چه آوَردی آمَنه؟!

 

  مشهدالرضا ع 

 

 

  صحن پیامبر اعظم ص حرم امام رضا ع 

 

چه آوَردی آمَنه؟! شرافت علیه‌ی شرارت. نوشته‌ی دامنه: به نام خدا. سلام شریفان. اینک؛ -کمی بعد- کسی از بطنِ تو، -آمَنه- کیانِ کیهانی بر تن می‌کند، که جهان به آمدنِ آن والاپیامدار، محمد، -علی صلوات الله- تشنه مانده بود. اویی که، حریص به: ایمانوردی مردم بود، رحیم به: حال نِزار انسان، رحمان به: زار اِنس و جانّ، رحمت برای: عالَم و عالمیان، آدم و آدمیان، شفقَت است روی خلق، عبد و عبادت و عبودیت نزد خالق خلق. نه‌ای بود برابرِ شرارتِ لفظ، شِدّتی بود علیه‌ی شناعتِ جنگ، نرم بود پیش هر اهل شرافت، سخت بود مقابل هر قَتال و حیله‌گر. چه آوَردی آمَنه؟! حضرت مادر ختمی مرتبت، ای همسر نزیه عبدالله‌ی بنو هاشم. ای پاکدامن به وضع حملِ محمد، همان احمد، مژدهُ بشارت در لفظ مسیحِ محمد، که نوید بود در بارگاه توحید، نیز وعده‌ی سَزا در عرش رَب، و وعید جَزا بر بزهِ بازنده‌ی حَرب! آری ای آمَنه؟! از سنگینیِ نُه ماهِ خود، محمد بن عبدالله‌ی آمنه آوردی. که در یک کلمه: شرافت است علیه‌ی شرارت، و شَمیم و حمیم است بر هر جنس و عرَض. سخگیر بر هر نَمیم و نَمّامیت، (=بدگو و سعایت و بَدسِگالیت) زهی سعادت! زهی سعادت! بر هر پیرو و پیرامون و پوینده‌ی آئین محمد. -صلوات اللّه علیه و آله و سلَّم- که؛ الله، و ملائک، و مردم، و موجودات -تماماً- یُصَلُّون هستند، بر فرزندت، محمد. سلامَت باد آمنه، درودَت عبدالله، صَفایت صُلَحا و صافّین، هان! هین! همین! ۱۰ مهر ۱۴۰۲ دیندارت: دامنه. فرمانیه. تهران: بزرگراه طبقاتی صدر، نوبیناد.

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/2374