راست: شهید رمضان ذکریایی
در حال خواندن دعا و بنده.
بالای همان قله. عکاس این صحنه:
شهید نعمت‌الله یاری جویباری
جبهه‌ی مریوان، بوریدر
تابستان سال ۶۱
نشسته سمت راست
شهید نعمت‌الله یاری جویباری
ایستاده چپ حاح عباسعلی قلی‌زاده
نفر وسط کلاه‌آهنی بنده
عکاس: آقاسیدکاظم صباغ
نعمت‌الله توی جنگ رفیق صمیمی‌مان شده بود. خیلی به هم دلبسته شده بودیم. جوانی خوش‌سیما و در نهایتِ اخلاق خدایی. نیز اهل راز و نیاز و در عین حال مثل اغلب جویباری‌ها چابک و تیزپا. گواهی می‌دهم او انسانی پاک و دست‌یافته به حب الهی بود؛ برای همین توی دل همه جای می‌گرفت. آن صبح شُوم هرگز یادم نمی‌رود و هنوز هم وقتی تصورش می‌کنم روح و کالبدم می‌لرزد. آن سپیده‌دم نوبت ضدِ کمین رفتنِ من بود تا جاده و منطقه و جغرافیای کار و کشاورزی مردم بومی و آمدوشد ایمن رزمندگان را به سایر جبهه‌های درگیری تأمین کنیم. اما نمی‌دانم چه شد او گفت من به جای تو می‌روم و من در سنگر بالای قله ماندم و دقایقی نگذشت صدای شلیک تیربار و پژواک آن در شیارها را شنیدیم و از جای پریدیم. فوری اسلحه برداشتیم و زدیم بیرون سنگر. درین هنگام از قله‌ی آلوده‌ی روبرو به سوی ما هم، بی‌امان شلیک می‌کردند و اگر آقاسیدکاظم صباغ آن لحظه نبود و مرا نمی‌گرفت و نمی‌کِشید گلوله‌هایی که بیخ گوش‌هایم زوزه‌کنان عبور می‌کرد، صددرصد پیکرم یا مغز سرم را سوراخ‌سوراخ می‌کرد. بگذرم.
کومله‌های کمونیست مسلح زیر بوته‌ی بلوط در شب جاکَن کرده بودند و سرِ سپیده، به سوی نعمت‌الله و رمضان ذکریایی و دو کُرد پیشمرگه که برای حفظ جان مردم بومی برای تأمین می‌رفتند و تا غروب باید می‌ماندند تا دیگران نفس راحت بکشند، شلیک کردند و همگی را شهید و غرق در خون. نعمت ما، یپیشانی‌اش شلیک شده بود و خون پاک این نجیب از شکاف سرش فوّاره کرد و پیکرش خون‌بار و معصوم بر قعر بوته افتاده. رفتیم جای کمین و شهادت‌گاه این همسنگران را از نزدیک دیدیم تا تجربه بیاموزیم و شیوه‌ها و حربه‌های دشمن را بشناسیم. بر پیکر این شهیدان در محوطه‌ی سنگر فرماندهی وداع کردیم و تا مدتی با غمی که ناراحت‌بار بر وجود ما باریدن داشت، کلنجار می‌رفتیم؛ آن هم در سن هفده سالگی. آری آن شهید چه زیبا صدا سر می‌داد: "به ولای رهبر، همه هم‌‌سوگندیم / به نظام اسلام، همه هم‌پیوندیم".
متن آهنگ "شهید وطن، افتخار میهن" در ادامه‌ی مطلب
شهید وطن، افتخار میهن
گل پرپر لاله زار میهن
خون پاک تو در رگ‌های ما
برق مهر تو، در سیمای ما
تو به باغ ایمان، ثمر جاویدی
تو به بحر ایثار، گهر توحیدی
تو فرمان قضا بردی، گذشتی از جان
تو پیمان با خدا بستی وفا کردی به آن
تو در دشت فنا، ملک بقا را دیدی
شهید حق نمی‌میرد، بود جاویدان
شهید وطن، افتخار میهن
گل پرپر لاله زار میهن
از جانبازیت، ایران زنده شد
خود گشتی فدا، حق پاینده شد
تو ز سر بگذشتی، به ره آزادی
تو به پای اسلام، سر و تن را دادی
شهید وطن، افتخار میهن
گل پرپر لاله زار میهن
خون پاک تو در رگ‌های ما
برق مهر تو، در سیمای ما
به ولای رهبر، همه هم سوگندیم
به نظام اسلام، همه هم پیوندیم
چه خوش باشد فدا گشتن به راه ایمان
برون رفتن ز دام تن، به ملک جاودان
خطر کردن ، وطن کردن به کوی جانان
سپردن جان، به نام دین، به حکم قرآن
