به قلم دامنه: به نام خدا. سلام. اگر به این دو نقشهای که در متن، مندرج کردهام جدا جدا نگاه انداخته شود، موقعیت جغرافیای سیاسی دو استان، در دو منطقهی مهم مرزی چین و افغانستان آشکار میشود. استان بدخشان افغانستان و استان مسلماننشین سین کیانگ چین. آمریکا بر آن است که به هر طریق ممکن از سدّ نفوذ چین بکاهد تا نگذارد از آمریکا پیش بیفتد. چندین کار علیهی چین صورت داده و خواهد داد. بیشتر هم با این برنامه، که چین را با یک بحران عمیق درگیر و سرگرم کند چون از شکست چین عجز دارد. یکی از راهها ایجاد جنگ در تایوان با تحریک چین بوده است که فعلاً چین با خویشتنداری مسلط، این هدف آمریکا را به بنبست چندوجهی برد. آمریکا با گسیل مخفیانهی ۱۰۰ هزار و اندی مسلح عضو داعش یا شبهداعش به استان بدخشان افغانستان در کُنج شمال شرقی افغانستان، برنامهی خطرناکی را برای ایجاد درگیری نیابتی با چین به دست خود مسلمانان (تحت تأثیر افکار تکفیری) دنبال میکند و با در اختیارگذاشتن بدخشان به این مسلحین بیرحم و کژفهم، بنای تضعیف چین را دارد. با این برنامهی خصومتآمیز، دستکم سه نیت شوم دارد: هم خطوط مرزی آرام چین با افغانستان را با یک جنگ و کشتوکشتار مواجه میکند و بخشی از وقت توسعهی چین را صرف این بحران میسازد، هم استان مسلماننشین سنیمذهب سین کیانگ چین را -که تعدادی از آنان با عوامل وهابی تغذیه و هدایت میشوند- به شورش فرا میخواند، و هم نگرش مثبت و مسالمتآمیز مسلمانان جهان را نسبت به چین به تردید میافکند تا با این اقدام روابط کشورهای اسلامی با چین را زیر سؤال ببرد.
نقشهی
استانهای کشور افغانستان
استان مسلماننشین سین کیانگ چین
اطلاعات اندکی که دارم مرا به این نتیجه رسانده تا این رویداد محتملِ پیشِ رو را درین صحن مطرح کنم تا اگر خوانندگانی به صورت اتفاقی (یا شاید هم پیگیر) متنهای مرا را میبینند، دستکم ازین پیشآمد خطرناک محتمل، مطلع شوند. گرچه چین همچنان بر خطوط نقشههای آمریکا در ضربهزدن به ثبات سیاسی و رشد اقتصادی کشور خود، تمرکز دارد و هوشمند ظاهر شد و به نظرم نخواهد گذاشت نقشهی آمریکا بگیرد. خواستم گفته باشم یک گُسل مُهلک در بدخشان با دخالت مخفیانهی آمریکا در حالت فعالشدن قرار دارد که گدازههای آن گزنده است و بازتاب و بازخورد آن فراگیر و گسترده خواهد بود. همچنان برین نظرم چین به ادامهی فرارَوی و تکمیل فرایند پیشرفت، در حال پیشروی است و آمریکا با این که دستِ کجی دارد، اما در فروپاشی چین مقتدر و مسلط، پای لنگی دارد و از پس چین هرگز برنمیآید. و مهمتر اینکه به نظرم اصل اولیهی چین برای دو دههی آینده نیز، همچنان طبق تئوری «دنگ ژیائوپینگ» رهبریت اسبق چین، خویشتنداری حسابشده با تمرکز بر رشد اقتصادی است، تا برتری خود را در وقتش ظهور دهد و جهان غرب را به شوک و غوطهوری فرو برَد.