,[در پاسخ به عیسی رمضانی محمد] جناب آقای عیسی رمضانی سلام. آقا من در پیشگاه شما معلم توانمند تاریخ و انقلاب معترف به شاگردی‌ام و دانشوری توأم با تقوای الهی جناب عالی موجب می‌شود روی نوشته‌های مستند و مستدل شما توقف متأملّانه‌ی  بیشتری بکنم. متن مرا با مطالب فراوان و دست اول تقویت کردید. با تحلیل‌تان موافقت دارم. نکات پرشماری در  آن دیدم که گفتن آن را تکرار می‌دانم. پس بسیار سپاس از این آورده‌ی علمی‌ات. از جمله‌ی آخری‌ات به این جمله‌ام می‌رسم و به خودم خطاب می‌کنم که اگر دوستی به یک ویژگی مهم توصیفت کرد، بگرد ببیین حکمت این گفته‌اش چیست؟ انده امیدی واثق دارم که کوچکی در مکتب حضرت ابوذر  (س) باشم که در نگاه دکتر علی شریعتی اسلام را تا مغز استخوانش درک می‌کرد. سپاس جناب عیسی آموزگار علم و ادب من. این روزها در غم همسرت تنهایی را داری تفسیر مو هجی ی‌کنی، خدا دلت را از خاطرات آن همسر همراه‌ات خالی ندارد.

دامنه | [در پاسخ به سیدحسین شفیعی دارابی] جناب استاد حاج آق سید حسین شفیعی دارابی سلام علیکم. به‌حق حرف از پازل زدید و نگاه پازلی. به نظر من ریشه‌ی تمام خطاها در خطوط تمدنی همین بوده که هر کسی خواست فکر خود را انتشار دهد تمام مهره‌های پازل را ندید و یا نخواست ببیند. مثلا" می‌آیند سخنرانی‌های دینی امام سید موسی صدر را در همایش مطرح می‌کنند اما همان‌جا حاضر نیستند بگویند آن مرد بزرگ حوزه‌ی قم آن زمان که هیچ کس حتی نمی‌دانست لبنان چند فرقه و مذهب و قوم و حزب دارد، او پا را از ایران فراتر گذاشت به لبنان رفت. چرا این پازل مهم زندکی مهم او را سانسور می‌کنند؟! چون می‌خواهند جمهوری اسلامی را توبیخ کنند چرا در منطقه نفوذ داری. بگذرم. این نشان همان تذکر صحیح شما در «نومن ببعض و نکفر ببعض» است. آقا، استاد، دوست بزرگ ما، هدیه‌ی عبارت "نطق بک روح الامین" برای متن چهارقسمتی حقیر بارقه بود. امید است مثل همآره‌ی خود، رهنمون ما باشید درین صحن و آن صحن. خدا به شما در رهایی ازین نقاهت وارده مدد دهد و بهبودی جناب عالی و همه‌ی کسانی که به گردن ما حق و حقوق دارند آرزوی شبانه‌روزی من است. سپاس وافرم از «سپاس وافر»تان. ابراهیم و ارادت.

دامنه | [در پاسخ به قاسم ملایی] جناب آقای قاسم ملایی سلام. از رویه و روحیه‌ی باز شما در ورود به این مبحث ممنونم. خرسندم که درین صحن نسبت به مطالب و مباحث احساس مسئولیت می‌کنید. برای آداب قشنگ شما در دعا در حق والدین و اخوی حیدرم، از میزم همین جا برمی‌خیزم و به روح پدرت درود می‌فرستم. بله؛ زکات انسان را زلال می‌کند چون سرچشمه و قنات.

دامنه |پاسخ به نظرات سایر اعضای محترم صحن، پس از بازگشتنم از نماز شام و خُفتن.

دامنه | [در پاسخ به سید کمال‌الدین عمادی] جناب استاد حاج سید کمال الدین عمادی سلام علیکم.  باعث افتخار است در معیت شما با جناب استاد حجت الاسلام آسید حسین آقای موسوی خوئینی دیدار کنیم. سه روزی هست گویی قم نیست و مسافرت هست. حتی صحن مدرسه را هم را فرصت نکرده است ببیند و پست‌ها را هنوز ندیده است. هر گاه معلوم کرد حتما با شما همآهنگ می‌کنم. احتمال زیاد مرکز دانشنامه‌ی امام خمینی ره قرار بگذارد، کوچه‌ی ممتاز.

دامنه |,[در پاسخ به حجت رمضانی دارابی] سلام دوباره حجت. چای دیشلمه اگه گیر نیامد حتما" شیش و شِلپَت که هست! کشکولی چقدر عمق و پهنا و دراز دارد! ندارد؟!

دامنه [در پاسخ به مصطفی بابویه] جناب آقای مصطفی بابویه سلام. اول دادن یک توضیح فشرده را بر من واجب ساختی. اذان صبح را که داشتند از مؤذّنه ی‌دادند، داشتم آبجوش می‌خوردم، همان حال، صحن را هم وا کردم و آن متن زیباکلام را که بارگذاری شده بود، دیدم. حتی معطل نکردم. تا نمازم را خواندم، شروع کردم به نوشتن متن برای جواب به آقای دکتر زیباکلام استاد دروس علوم سیاسی خودم. گریزی نبود آقا مصطفی. و الّا اگر حدس می‌زدم دنباله‌ی بحث امام عصر عج را خواهی آورد صحن، کار نقد و بررسی‌ام خطاب به جناب زبباکلام را به فردا موکول می‌کردم. شما درین فرازها به احسَن وجه، درباره‌ی مرحوم ماندلا ظاهر شدید، با اطلاعات خوب و مهمتر از همه با بیش صحیح و انسجام تحلیلی. با تحلیل و اشارات مهم شما دقیقا" همنظرم. در مورد صحت و سُقم متن آقای دکتر زیباکلام که تشکیک کردید، بنده چندان دغدغه‌ی این را نداشتم، مهم نوع مفادی بود که در آن متن مطرح شد و بنده هم در صدر کلام در همان قسمت اول، قید «گویا» را نوشتم تا روش یک کار علمی را رعایت کرده باشم. این جمله‌ام:

"آقای دکتر صادق زیباکلام سلام و احترام. ...گویا درباره‌ی مرحوم زنده‌یاد نلسون ماندلا حرف زدید و این صحن هم به نقل آن سخن‌تان آذین شد."

که واژه‌ی «گویا» همین عدم قطعیت را می‌رساند، ولی به هر حال متنی منتسب به دکتر زیباکلام پخش شد. از بیانات مستند شما بهره بردم و برخی از آن اطلاعات، در ذهنم باقی نمانده بود. تشکر. اون بحث را هم هر وقت تشخیص دادی، بیار صحن. اصل مباحث همان موضوعاتِ نافع و سومند است که جان آدم را جلا می‌دهد، هرچند مسائل روز مملکت هم از تکالیف و حقوق ماست که بدان بپردازیم و از فکر همدیگر کمک بگیریم. درود وافر.

دامنه |,[در پاسخ به شیخ محمدرضا احمدی] جناب استاد آشیخ محمدرضا احمدی سلام. سعه‌ی صدر را از رفتار شماها دانش‌آموختگان عالِم  و فاضل حوزه و سایر دانشواران منزّه آموختم. بله من هم مانند شما آقای زیباکلام را در مسیری دیده و می‌بینم که به دیکتاتوری در توسعه باور دارد و حتی حاضر شده بود مرحوم رفسنجانی تقدیس نماید. البته او هر بار به سمتی از نظریه‌ها می‌غلتد. یادم است سرِ کلاس آن هم دهه‌ی هفتاد، در نقد اروپای دو سه قرن پیش می‌گفت زمانی که ما قنات و سیستم آبیاری و دانشمندان اصولی/اخباری داشتیم، اروپایی‌ها از بس در دانش عقب بودند خیال می‌کردند برای رفتن به آن سوی دنیا باید زمین را چاه !!! بکنند! عین حرفش در درس "تحولات" بود. ایشان در کتاب «ما؛ چگونه ما شدیم» که مسائل تاریخ معاصر ایران را از دیدِ تحلیلی کاوش کرده، آنقدر دچار تناقض و مثال‌های غلط شد که خودم الآن تعجب می‌کنم چطور حاضر شد چند تا فیش را کنار هم گذارد و آن را آنی کتاب کند. لابد برای خود در طی کردن مراحل حقوقی استادی لازم می‌دیده. من در تحلیل شخصیت فردی خودش اطلاعات دارم اما عمومی نمی‌کنم اما افکارش ثابت نیست؛ و در اطراف نظریه‌های برخی دانشمندان ساختارگرا پرسه می‌زند و حتی گاه دیدم از روی ترجمه‌های غربی حرف می‌زند فقط کمی آن را زیر و رو می‌کند. یکی از آفت دانش وی حق به جانب کردن غرب است که بد دردی است. از دقت و روشن‌بینی شما همیشه سود به جیبِ عقلم واریز می‌شود و جرنگ جرینگ آن در بیخ گوشم یک زنگوله آویزان، می‌گردد. در دوستی چندین ساله با شما استاد صاحب گفتار و کردار همیشه چیزی آموختم که مرا در بحران‌ها معین بوده است. سپاس و مودّت.

دامنه |, اشاره: سپاس و قدرشناسی از تمام اعضای شریفی که بزرگ‌منشانه و درس‌آموز زیر متن بنده نظر نوشتند. از همه‌ی این صاحب نظران بهره بردم. پایان.

قبر مرتضی آفاقی فرزند اسماعیل

و قبر مرحوم حسنجان ولی طالبی

ذاکر اهل بیت ع

قبر بانوی مؤمنه ربابه آهنگر دارابی

فرزند حاج مرتضی و حاجیه کلثوم

بهمن ۱۴۰۱ مزار داراب کلا. عکاس: دامنه

مسائل مذهبی

بر بالینِ مُردگان

به نام خدا. سلام. یکی از رفتارهای زیبای مؤمنان، رفتن سوی قبرستان است؛ در آن هشدار و هدایت نهفته است. من هم هر بار در هر ساعت -چه روز و چه شب- از قم یا هر جای ایران وارد داراب‌کلا شوم، نخستین جایم ورود به قبرستان است. معمولا" هم، اگر فرصت بهتری نصیبم شود، باحوصله سرِ قبر خیلی‌ها می‌روم. چندی پیش که محل بودم، علاوه بر قبور ثابت خاندان و خویشاوندان و مشاهیر محل و نیز بیچارگانی که در خاک آرمیده‌اند و به ویژه قبور تابناک شهیدان، دو قبر غمگداز تازه‌ام مرحوم آق سید باقر شفیعی پسرعمه‌ی عزیزم و مرحوم آق سید جواد شفیعی پسر زیبای سید علی اصغر عزیز را هم زیارت کردم، و سپس این سه قبر را هم نیز مثل پاره‌ای دفعات: قبر ذاکر اهل بیت -علیهم السلام- مرحوم حاج حسنجان ولی طالبی، مرحومه ربابه آهنگر حاج کِل مرتضی و روانشاد مرتضی آفاقی. که عکسی هم از هر سه قبر گرفتم. (درج در بالا) حرفی ندارم که عرض کنم؛ خواستم از یک فرهنگ دیرپا و همچنان پابرجا دفاع کنم؛ زیارتِ اهل قبور.

واقعا" وقتی دقت کردم و چهره‌های خُفته در مزار را دیدم، فهمیدم خوبان و بزرگان در قبرستان از خوبان و بزرگان میانِ زندگان پیشی گرفتند و ما اگر دیر بجُنبیم از معاریف و مشاهیر واقع در مزار، عقب می‌مانیم و دچار فقر چهرگان و عالمان و مؤمنان می‌شویم. هر چند هنوز هم داراب‌کلا از داشتنِ چهرگان نامدار، عالمان دین و دانشوران بزرگ خالی نیست. بگذرم.

هنگام خواندن سوره سر قبر مرتضی فرزند جوانِ (آقا اسماعیل آفاقی / رقیه سادات سجادی) جناب شِخ حسن اِوریم (=پدر شهید محمدباقر، حاج آقا مهاجر) را دیدم. معمولا" با هم گعده‌ی گذرا می‌کنیم و نسبت به هم جوریم؛ با حسرت خاصی گفت: "آخرین سِرهِ همه، اینجِه هَسّه" (ترجمه برای فارس‌زبانان: آخرین سَرای همه، سرآخر اینجا یعنی مزار هست)

خداوند روح ما را پاکیزه‌تر و ارواح رفتگان را از قلب محزون ما نسبت به فراق آنها، آگاه‌تر کند که در خیرات آنان کوتاهی نمی‌کنیم و به یادشان هستیم. از همگان درین صحن محترم هیئت مفخم رزمندگان، التماس دعا دارم.

جمعه| ۱۹ اسفند ۱۴۰۱ |
ابراهیم طالبی دارابی

زینب سادات شفیعی [در پاسخ به عبدالله طالبی] با سلام و احترام. با توجه به پست ارائه شده جدای از اینکه سخنان چه کسی باشد و از زبان چه کسی بیرون آمده باشد توسط دوستان به تفسیر گذاشته شد این تمام. الگویی ماندلایی پیاده شده که سراسر بخشش هست حتی نسبت به بدخواه خود و ملت و زیرکانه خطاباتی در خود جای داد و ادعا شده از الگوی پیامبر گرفته شده (پیامبرانه) مصداق « رُحَمَاء بَیْنَهُمْ» خب این وسط «أَشِدَّاء عَلَى الْکُفَّارِ »چه می‌شود؟ پیامبرانه چه بر سر بنی نضیر، بنی قریضه و بنی قینقاع آمد؟

سید کاظم صباغ: سلام و درود خدا بر مرد،پُر تلاش جبهه هاو جامعه. سالگرد رفیق عزیز وهم جلسه ای همیشگی تعریض علم (که با ابتکار آقا ابراهیم طالبی بزرگوار و با ذوق آقاسیدعلی اصغر شفیعی گرامی شکل، و همت اعضای جلسه تداوم پیداکرده بود) زنده یاد یوسف رزاقی را به خانواده محترمشان، هم رزمان،و دوستان و هم جلسه ایها (که یوسف عزیز خنده را در جلسات بر همه لبها می نشاند) تسلیت عرض نموده، جهت شادی روح گذشتگان خودتان، و یوسف بزرگوار فاتحه ای را همراه با صلوات هدیه فرمایید. اراتمند همه دوستان گروه.

سید کاظم صباغ: سلام بربزرگواران آقا ابراهیم طالبی و آقاموسی که نقدوتحلیل مواضع مذبذبانه دکتر صادق زیبا کلام را هوشمندانه به چالش کشیدید.وآنرا بصورت روشمند برای استفاده دیگران (بویژه اعضای گروه) تدوین کردید. وبقول حجت الاسلام دکتراقا سیدحسین شفیعی خیلی از موارد نامبرده توسط انقلابیون پاسخ داده نشده، بطور مثال تحلیل آقای زیبا کلام را وقتی در چرخش عربستان به سمت چین، و تمایل عربستان به سمت هسته ای شدن، وتمایلش با حرارت بالا به برقراری ارتباط با ایران را، میخوانی، بیشتر شبیه تئاتره، تا تحلیل سیاسی یک استاد دانشگاه. موفق پاینده باشید. ارادت.

شایسته‌کاری ( ۵ )

واقعاً اگر کسی را دوست می‌داریم، بگوییم به او. فروخوردن لفظ دوستت دارم در حلقوم خود، فایده ندارد و انباشت آن هم به درد قیامت نمی‌خورد. رُک وقتی پسرمان، بابامان، دخترمان، مامان‌مان، عموی‌مان، رفیق‌مان و فامیل‌مان، همسایه‌مان، همکارمان، و حتی یک فرد درست‌کردار و آدم‌های سرکوچه‌ی‌مان را دوست داریم، راحت و آشکارا بگوییم دوستت دارم. لااقل حالی‌شان کنیم دوست‌شان می‌داریم. این قدر مول نباشیم! کجا می‌خواهیم ببریم این‌همه نگفتن‌ها را؟ که گفتن آن طرفِ دوستی‌مان را منقلب و سرشار از انرژی می‌کند و روان و روحش را بشاش. ابراهیم طالبی دارابی دامنه

چرا خرید سوخو ۳۵ روسی؟

به نام خدا. سلام. گویا  قرار است ایران اقدام به خرید جنگنده‌های سوخو ۳۵ از روسیه کند. (من که می‌گویم کرده است و ماهرانه، مخفی نگه داشته است) البته جزئیات، تعداد، زمانِ تحویل آن جزوِ اطلاعات طبقه‌بندی‌شده و محرمانه است. کمی با فنون سوخو آشنا شویم. چون جزوِ تسلیحات تهاجمی ما شده. من چند تا را برمی‌شمارَم:

-قابلیت انطباق با پهنه و جغرافیای ایران را دارد.

-زیرِ پنج ثانیه، سوخو ۳۵ قادر است سرعتش را متوقف و تماما" تغییر مسیر دهد.

-سامانه‌ی الکترونیک برای رهگیری، جستجو و ردیابی دارد که کار خلبان را تسهیل می‌سازد.

-جنگنده‌ای است که در هوا می‌تواند به درگیری با هواپیماهای رقیب بپردازد، به علت داشتنِ سرعت و ارتفاع‌گیری بیشتر.

دارای پروازِ ابَرپیمایش است.

توضیح: کارشناسان تسلحیات سوخو ۳۵ را جنگنده‌ای علیه‌ی جنگنده‌ی اف ۳۵ آمریکا می‌دانند. که قدرت غلبه بر آن را دارد.

-از حد فاصلِ ۳۰۰ کیلومتری می‌تواند موشک هوا به هوا و حتی موشک کروز شلیک کند.

تبصره: کروز نوعی موشک زیر جوّ است که مسیرش تا هدف هدایت‌پذیر است و می‌تواند کلِ مسیر را توی پایین‌ترین ارتفاع طی کند تا از ردّ رادارهای حریف در امان و مخفی بماند.

شرحم برین ماجرا: چرا خرید سوخو ۳۵ روسی؟ معلوم است، به خاطر روند صلح مسلّح. (=دوری از جنگ با ترساندن همدیگر از سلاح که در دنیا رواج گرفته) از نظر من این شاکله‌ی مَهیب جهان زیر سرِ غرب است که منافع را در ذیل تهدید به جنگ تعریف می‌کند. در مورد منطقه‌ی مسلمین، آمریکا یک ایالتی مزدور و وابسته به اسم اسرائیل -بخوانید موی دماغ منطقه و پروژه‌ای موقت که روزی فصلش پاییز می‌شود- ایجاد کرد. و تا توانست آن را به تسلحیات متعدد خصوصا" جنگنده‌ی مجهز و مدرن اف ۳۵ آمریکا تجهیز کرد. ایران هم پیش‌دستی کرد به خرید سوخو ۳۵ روس که شکارچی اف ۳۵ است. مثلا" اگر اسرائیل خواست با آن علیه‌ی مراکز راهبردی ایران حملاتی صورت دهد، ایران بتواند از زمین با موشک‌های مدرن پدافندی خود و از هوا با سوخو ۳۵ روس ردشان را بزند و در همان هوا منهدم‌شان کند. خودم ترجیحاً یک جهانِ عاری از اسلحه را دوست دارم یا همان صلح مصلح؛ نه صلح مسلّح. اما چه باید کرد که جهان غرب راه خطا ایجاد کرده است که مجبوری بازدارنگی پیشه کنی. لذاست ایران هم مجبور شد پایگاه مخفی داخل غارکَند "عقاب ۴۴" را توسط ارتش رونمایی کند. حرف هم مانده است، بماند برای روز و وقتش. | ۲۰ اسفند ۱۴۰۱ | ابراهیم طالبی دارابی.

عیسی رمضانی محمد: سلام پیش من بزرگ هستی و مغتنم نگارش حضرت عالی دراکثرمواردضمن غنای درونی از چنان روایی برخوردار است که آدم دلش نمی آید سرسری رد بشود ودست ما را می گیرد تا آخر می برد بلی خواستم از زاویه ای دیگر مطالب شما را تایید کرده باشم. همچنین از لطف آن دوست عزیز سپاسگزارم انشاءالله در کنار خانواده محترم سالم و تندرست باشید و با هم سالمند شوید.

دامنه |: جناب آق سید علی اصغر سلام. در پاسخ به مطلب و متن من فرمودی: "تکامل یک نظام سیاسی به آشتی ملی و رضایت عمومی است." بلی؛ سخن حقی را ادا، اراده و ارائه کرده‌ای. قبول. اما من معتقدم انقلاب اسلامی، سرآمدِ آشتی‌ست و یک نمونه‌ی قطعی از تفکری انقلابی و دینی که رضامندی عمومی بسیار بالا را در پیوست خود دارد. آشتی را کسانی باید شروع کنند که خامی (بعضا" هم خیانت) پیشه ساختند و در برابر انقلاب صف‌آرایی کردند.

بنده در هیچ کجای چهار قسمت متنم به آقای زیباکلام استاد درس‌های تحصیلی‌ام تعرض نکردم، مواجهه‌ی علمی نمودم؛ ولی شما می‌فرمایی من به "شخص و شخصیت" ایشان «حمله» نمودم. اگر شما به این رأی رسیدی من خبط و خطا به یک شهروند و استاد دانشگاه مرتکب شدم، ابا ندارم پوزش و معذرت بخواهم.

خودت بارها به من در مباحثات حضوری فرمودی نقدی را می‌پسندی که "نقد بی‌رحم" باشد؛ تعبیری زیبا و هدفمند از دوست مشترکمان نویسنده و تسهیلگر جناب آقای عارف آهنگر دارابی که در این صحن عضویت دارد. مشخص است "نقد بی‌رحم" در مقابل "نقد تعارفی و صوری" است که از بیان واقعیات و جزئیات به خاطر ملاحظات بی‌جهت، شرم دارد. نقد اگر نقد واقعی و جدّی نباشد، نقد نیست زیرا خرابی‌های متنّ و عیار و اعتبار متون موردِ نقد را بیرون نمی‌اندازد. پس؛ از تذکر و اخطارت بر بنده استقبال می‌کنم و شادمانم که سید علی اصغر من، مطلبم را به قول خودت "تحلیل مبتنی بر واقعیت" دانسته است. ناقص رها نکنم جوابم را که با آن که در احاطه‌ی بیتِ احزان و هجوم غربت و غریبی سیدجوادی، باز هم شفقت می‌ورزی و صحن مدرسه و همچنین صحن هیئت محترم رزمندگان داراب‌کلا را با نگاه و دیدگاه خود خمود و خلوت نمی‌گذرای.

جناب آقای علی رضا آهنگری سلام. درین پست خود در آخرین جمله‌ات فرمودی: "هم چنین آقای طالبی از خصوصیات اخلاقی و رفتاری دکتر با اطلاعات بیشتر سخن خواهد گفت." اطاعت امر می‌کنم و خواستت را اجابت و چهار مورد از ویژگی‌های آقای دکتر صادق زیباکلام را عرض می‌کنم:

یکی این که خودم سرِ کلاسش که عصر برگزار می‌شد ناگهان یادش افتاد نماز ظهر و عصرش را نخوانده. حتی وضو هم داشته، چون در همان جمع دانشجویان عذرخواهی کرد و پای تخته، روی میزش کفشش را (معمولا" کتانی بندی می‌پوشد) کند و نمازهایش را خواند.

دومی این که استادی نیست که زنگ تفریح یا زمانی که کلاس ندارد در دفتر و اتاقش بنشیند، صاف می‌رفت مخزن کتابخانه و آنجا مطالعه می‌کرد. بارها همانجا روی برخی مسائل درسی و امتحانی با ایشان صحبت کردیم.

سومی اگر بیرون محوطه‌ی دانشکده او را ببنی و بخواهی صحبت کنی آدم رِه رِم کشنه! (برای فارسی زبان‌ها: آدم را به دنبال خود می‌کشانَد) چون دائم راه می‌رود.

چهارمی: سبک امتحان‌گیری‌اش اُپن بوک (=کتابِ باز) بود و سه سؤال بیشتر طرح نمی‌کرد که باید دو تا را جواب می‌دادی، آن هم تا چهل و پنج سطر که از سطر چهل و شش به بعد را نمی‌پذیرفت.

یک چیز دیگر هم بگویم: بیشتر با دانشجویان می‌پِلکد تا با اساتید همکارش. نیز اساسا" اهل متلک و طعنه و ایرادگرفتن از جن و انس بود. حالا را که عصا به دست شد نمی‌دانم .خصوصا" وقتی با دکتر احمد توکلی فامیل شد و دخترش را به پسر او داد ... بگذرم. آثارش را خوانده‌ام، قابل استناد نمی‌دانم بدون ارجاع زیاد از خود حرف می‌گوید. کتاب ارزشش به سند و منابع آن است؛ نه منابع سست که منابع معتبر و متقن.

بس است جناب ابنِ موسی ابنِ حاج باقر و ابنِ مِه کلثوم‌خاله؟

جناب آقامصطفی بابویه سلام. بله، خوب شروعی داشتی، قبول دارم تدریجی است، نه یکباره و یا جهشی. همین خود، نشان از تکامل و تحرک اجتماعی می‌دهد. البته خطر پَس‌روی (=ارتجاع) و خطر تباهی و فساد و عصیان (در برابر ایمان) هم در لا به لای سنت "تدریج" وجود دارد.

آسیب‌شناسی شما را که چند نمونه از انحطاط اخلاقی در اروپا آوردی، رد نمی‌کنم. و حتی آن همه جنگ و نزاع را هم جریان قسری و طبیعی جهان آدمی می‌دانم که مقداری سبُعیّت در وجودش امکان ظهور دارد. اما این دلیلی نمی‌شود که جهان را (بخوان مزرعه‌ی آخرت به تعبیر پیامبر ختمی مرتبت ص را) طوری تفسیر کنیم که تماما" علف هرز آن را پوشانده باشد. جمعیت جهان از هشت میلیارد نُفوس عبور کرد، ازین میان، بسیار کم کسانی هستند که شرّند و عدوپرور. این همه انسان بیشترشان بی‌آزارند و رفتاری مطابق وجدان دارند اگر حتی پیام دین هم به آنان هنوز نرسیده باشد.

من هم مانند شما منتظرم، منتظر امام غائبی که لطف و هدیه برای زمان ماست و زمان آینده. انتظارم از ظهور حضرت موعود عج این است که ایشان دانش‌هایی وحی‌گونه و تازه و نوپدید به ارمغان می‌آورَد که بخشی از باورمندان را منقلب و مسیر را تطهیر می‌سازد. اما وقتی روایت است آن حضرت هم روزی شهید می‌شود و حتی شنیدم و خواندم -مطمئن از وثوق ناقلان نیستم- که برخی از فقهای خشک‌مغز و کج‌خُلق (که امکان وجود چنین فقیهانی کذّاب در هر عصری وجود داشت و دارد)، فتوای! قتل آقا عج را می‌دهند. چیزی شبیه شُرَیح قاضی در کربلا که از ترس جان و ولع دینار و انباشت هِبه و صِله، فتوا به وجوبِ قتل طفلان مسلم س داده بود و نیز مباح‌بودن خون پاک و مطهر حضرت امام حسین ع.

آقامصطفی دوست آگاه، باز هم راهنمایی فرما و آورده‌هایی ازین دست زیبا بیآرا. برخی از دوستان که در محل بودم به من گفتند نوشته‌های آقامصطفی را با علاقه می‌خوانند؛ خیال نکن آنچه می‌نویسی مورد توجه نیست، نه، روانیِ قلم خودت و دانش خوبت، متونت را در دسته‌های پرخوان قرار داده است.

درود که برای بنده و صحن وقت می‌گذاری. روح پدرت جناب حجت الاسلام شیخ اسماعیل بابویه شاد و روان مطهر مادر گرامی‌ات شادمان. ابراهیم و ارادت.

شیخ محمدرضا احمدی:

سلام آقای طالبی عزیز

صباح الخیر

همیشه اهل انصاف بودی و انتقاد به مواضع و دیدگاه های سیاسی اجتماعی یک شخص موجب نگردیده تا سجایای اخلاقی شان نادیده گرفته شود.

من برای اولین بار می دیدم که یک استاد علوم سیاسی درجه اول این کشور، هنگام تدریس، بدون تکبر، روی زمین بنشیند.

چون قسمت جلوی تخته، نسبت به بقیه قسمت کلاس حدود بیست سی سانتیمتر بالاتر بود، ایشان قدم می زدند و مطالبی روی تخته می نوشتند و جهت استراحت لحظه ای، روی همان قسمت بالا آمده که تمیز هم نبود می‌نشست، تکبر نداشت.

دامنه |: جناب آقای عیسی رمضانی سلام. من هم از کنار نوشته‌هایت بی‌حوصله رد نمی‌شوم. سرمایه‌ی علمی روستای مایی که دانشت به ارزشت دوخته است. ما به داشتن انسان‌های دانشور و ارزشمند نیاز داریم و شما یکی از آنهایی. قصدم تمجید و تعریف نیست، خواستم گفته باشم نیکی این است. یعنی طوری باشیم که وقتی مورد قضاوت قرار می‌گیریم مطمئن شویم بدبینی طرفِ مقابل نسبت به خودمان راست نیست. این وضع، به آسودگی وجدان می‌انجامد. شما عیسای عزیز ما درین دسته جای داری. معرفی‌ات کردم که حقوقی را که بر گردنم داری پیش‌پرداخت نموده باشم. بنده واقعا" به وجود رفیقانی ارزشگرا و دانش‌پژوه همانند شما -که برای من خیلی هم فراوان و همواره معینِ و مدیرِ راهم هستند- بر خود می‌بالم. مگر دنیا محل تلاقی انسان‌ها و تعاطی افکار با هم نیست؟ هست. پس چه بسا وقت کم آوریم که از همدیگر بیاموزیم. فرصت را غنیمت بشماریم به هم یاد دهیم، این شیوه‌ی پیاده‌شده‌ی پیامبران ع و امامان ع و بزرگان جهان معنا است. از ابراز دوستی آن دوست وَدودم که معلمم به حساب می‌آیی، بسی ممنونم.

دامنه |, [در پاسخ به سید علی اصغر شفیعی] سلام سید و سالار ما. هنوز هم آتش گُداخته‌ای که درگذشت غیرباور آق سیدجوادت، بر جانت انداخته، سوی من هم زبانه می‌کشد و وقتی روی کامپیوترم می‌روم اول یاد آن آفتاب غروب‌کرده‌ات می‌افتم که چه تاری و تاریکی بر نهادت مستولی ساخته. من گرچه مثل تو فردی در برابر مصائب معنوی، حُزن‌زده‌ام، ولی فرامی‌خوانمت که حالا وقتش است این تو باید باشی که درد را بمیرانی. جوادت، از خاطرتم محو نمی‌شود؛ دلتنگ آن خنده‌ی جرقه‌واره‌ی اویم... گریه آمدم... بروم... .

شیخ مالک [در پاسخ به ابوعارف | طالبی دارابی] سلام علیک آقا مدیر صباح الخیر. خدمت حضرت عالی عرض کنم که متن نوشتار شما بابت اعلام دوست داشتن به فرد مورد علاقه ریشه در روایات و تفسیر آیات دارد متشکرم اما همین جمله خطوط قرمز دارد که دامنه اش وسیع نیس. به بنده هم ابراز دوستی اعلام نمودی نظر لطف و محبت شماست البته چون یک نویسنده قدر هستی تمام نوشته های شما به طرف مقابل فهماننده دوست داشتن شما به آن مخاطب است . ارادت پر برجاست.

ابوعارف | طالبی دارابی,  [در پاسخ به شیخ‌ مالک رجبی] جناب استاد آشیخ مالک رجبی دام ظله سلام. درست می‌فرمایی آقا. اطاعت. ولی من هر که را دوست داشته باشم شرم نمی‌کنم و رُک می‌گویم: «دوستت دارم» کسانی هم به جای این می‌گویند: "قربانت" که این بیشتر رواج دارد. فرق نمی‌کند برای من با هر کسی که صمیمی شوم و در وی اخلاص و بی‌شیلگی ببینیم از ذَکور گرفته تا اُناث، از سرِ برادری و مَحرمیت قلبی و روحی و رفتاری سرشار از نزاکت می‌گویم: «دوستت دارم». مگر زمین و آسمان به هم می‌ریزد؟! این یکی کشکولی! خا دلم این را می‌خواد. به طبع لطیفت سپاس و احترام می‌گذارم ای خوشگلِ شِخ.

دامنه |, [در پاسخ به اسماعیل] جناب آقای آفاقی اسماعیل سلام. اول یک کشکولی در کنم: اینجه و اونجه  (این صحن و اون صحن) "آفاقی‌کده" شده! هر چه می‌بینیم آفاقی‌اند؟  خودمونی نام می‌برم: اسمل، موسی، شخ جواد با دو خط، رحمون، رحیم، کریم، ریحانه‌خانم عروس معزز و مکرم بیت ما، و صدرالدین شِمه خَودبِرار. لابد مهدی را یادتون رفت بیارین. اون سه‌تار خواخرهم لابد هستند و ما خطشون را نداریم! (اسمشون را حفظم و تحفّظ می‌کنم و نمی‌آرم) اِسا جواب: با شما در دستِ برتر بودن در منطقه، موافقم. اون روز ده سال پیش که آمده بودی دانشگاه امام ح... (علیه السلام) سامونست‌بدست رفته بودی فرماندهی، من اونجا کمی اون طرف‌تر داشتم کانال باد جت را می‌دیدم که اینک به به کار موشک آمد. گرفتی؟ کد دادم. بگذرم.

دامنه |,[در پاسخ به شیخ محمدرضا احمدی] استاد جناب احمدی سلام. ساعت نُه شما به خیر و خوبی و گوارایی. بزرگواری و نوازشگر قلوب مایی. بله، علاوه بر آن تپه، وسط دانشجوها در کلاس روی صندلی‌ها هم می‌آمده. مرا دارابی صدا می‌کرده و از پشت آدم را می‌گرفت و می‌گفت حالا تو جواب بده. روزی دیگر شِنل بلند خریده بودم که خیلی از زانوان من بیرون می‌زد: بالم را در سرسرای دانشکده‌ی "حقوق و علوم سیاسی" دانشگاه تهران گرفته و گفته: ها دارابی؟ ردا پوشیدی؟ کشیشی؟! نمی‌دانم چی جوابش دادم. حتی روزی می‌خواستم او را به داراب‌کلا بیاورم و رفقا را هم اطلاع داده بودم و موافقت کرده بودند. بگذرم. گفتم برایم استاد حرمت دارد، اما حقیقیت حرمتی بیش‌تر.