پنجشنبه, ۲۵ فروردين ۱۴۰۱، ۰۱:۴۶ ب.ظ
فیلم صحنه اینجا
به قلم دامنه: به نام خدا. سلام. خواستم بگویم آقای حجت‌الاسلام سیدمحمود دعایی چندی پیش -نمی‌دانم روز بود یا شب- تلاش کرد دستِ آقای حجت‌الاسلام سیدابراهیم رئیسی را ببوسد. کجا هم نمی‌دانم. به گفته‌ی آقای مهرداد خدیر عصر ایران، توی ضیافت افطاری. خُب، ستوده این بوده جناب رئیسی نگذاشته جناب دعایی دستش را ببوسه. این سید لابد صلاح آن سید ندیده که دست‌بوسیِ قدرت راه بیندازه. اساساً رفتار بوسیدن و لیسیدن دستِ قدرت، از بُن، کار خطایی است. عاطفی و علقه‌ی طرفینی هم اگر بوده باشد، توی خلوت خودتان باید باشد، نه در معرض دیدِ ملت. آقای دعایی کرمانی که رسانه‌ی بیت‌المال روزنامه‌ی اطلاعات از اول انقلاب تا اکنون هنوز هم مطلق در دست اوست! بهتر است حرف ملت را نمایندگی کند، نه اینکه بخواهد بکوشد دستِ آقای رئیسی نوغانی مشهدی را ببوسد به هر سور و ساز و نیّت. که گویا به قول خدیر، «نافرجام» مانده است. آری؛ آقای دعایی! حرفِ ملت بهتر از دستِ قدرت است. بوسه بر فهم ملت و حرف ملت بزنید که هم وفا به انقلاب کرده و هم خود را بر بقای آن فدا. کمی؛ فقط کمی علوی باشیم جناب دعایی. بگذرم.
۱
۰
۱۴۰۱/۰۱/۲۵
پاسخ مدیر دامنه :
سلام جناب مرآت. تذکار شما وارد است. البته جناب‌عالی که صاحب‌نظر هستید و خوانندگان اهل، به‌یقین واقف‌اید که معنای نزدیک جمله را در نظر می‌گیرند نه معنای بعید را. منظور همان ملت است که نوسان ندارد و به گِرد ناحق نمی‌چرخد. بله میزان سخت است، اما امام خمینی هم میزان را رأی ملت دانستند که رأی هم از فهم نشئت می‌گیرد. متشکرم از باریک‌بینی و نکته‌پردازی دوست اندیشمندم.
پاسخ مدیر دامنه :
سلام دوباره جناب مرآت. نظر شما همواره برای بنده محترم است و دارای اهمیت. بحث من بر سرِ اسم و رسم کسی نیست، چه دعایی و چه رئیسی. حرفم این است بوسییدن و لیسیدن دست سیاستمداران کار علوی نیست. وگرنه من روی سکوی عقل خودم هستم و به این یا اون جناح تعلق خاطر ندارم. هر کس هم کار خوب کرد و خدمت به خلق، دل شهدا را شاد کرد و خشنودی خدای باری‌تعالی را خریده. متشکرم که توضیح فرستادید.
پاسخ مدیر دامنه :
سلام بنده هم مجدداً به شما جناب مرآت. خیلی‌هم خوب که توضیح فرستادید. جمله‌ی آخرتان حرف حساب را کامل کرد. منظور من هم همین نوع دستبوسی است که شما هم آن را تقبیح و حتی نشان خفت و خواری اعلان فرمودید. در متن اصلی من هم آمده است: «دست بوسی قدرت». فقط یک اشاره نیاز است که عرض کنم، بوسیدن فهم ملت در معنای مَجاز است، که نباید تصور شود معنای بوسیدن واقعی دست سیاستمداران هست. سپاس و نود درود به هر چه دوستِ وَدود.
سلام جناب دارابی.
معطوف به عبارت آخر متن شما «بوسه بر فهم ملت و حرف ملت بزنید»:
در کارخانه ای که ره عقل و فضل نیست
فهم ضعیف رأی فضولی چرا کند...؟
سؤال این است که تعیین سهم فهم ملت با کدام میزان؟
فهم ملت همیشه در نوسان است، گاهی بر مدار عقل نبوده و گاهی نیز بر محور حق نچرخیده است.