در غم درگذشت سیدمحمد اندیک

سیدمحمد اندیک

بسیجی جانباز روستای مُرسم ( درگذشت: ۱۸ مرداد ۱۴۰۱ )

به قلم دامنه. ۱۸ مرداد ۱۴۰۱ : سیدمحمد تو هم سرانجام آساییدی رفیق. به نام همان آفریدگار متعالی که می‌آفریند و باز نیز خواهدآفرید، هیچ می‌دانی سیدمحمد چرا این‌همه دوست داشته‌می‌شدی؟ ساده است جواب، سیدمحمد. در حَدّت، رُخصت به یورش وسوسه نمی‌دادی و همین ضمیرت را زخمی نمی‌کرد و جذَبه‌ی خُلق تو، قلوب را به وجدان آسوده‌ات جوش می‌داد. حالیا! آرام باش سیدمحمد که انبوه‌انبوه در اندوه تو شدند. ما و تو سیدمحمد زیر سقف یک کومه در جبهه بودیم تا کاخ بر ما حکم نرانَد که کوخ گِلین حضرت فاطمه -س- بر تمام کاخ‌های ستم شرف دارد. آری اندیکِ بااخلاقِ جبهه‌های ما، تو با سابقه‌ی درخشنده‌ی جبهه و مقام شامخ جانبازی، همه‌ی هیمنه‌ی خود را به پیشخوان شهادت آورده بودی و مهیّای همه‌جانبه و همه‌وقتِ هدیه‌ی روح و جانت به حفظ مکتب اهل بیت -علیهم السلام- و کیان انقلاب اسلامی بودی. و اینک زهی سعادت که شهیدواره و آبرومند به درگاه رستاخیز، خود را حاضر می‌بینی. و بَسا جایگاهی نزد خدا به خاطر شرکت‌های شورمندانه‌ات در جهاد فی سبیل‌الله بیابی که حتی شفاعت مای درماندگان ‌‌و پویندگان راه خاندان عصمت و طهارتِ حضرت ختمی‌مرتبت -صلوات الله علیه و آله و سلّم- کُنی.

 

 

ای سید از سلاله‌ی سادات، که زندگانی‌ات از چشیدن فقر و درددیدن رنج و دویدن در کار و کوشش عبور کرد و به سرمنزل مقصود رسید، با درگذشتت، قلوبی جریحه‌دار شد و دل‌هایی دغدار، من این غمِ غروب دلگیر تو را به این دل‌ها و به این قلب‌ها که یا بسته‌ی خونی تُوَند، یا سبب زوجی تو و یا دلبسته‌ی دوستی تو، با روحِ گرفته و دردواره‌ام، تسلّا می‌دهم. و زنده‌نگه‌داشتن نامِ نامدارت و حرمت خونِ به جوش‌وخروش آمده‌ی جانبازی‌ات و رشادت‌های عملی‌ات در میادین رزم و جهاد فی‌الله را به پنج خاندان محترم و فخیم منتسبت، یادآوری می‌کنم: خاندان سادات محترم اندیک. خاندان محترم رحیمی. خاندان محترم لاری مرسمی، خاندان محترم حاج‌آقا شیخ‌روح‌الله حبیبی و خاندان محترم حاج‌اکبر رمضانی. حالا تو ای روح به پروازدرآمده‌ی سیدمحمد موسوی‌فر (اندیک) که درودت باد، بدان قدم‌قدم خاطراتت در هفت‌تپه و فاو و والفجر ۸ و آن شب‌هنگام بازگشت به حجره‌‌ام در قم و تمام باهم‌بودن‌هایمان در جنگل و محل و هر جای زمین و هر گاه زمان، در خاطرمان رژه می‌روند و تو را پیش‌مان زنده نگاه می‌دارند. با تمام سختی نبودن و غیاب تو درین دنیا، باز هم می‌گوییم با جسم تو وداع می‌کنیم ولی با روح و نام تو هرگز. سه‌شنبه‌شب ۱۸ مرداد ۱۴۰۱ . همسنگرت ابراهیم طالبی دارابی دامنه

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/2133