باب قاسم رمضون

خلیل شاه علی: با سلام. جالب بود از بعضی از این ریش سفیدا و پا به سن گذاشته ها هزاران حکایت و حکمت میتوان دید و شنید. خدا حفظشان کنه.

مصطفی بابویه دارابی: سلام و عرض احترام خدمت شما آقا ابراهیم طالبی عزیز و همه گرامیان گروه رزمندگان. از نقل قولی که از "باب قاسم رمضان" عنوان کردید (دنیا . علم . نماز . حروف) بسیار برایم جالب و آموزنده بود که چطور یک انسان به ظاهر ساده به مفاهیمی بسیار بزرگ اشاره دارد(عرفان عملی) که برای یادگیری آن سالها ممارست لازم است تا شخصی به این آگاهی برسد(آن هم شاید به عرفان نظری) و این نکته در ذهنم تداعی شد که ادراکات از راه شهود و به صورت نور به قلبهای پاک و ساده تابش پیدا میکند و الزاما نیاز به زیر و زبر کردن مکتوبات نیست. ارادتمند مصطفی.

علی رحیمی: عجبا. مرد بی ریا و همیشه در حال کار کردن  برای امورات روزانه خانواده خودش. کاشکی یادی از جوان از دست رفته اش میکردید. خداوند بیامرزدش و همچنان اموات شما را. روح جواد عزیزم در آرامش.

محمد قاسمی دارابی: سلام. رابطه با محبوب خود و علم ماورای به لباس و شخص نیست بلکه کردار مخلوق خدا و رابطه با خدا و خلوص آن شخص و پاک بودن و رازو نیاز خالصانه با خدا و پاک بودن انسان یک جای بدرد آدم می‌خورد منظور باب قاسم رمضان است حکایتی از وی شنیده دارم که در زمان آماده سازی زمین شالیزار حاجی دشت باران نمی بارید و آب شالیزار کم بود که او به سختی داخل زمین کشاورزی شالیزاری بدون اب کارمی کرد. آنهای که شالیزار ی دارند می‌داند آماده سازی زمین شالیزار بدون آب سخت و طاقت فرسا است. شنیدم آقای باب قاسم رمضان در انتهای کار در زمین شالیزار نگاهی به سوی آسمان کرد و بسوی خانه رفت. در بعد ظهر آن روز باران قابل توجهی بارید و زمین‌های شالیزار را سیر آب کرد.

خلیل شاه علی. سلامی دوباره. شما به من همیشه لطف داشتید. و ارادت مندم به شما. خدا به شما و اقا سید عزیز و خانواده محترمشان صبر و شکیبایی عنایت کنه. همچنین به عزیز جانم اقا میثم که دیدن غمش سنگین است.