حاکمان؛ مقابله با ملت در درون، منازعه با چند دولت در بیرون

نگارش صبح ۵ ، ۷ ، ۱۴۰۴ : ابراهیم طالبی دامنه دارابی. در حالی که روزنامه‌ی اطلاعات متعلق به حاکمیت با مشیء تقریباً معتدلش در ۴ ، ۷ ، ۱۴۰۴ نوشت: "برجام با نظر رهبر انقلاب در سال ۹۴ تأیید و با شروطی ۹گانه اجرا ش و آقای [...] نماینده‌ی جوان جریان پایداری آن را استعماری خواند". "این نماینده‌ی نزدیک به آقای سعید جلیلی [در مجلس شورای اسلامی] اعلام کرد برجام رسماً تمام شد و به تاریخ پیوست. توافقی استعماری و یک‌طرفه که ده سال عمر یک ملت را تلف کرد."

 

اینک حافظه‌ی ملت از حکومت و حاکمیت مرور می‌شود. مثلاً این سخن آقاخامنه‌ای در ۲۵ خرداد ۱۳۹۵ آن زمان:

 

- "ما البتّه برجام را ابتدائاً نقض نخواهیم کرد؛ لکن اگر طرف مقابل نقض کند...، نقض می‌کنیم، اینها اگر پاره کردند، ما آتش میزنیم. اینکه حالا نقض نمی‌کنیم، متّکی است به دستور قرآن: اَوفوا بِالعَهد؛ آنکه اگر آنها نقض کردند، ما هم نقض خواهیم کرد، این هم متّکی است به آیه‌ی قرآن: وَ اِمّا تَخافَنَّ مِن قَومٍ خِیانَةً فَانبِذ اِلَیهِم عَلی‌ سَوآء؛ اگر آن طرف نقض کرد نقض کن. «فَانبِذ» یعنی پرتاب کن طرف خودش، رد کن. بنابراین ما تابع اصول قرآنی هستیم.» دیدار ماه رمضان با مسئولان نظام ۹۵/۰۳/۲۵"

 

پایان نقل قول

 

سایت آقاخامنه‌ای همین آتش‌زدن برجام را در ۲۹ ، ۱۲ ، ۱۳۹۵ جزوِ خبرهای برگزیده‌ی مخاطبان سایت خود، اعلام کرد. نگاه شود به آدرس این لینک .

 

یادآوری کنم، تازه‌نیوز نیز دیشب ۴ ، ۷ ، ۱۴۰۴ خبر داده نماینده‌ی انگلیس در سازمان ملل گفته "بازگشت تحریم‌های ایران" یکی‌اش به علت سخنان آقاخامنه‌ای بوده که همزمان با حضور آقای مسعود پزشکیان در سازمان ملل، در نطقی تلویزیونی "مذاکرات را رد کرده است".

 

من فقط خواستم مرور کرده باشم تا مجدداً ذهن‌ها مرورگری کند که برجام با آن‌که چنین عهدنامه‌ای خوانده شد که به استناد سخن آقاخامنه‌ای با اتکای قرآن، نظام ج،ا.ایران به آن پایبند شد، و در مجلس هم توسط چند نماینده‌ی حزب دست‌راستی آتش زده شده بود، سرانجام به تعبیر سیدعباس عراقچی توسط تروئیکا (=تری یعنی سه کشور اروپایی) "دفن" شد. شاید لازم‌ترین پرسش مهر از دانش‌آموزان این باشد که از آنان پرسیده شود کدام قرارداد بود که "نرمش قهرمانانه" نامیده شد و بعد توسط افراد دست‌راستی "قرارداد استعماری" خوانده شد؟!

 

روشن کنم من منتقد برجام بودم، نه به خاطر این حاشیه‌ها، بلکه به علت ناشی‌گری‌ها که چرا به جای ۵ + ۱ (یعنی ۵ کشور صاحب وتو + آلمان بی وتو که زائد بودند و تله) مذاکره ۱ + ۱ (=یعنی ایران + آمریکا) انجام نمی‌گرفت. همان سال، این شش‌پایه‌ را لغزان و کرمو خوانده بودم. حالا وضع چند سالیه حاکمان؛ در حال مقابله با ملت خود در درون، هستند و مشغول منازعه با چند دولت در بیرون. تمام این سیاستگذاری‌ها به نفع اسرائیل بود و شد. زیان را این میان کی می‌کند؟! نسل جوان‌مان، میهن دیرین‌مان و مردم در حال مشقت در معیشت‌شان.

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/2721