ستیزه‌ی اسرائیل با فلسطین و غرب با روس

برج‌های الزهرا

یادداشت روز دامنه
نیم‌نگاهی به دو مسئله‌ی روز جهانی

به نام خدا. سلام شریفان. ولادیمیر پوتین به مناسبت یک‌سالگیِ الحاق مناطقی از روس که در تصرف اوکراین بود (یعنی دونتسک، لوهانسک، خرسون و زاپوریژیا) به خاک روسیه، جدال فعلی را، نه مبارزه با اوکراین، بلکه مبارزه‌ی جهانی با غرب اعلان کرد که از نظر وی اوکراین فقط نقش "میدان نبرد" را دارد چنانچه گفت غرب "جنگی واقعی علیه‌ی میهن ما" را آغاز کرده است. و حتی از "جنگ کبیر میهنی" صحبت به میان آوُرد و گفت: «تمدن بار دیگر به نقطه‌ی عطف تعیین‌کننده‌ای رسیده است» و «نخبگانِ جهان‌محور غربی» مصمم به «ویرانی و نابود‌سازی» روسیه هستند. اما پوتین در برابر غرب از عنوان "نبردهای سرنوشت‌ساز برای سرزمین مادری" صحبت می‌کند و این پیام جدّی را به جهان اعلان نموده است: "ملت روسیه اسیرِ مبارزه‌ای وجودی و بی‌پایان با غربِ متخاصم گشته است". "جنگ ابدی" که از دید پوتین  واجد "فضیلتی غایی" است، زیرا روحیه‌ی دشمنان را تضعیف می‌کند.

آنچه روسیه را وادار کرد تا در برابر پیشروی غرب به شرق بایستد و هم‌میهن‌های خود را از تصرّفات اوکراین (=بخوانید یک ایالت مزدور دیگرِ آمریکا) بیرون آورَد، واکنش به رفتارهایی است که آمریکا می‌خواست خاک اوکراین را سکّوی نفوذ و تسلط بر روس کند. کاری هفتاد و پنج سال مردم فلسطین در برابر اسرائیل می‌کنند؛ کاری ستودنی است و در هر شرائطی دست به اقدام برنند، اسمش دفاع است، دفاعی مشروع و قانونی. چون خاک خود را می‌خواهند. به قبله‌ی نخست خود می‌خواهند آمدوشد داشته باشند، آرمان خود را پیاده کنند. تمدن دیرین خود را احیاء کنند. سرزمین خود را آباد سازند. کافی‌ست همین یک تصویر بالا از برج‌های الزهرا در غزه به جهان و وجدان‌های بیدار نشان داده شود که با حملات وحشیانه‌ی دیروز رژیم نژادی اسرائیل این گونه ویران شدند. فلسطین حق دفاع دارد و گرچه مسیر مبارزه و قیام خیلی تلخ است، اما روزی روی تمدن خود خواهد نشست. نشستن و سازشکاری نتیجه‌اش محمود عباس است که دست اسرائیل را می‌فشارَد، نه بازوی فلسطین را.

جهان اینک با این دو پدیده مواجه است: میل غرب برای فروپاشی روس و چین از خاک اوکراین که پوتین هوشیاری و پیشدستی به خرج داد و ایستاد. و قیام فلسطین برای احقاق حق خود که افکار عمومی جهان را به خود معطوف نمود.