دامنه‌ی داراب‌کلا

ایران ، قم ، مازندران ، ساری ، میاندورود

دامنه‌ی داراب‌کلا

ایران ، قم ، مازندران ، ساری ، میاندورود

مشخصات سایت دامنه
دامنه‌ی داراب‌کلا

Qalame Qom
ابراهیم طالبی دارابی (دامنه)
قم ، مازندران ، ساری ، میاندورود ، داراب‌کلا

پیام مدیر
نظرات
موضوع
بایگانی
پسندیده

۷۵۰۰۰ مسجد ایران

جمعه, ۱۲ خرداد ۱۴۰۲، ۰۸:۴۲ ق.ظ

به نام خدا. سلام. امروز با خوردن تا آمدم روی کامپیوترم دیدم خبرگزاری رسا -که اخبار حوزه‌ی علمیه را نشر می‌دهد- حرف‌های آقای حجت الاسلام محمد حاج ابوالقاسم دولابی "نماینده‌ی ویژه‌ی رئیس‌جمهور رئیسی در امور روحانیت" را در گردهمایی طلاب شهرستان خدابنده و حومه -که در دفتر آیت الله جعفر سبحانی برگزار شد- اینجا و اینجا نشر داد. محمد حاج ابوالقاسم -که زمانی احکام‌گوی بین دو نماز حرم حضرت معصومه س بود و اینک علاوه برین پست در دولت دستور، عضو مجلس خبرگان رهبری نیز هست- گفت:

 

متأسفانه دولت‌های ما در گذشته کارنامه‌ی خوبی در حمایت از نهادهای دینی بر جای نگذاشته‌اند و امروزه از بین حدود ۷۵ هزار مسجد در کشور، درب تعداد ۵۰ هزار مسجد بسته است که این فاجعه‌ای است که باید بر آن خون گریست."

 

 

خُب؛ من می‌خواهم نظر خودم را روی این حرف بدون تعارف بگویم. به نظر من برای بررسی این حرف چند مطلب نیاز هست:

 

یکم: «گفتمانِ حرف!» یعنی فقط سخن و حرف که نه فقط عمل نمی‌شود، به کردار هم در نمی‌آید که صرفا" حرف هست، آن‌هم سُست و پَست. زنده‌یاد دکتر علی شریعنی در حسینیه‌ی ارشاد تهران -که مخالفین روزگار او، آن را «یزیدیه‌ی الحاد»!!! می‌خواندند، وقتی لب به سخن می‌گشود، شنونده در روی صندلی نرم حسینیه‌ میخ‌کوب می‌شد و اگر تا سه ساعت هم سخن به درازا می‌کشید (مانند آن نوارِ "آری این چنین بود برادر")، مستمع بازهم صاحبِ سخن را سرِ ذوق درمی‌آوُرد. آقا، بانو، گفتمانِ حرف، فقط حرف! همه را فراری داده است.

 


دوم: از سوی دیگر روی مثبت. روزی دوستی روحانی یک حرف قشنگی زده بود. بدین مضمون گفت:

 

"من سالیان سال در آن ارگان تجربه‌ی سخن و منبر دارم، این مقدار را تشخیص می‌دهم که بیش از بیست و پنج دقیقه منبربودن بی‌فایده است چون بعد از بیست و پنج دقیقه مخاطبین خسته و هر کدام به کار ذهنی خود مشغول می‌شوند."

 

واقعا" چنین دغدغه‌ای قدر دارد که خود روحانی تشخیص دهد توی بیست و پنج دقیقه منبر را تمام کند.

 

سوم: حالا خودِ رئیس امور روحانیت دولت سیزده گفته از ۷۵ هزار مسجد ایران، ۵۰ هزار مسجد بسته است؛ لابد ریشه دارد؛ ریشه در عیب در سخنان. ریشه در غیبت در سخنران. ریشه در دولت‌گرایی امام‌جماعتان. ریشه در تکیه‌کردن بر روحانیون دولتی در محرم و ماه رمضان. تا وقتی منبر را این گونه بین دولتی‌ها و نهادی‌ها و موسسه‌ای‌ها حراج می‌کنند، حال و روز مساجد همین می‌شود که شد. من بیشتر پیش نروم چون می‌دانم روحانیونی باپروا از دستِ این قماش هم‌صنف خود -که کاری جز "گفتمان حرف" ندارند- بیش از خودِ ماها در رنج و ملامت و عذاب‌اند. به نظر من تا زمانی که مسجدها به صورت تصمیم دستوری اداره می‌شوند، اوضاع بدتر ازین هم می‌شود. مسجد یعنی محل حضور بندگان برای توحیدورزی محض و آگاهی از حقیقت دین و جامعه و جهان و حساس‌شدن به سرنوشت حال و آینده، بدون ترس و واهمه از قدرت فائقه. هر کس ضد این رفتار کند، بداند مردم را فراری داده است. | ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ |

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/2303

نظرات (۱)

عباس عبدی نوشته است:

هیچکدام از دولت‌ها در حمایت از نهادهای دینی کم و کسر نگذاشتند.

بودجه‌های سالانه، معافیت‌ها و کمک‌های دیگر به این نهادها را مرور کنید.

اتفاقا دلیل بسته‌شدن مساجد، همین کمک‌ها بود.

نهادی که از بودجه دولتی ارتزاق کند، در خدمت دین نیست.

اثر استقلال نهاد دین، پیش از انقلاب فراموش نشود.

پاسخ مدیر دامنه :
،،
سلام جناب جلیل قربانی. نقل مطلب را خواندم. بگذرم.
در زیر به چند نظر و بحث پرداخته می‌شود:

نظرات (۱۰)

حیّ علی الصلوة و ...

نوشته: جلیل قربانی

سلام آقای طالبی، روز به خیر

۱- آقای دولابی نماینده رئیس جمهوری در امور روحانیت گفت که از ۷۵ هزار مسجد کشور ۵۰ هزار مسجد تعطیل شده است و تعطیلی این تعداد مسجد در کشور، به دلیل کم کاری دولت‌های قبل است‌.

۲- نماز محل برگزاری نماز و مناسک مانند آن است؛ اگر مقصر تعطیلی مساجد دولت‌های قبلی بوده‌اند، یعنی دولت‌های قبل، جلوی برگزاری مناسک در مسجد را گرفته‌اند و مومنان را آواره خیابان‌ها کرده‌اند.

۳- با توجه به تعرفه‌های رایگان آب‌وبرق و گاز مساجد، دولت‌ها چه کار دیگری برای رونق مساجد باید انجام می‌دادند که در انجام آن کوتاهی کرده‌اند و دولت فعلی می‌خواهند آنها را در دستور کار قرار دهد؟

۴- اگر مسجد محل عبادت مردان خدا هست و رونق آن به حضور مردم در آن است، فرض کنیم که با همت دولت فعلی ۵۰ هزار مسجد تعطیل شده، دوباره بازگشایی شود، چه کسانی باید برای رونق دوباره آن باید در آن حاضر شوند؟

۵- از آنجا که امامان جماعت برای ادای فریضه نماز شهریه (ماهانه) می‌گیرند، شاید قرار است برای ایجاد انگیزه و تشویق نمازگزاران قرار است به آنها هم بابت انجام فرایض دینی اجرت و مزد بدهند؟

پاسخ دامنه ::
جناب آقای جلیل قربانی سلام و صوایی به‌خیر. حتی اگر بپذیریم دولت‌ها (=کابینه‌ها) درین مسئله تقصیر دارند، باز نیز نکوهش نخست برمی‌گردد به کسانی که مسجد را اداره می‌کردند. مسجد ملاحیدر مشهد مقدس کنار باب‌الجواد حرم امام رضا علیهماالسلام مگر طی این ۴۴ سال با دولت‌ها مواجه نبوده؟! پس چرا همیشه سرشار از معنویت و لبریز از معرفت مانده، چون جناب حجت‌الاسلام آشیخ مهدی مروارید فرزند آیت‌الله حسنعلی مرواید که کمتر از قدیس نبود آنجا نماز گزارد و می‌گذارد. شیخی ساده‌زیست، مردم‌گرا و معنوی و ملجاء مردم. ممنون از بیان نظرتان جناب جلیل. طنزت در بند ۵، بخش نخستش تحریک‌کننده‌ی خوبی است و تلنگر محسوب می‌شود، اما بخش دوم طنز گرچه هشدار دادی اما خود می‌دانی چنین چیز بعیدی، از ساحت مردم نمازگرار بری‌ست.

سلام جناب طالبی عزیز

ظهر جمعه تان بخیر

بهترین حالت این است که دولت در امر مسجد دخالت نکند. یک مسجد مستقلِ آزادِ آباد، بهتر از چند مسجد سفارشیِ دولتیِ ویران است.

 

کدام دولت مانع رونق مساجد شدند؟ شاید منظورشان این بوده که دولتها از مساجد حمایت و پشتیبانی نمی‌کنند، حتی این حرف هم درست نیست.

 

مساجد مانند دانشگاه دارای ارکانی هستند:

امام جماعت، هیات امنا، نمازگزاران.

هر کدام جایگاه خود را دارند، همان گونه که در دانشگاه استاد نقش محوری دارد، در مسجد هم امام جماعت نقش محوری و اساسی دارد. امام جماعتی که هم باید باسواد باشد، هم سلیقه خوب داشته باشد و هم سوز و عطش فعالیت دینی و معنوی.

 

من که به مساجد اطراف خود نگاه می‌کنم، چنین ویژگی هایی را کمتر می بینم. نوعا طلبه های جوانی که ممکن است دوست داشته باشند کار خوب انجام دهند، اما به دلیل کم تجربگی و خام بودن، نمی‌توانند نقش محوری داشته باشند.

 

محمدرضا احمدی

پاسخ دامنه ::
جناب حجت‌الاسلام احمدی سلام. ذات مسجد همین است؛ مستقل و مبتنی بر نمازگزاران. با نظر شما موافقم. به نظرم در دو ضلع امام جماعت و هیأت امنا، مساجد ایران شکننده شدند. متشکرم که به عنوان فردی متجرب، ازین مسئله‌ی مهم مملکت و مردم عبور نکردی.

سید علی اصغر شفیعی دارابی:

سلام عزیزدلم با عنایت به طرح موضوع خاص و منحصر به مساجد و مسائل پیرامونش که مبتنی بر دغدغه خاطر حضرتعالی است عرض می کنم . گرایش به مادیگری و دقت بر علم اقتصاد موجب " تازه های " است که پدیده نوین نام دارد . تاثیر این تفکر پارادایمی بر همه جوانب و زوایای زندگی انسان و مسلمان قابل مشاهده است . آسیب شناسی مساجد و حضور مردم مسلمان در اجرای مناسک به فهرست زیاد است .

 

امروز مردم به سخنانی گوش فرا می دهند که نکته باشد ، اثر داشته باشد ، علمی باشد ، کهنه نباشد ، تکراری بیان نشود ، سر و ته خطبه هایی که جزاصول نیست را قطع کنند ، مطالعات عمومی و اطلاعات مورد نیاز روز مانند بهداشت فردی ، کالبد شناسی انسان ، تاثیر محیط زیست بر زندگی انسان و چگونگی حفظ آن ، ازبین بردن فرهنگ استیلای یک قشر ، داوری نکردن و حکم صادر نکردن در تحلیل هر موضوعی، احکام و مبانی دینی هم با زبان روز بیان شود ، ایجاد ارتباط متقابل با مخاطبین برای نظر سنجی برای ارزشگذاری و پاسخگویی به شبهات علیه دین ، مذهب و روحانیت و تاریخ آن .

 

مشاهدات بنده در اجرای برنامه های سخنرانی ماه رمضان و محرم در مسجد جامع داراب کلا با برنامه هایی که هیات امنا داشته اند بر منبرهایی بود که منبری ها با مطالعات به سراغ مردم می رفتند نقدی هم بر آنان وارد بود که خوشبختانه به سمع و نظرشان ابلاغ می شده است .

بنابرین ، راهکارهایی که جوانان را به مساجد بکشاند و از حضورشان سوء استفاده تبلیغاتی نشود ضروری تر از نقد است . برای اینکه همه در قبال آن مسئولیت داریم . و  ایضا از نوشته جناب آقا جلیل عزیزم هم استقبال می کنم

پاسخ دامنه ::
جناب آق سید علی‌اصغر سلام. موارد مهمی را فهرست کردید. چون خودت سالیان سال اهل مسجدی و از نزدیک مشکلات را لمس می‌کنی، نظرت می‌تواند در راهکار مؤثر شود. جالب این که شخصاً از روند مسجد و منبری‌ها اعلان رضایت کردید. این هم به‌هرحال خود نظری هست. بگذرم. از مورد مهمتر نگاهت، چگونگی حفظ محیط بود که اگر هر روحانی حتی تا یک دوره‌ی پنجساله هم روی آن تمرکز کند تحولات بزرگی روی انسان پدید می‌آورد. متشکرم از نگاه سازنده‌ات.

آیا راه درپیش گرفته؛ گره گشا است؟!!!!

بنام پروردگار بصیر و دوستدار اهل بصیرت . دوستان گرانمایه جناب آقا ابراهیم و آقا سید علی اصغر شفیعی سلام علیکم. پیشاپیش سالگرد امام عظیم آلشان را تسلیت می گویم. در بخشی از نوشته های اخیرتان به بهانه آمار سخنان یک آقایی پیرامون تعطیلی مساجد را خواندم. گیرم؛ هم آن آمار درست باشد و هم نکات دیگر مطرح شده در گفتارش؛ و با حسن نیتی تمام هم میگویم: قصد شما دو بزرگوار از این نوشته ها هم چیزی جز خیر خواهی نیست؛ اما آیا راه درمان و اصلاح و اعمال خیرخواهی ها همین است که در این پروژه دنبال می شود؟؛ آیا این اقدامتان مثمر ثمر واقع می شود؟؛ نمیدانم چرا هر چند ماهی ...؟؛ واقعا مانده ام چه قضاوت کنم؛ آیا بهتر نیست که به صورت خصوصی با هرکسی که در بروز این ضعف ها موثر هستند بنشینید و از نزدیک راه چاره ای به جوئید؟؛ به راستی چند مرتبه با امام جماعت و هیئت امناء و... نشسته و درد دل نموده اید؟؛ مگر دنبال خیر و رفع مشکل نیستید؛ پس چرا راه مناسبی را در پیش نگرفته آید؟. راستی آیا تنها عامل و یا عامل اصلی در بروز این مشکل روحانیت و یا هیئت امنا هستند؟؛ آیا تبلیغات ضد دینی رسانه ها تاثیر ندارد؟؛ چند درصد از نمازگزاران مسجد حاج ملا حیدر؛ از نسل جدید و حتی اهل مشهد هستند؟؛ آیا تمام مساجد در عصر نبوی و دوران ائمه مملو از جمعیت بود؟؛ آیا می توان بر آن بزرگواران در این راستا خورده گرفت؟؛ مگر در قرآن و حدیث نداریم جمعی ذاتا از دین و ایمان و مسجد و.. گریزان هستند؟؛ و آیا....؟؛ و آیا...؟؛ انتظار اینجانب از شما خیرخواهان اینست؛ در جهت رفع درد و درمان مشکل؛ راهی را درپیش بگیرید که نتیجه مثبتی درپی داشته باشد و نه آنکه خدای نکرده موجب فروزان تر شدن شعله گریز از مسجد و مسجدی ها شود و نتیجه معکوس دهد؛ در روایت نبوی آمده : « الاسلام بدآ غریبا و سبعود غریبا؛ فطوبی للغرباء» (سنن ترمذی؛ ش۲۶۲۹؛ و چندین متون حدیثی دیگر فریقین»

(حوزه علمیه قم: سید حسین شفیعی دارابی؛ عصر روز جمعه ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ش_ ۱۳ ذی القاعده ۱۴۴۴ق)

پاسخ دامنه ::
جناب حجت الاسلام آسید حسین سلام. انتقادات جناب مستطاب عالی بر متن بنده را خواندم. پیشاپیش تشکر دارم برای این صراحات و توجه‌هات. جوابم این است:

۱. علت پرداختن بنده به این مسئله، همان سخن حجت‌الاسلام حاج ابوالقاسم بوده که در مقدمه‌ی متنم هم بیان داشتم. فکر کردم گفتن مسائل، موجب دقت در آینده می‌شود، ولو در حد محدودِ مخاطبین خود درین صحن. رهبری معظم هم بارها از همگان خواستند در تبیین شرکت کنند؛ و از نظر من تبیین شامل پرداختن به قوت و ضعف هر دو می‌شود. بنابرین، اگر در نگاه دلسوزانه‌ی آن استاد، بنده در انتخاب موضوع در ستون امروز «آستر ۶» حُسن سلیفه به خرج ندادم، و خطای راهبردی مرتکب شدم از شما عذر می‌خواهم.

۲. این مسئله، چیزی کمی نیست که راحت از آن بگذریم. خودِ بنده هم وقتی وارد مساجد مختلف در شهرها می‌شوم شگفت‌زده می‌شوم که چطور صفوف به‌هم‌فشرده، مدت‌مدیدی هست وا رفته است. این‌که معتمد آقای حجت‌الاسلام سید ابراهیم رئیسی خود پیش افتاد و آمار داد بیش ۵۰۰۰۰ مسجد از جمع ۷۵۰۰۰ مسجد ایران، درهایش بسته شد (یعنی بالای ۶۶٪ کل مساجد) نمی‌شود از کنارش به‌آسانی رد شد.

۳. شاید نسل نو خیال کند، سبکِ دینداری چیزهایی دیگر است و مناسک و اعمال جمعی نمی‌خواهد و آنچه ما در تعلیمات دین‌مان داریم انجام می‌دهیم ممکن است از دید آنها، سنت پوسیده! تلقی شود. این را هر کس قدرت اقناع دارد باید فداکاری کند و در دفع خطای چنین فکر اقدام کند. اقدام هم فقط از نوع گفتمان دینی است که در آن، دو سمت ماجرا باید یک میزان حرف بزنند. آنان احتمال می‌دهم نمی‌خواهند صرفاً شنونده و‌ فردی به قول معروف حرف‌گوش‌کن! بمانند و فقط پند بشنوند.

۴. انگیزه‌ی من از توجه به مسجد، ریشه‌ی عقیده دارد، چون شخصاً معتقدم تا مسجد آباد نشود، نسل می‌لغزد. آبادی مسجد در کشور، در به کار گیریِ افکار آحاد در برنامه‌های دینی و معرفتی است، هر چه این روند دستوری‌تر شود، بیزاری را تشدیدتر می‌کند. امروزه در سراسر کشور شاهدیم برخی دنبال رزومه‌اند تا به نهاد بالادستی بگویند درین ماه، مثلاً چند مسجد را سرکشی کردند! مسجد برای سرکشی این و آن نیست؛ مرکز تحولات فکری است.

۵. چون مطرح کردید، عرض می‌کنم: من هر بار مسجد ملاحیدر خیابان خسروی نو (=شهیدحجت‌الاسلام سید علی اندرزگو) مشهد مقدس رفتم، نه فقط پشت آشیخ آقامهدی مروارید را انبوه دیدم، حتی تا طبقات بالا هم، جا برای اقامه‌ی جماعت نبود. منظورم این است خودِ فردِ روحانی نقش اول دارد در جذب خودبه‌خود مردم. مگر آقامروارید ما را دعوت کرد، خب، مشیء منزه وی خود بالاترین تبلیغ است. همان کردار به جای گفتار.

در پایان باز نیز اعلان می‌کنم اگر پرداختن شخص بنده به این جور امور دینی -که در تخصص شما روحانیون هست- بر امری ناصواب دامن زدم، پوزش می‌طلبم. بنا می‌گذارم به خاطر حساسیت‌ها، از ورود به آن امتناع کنم. ممنونم. حتی ذره‌ای به وزن ارزَن هم ازین نقدتان ناراحت نشدم.

با احترام و ارادت: ابراهیم
۱۲ خرداد ۱۴۰۲ ، ۱۷:۱۸مالک رجبی دارابی

سلام علیکم استاد احمدی دامت عزته مساء الخیر

فرمایش شما درست است که اصل عدم مدخلیت دولت در امور مساجد است اما نه در همه ی مناطق کشور چون مناطقی زیادی داریم مساجد شیک و شکیل توسط بانیان خیر ساخته شد اما مردم آن منطقه 

در امورات مالی بسیار ضعیفند مثل خیلی از مساجد سیستان و کرمان و هرمزگان و و.. مساجد دیگر سالهای سال بخاطر نداشتن بودجه درب مساجد بسته شده و نمیشود کارهای فرهنگی انجام داد لازم است دولت اقدامات درستی انجام دهد تا مسئولین فرهنگی مساجد را در امر جماعات و آموزش فرهنگی و انتقال معارف آموزه های دینی را فعال کنند..

در ضمن چه اشکالی دارد روحانیت معظم در همان مناطق ضعیف مشغول فعالیت فرهنگی بشوند و دولت بابت حق الزحمه ی حق القدم و یا در امورات ایاب و ذهاب به ایشان حقوقی را پرداخت کند هر چند شاید مشکلاتی در بر داشته باشد ولی چون روحانی برای امورات فرهنگی زحمت میکشد سزاوار است دولت به روحانی توجه داشته باشد..بنظرم اگر دولت چنین اقدامی انجام دهد بسیار خوب است

امیر رمضانی:

درود جناب دکتر شفیعی عزیز .

از ورود شما به گفتگوی دوستان و تذکر دلسوزانه شما سرور محترم به دوستان گروه که هم دوستانه هست و هم دلسوزانه بسیار خرسند شدم .

نکته . جمله ی معروف امام خمینی در خصوص مسجد :مسجد سنگر است و سنگر را حفظ کنید . بنده این جمله و آن مقاله ی جناب دامنه را در این خصوص میدانم . هر دو عزیز گروه یاد آور شدند که سنگر ها خالی شده باید دوباره آماده سازی و تکمیل گردند .

البته که تبلیغات دشمنان و عملکرد مسئولان در خالی شدن سنگر دخیل هستند . 

آنان از عملکرد دوستان داخل نقد کردند و شما از عملکرد دشمنان بیرونی و هر دو جهت گفتگو درست هست .

 مسجد سازی بعد از انقلاب با همت جناب حجت الاسلام و قرائتی شروع و ادامه یافته و بنوعی تشویق قانونی دولتی هم پشتوانه ی آن بود ( قانون مالیات مستقیم و ساختن نماز خانه در مدارس دولتی و کارخانجات دولتی ) مثل اکثر برنامه های دولتی بدون مطالعه جمعیتی و اقتصادی و شعاع عملکرد مساجد در شهر و روستا انجام گرفته و گاهی مومنین و مومنات فقط با اهدا زمین یا مال و یا سفارش به ساخت آن توسط ورثه انجام گرفته در این صورت این بناها بدون مطالعه‌ بوده فقط احداث شده تا نیت واقف یا وصیت موصی انجام گیرد . 

به لحاظ برنامه ریزی شهری فضای مسقف اینچنینی هیچگاه بدون استفاده نمیماند و حتمن در روزهای سخت که خانه و منزل شهروندان تحت تاثیر سیل ، زلزله ، جنگ ، طوفان ،و سایر بلایای طبیعی و غیر طبیعی قابل استفاده هست . 

اما نماز خواندن فقط یکی از مناسک دین هست. دین کارکردهای دیگری هم دارد که نیاز به فضا ی مسقف دارد میتوان از فضای خالی مساجد بهره های فراوانی برد . که چند نمونه برای فعال کردن کارکرد جانبی مسجد موثر در رفتار شهروندان جهت جذب به کارکرد اصلی میباشد در زیر می آید .

برگزاری دورهمی های چند روزه به هر دلیل موجه .

برقرای سالن مطالعه برای جوانان کنکوری و آماده سازی و تخصیص فضای اضافی به اینکار .

برقراری تور مسافرتی برای دیدن مساجد کشور و محیط گردی 

برقراری نماز جمعی جماعت هر هفته یک مسجد توسط گروههای دوستی 

و ....

جواب شیخ احمدی به شیخ مالک رجبی:

علیکم السلام شیخنا

دام عزه

 

با کمک دولت به مساجد، بخصوص در مناطق محروم مخالف نیستیم، اما با دخالتش در همه مناطق مخالفم.

مستقل بودن مسجد، هم به نفع مسجد و نمازگزاران و امام جماعت است، هم به نفع دولت. در غیر این صورت مسائل ناگواری به وجود خواهد آمد و بخصوص ممکن است حریت و آزادگی امام جماعت خدشه دار شود.

جواب حجت‌الاسلام آق سید حسین شفیعی دارابی به جناب امیر:

سلام بر جناب آقا علیرضای دارابی عزیز بنده با اصل تذکر و دل سوزی و طرح انتقاد و چاره جویی برای رفع کاهش جمعیت (بویژه نسل جوان) در مساجد و.... مخالف نیستم؛ تذکر خیرخواهانه حقیر به شیوه ورود دوستان در این قضیه است. ارباب فن معانی و بیان گویند : «هرسخن جایی دارد و هر نکته مقامی».

جواب حجت‌الاسلام آق سید حسین شفیعی دارابی به دامنه:

کم لطفی در تحلیل و پاسخ دهی به نوشته حقیر!!!

 

بسم الله العلیم. آقا ابراهیم سلام علیک. از متانت و تواضعتان در پاسخ دهی به نوشته حقیر تشکر می کنم. ولی تکرار می کنم:

۱) بنده مدعی نیستم ورودتان در اینگونه امور ممنوع می باشد؛ متاسفانه مسیر سخن و تذکرم را کمی به انحراف بردی؛ بنده گفتم شیوه ورود باید حساب شده تر و دارای ثمری بهتر باشد؛

۲) در مورد مسجد ملا حیدر هم متاسفانه؛ مسیر تذکرم تغییر داده شده و پرسشها بی پاسخ مانده. وگرنه بنده؛ نه منکر کثرت جمعیت در آن مسجد هستم و نه منکر تاثیر زی مناسب امام جماعت آن؛ چنانچه در گریز از مسجد هم تنها عامل را نه بی برنامه گی و یا بد برنامه ای اداره کنندگان برخی از مساجد میدانم و نه تاثیر منفی زی بد برخی از امامان جماعت را منکرم ؛ ولی معتقدم: نمی توان نقش عوامل دیگری که در نوشته پیشین بصورت سربسته اشاره نمودم را در خلوت شدن پاره ای از مساجد نادیده گرفت. فکر می کنم. طرفین این گفتمان و نیز اعضای محترم صحن مدرسه فکرت؛ با قصد و هدفمان آشنا شدند. پس بیش از این نیازی به ادامه بحث با هدف مشترک نمی باشد. موفق باشید. (حوزه علمیه قم: سید حسین شفیعی دارابی. عصر روز جمعه ۱۲ خرداد ۱۴۰۲ش_ ۱۳ ذی القعده ۱۴۴۴ق)

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">