مقام مبلّغ

به قلم حجت الاسلام مالک رجبی دارابی: سفرنامه تبلیغی. قبل از استارت سفر نامه تبلیغی بجاست بعنوان مقدمه جایگاه مُبَلِّغ دین از مَنظَر رسولخدا (ص) بطور خیلی خلاصه یاد آور شوم . پیامبر اسلام، پیام آوران دین را جانشینان خود برمی شمارد و محبت ویژه خویش را نثار آنان کرده، برایشان دعا مى کند. امام على بن ابى طالب علیه السلام  نقل مى کند که: «قالَ رَسُولُ اللَّهِ : اللَّهُمَّ ارْحَمْ خُلَفائى! - ثَلاثاً - قِیلَ یا رَسُولَ اللَّهِ وَمَنْ خُلَفاؤُکَ؟ قالَ: الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ حَدِیثِى وَسُنَّتِى ثُمَّ یُعَلِّمُونَها اُمَّتِى»؛(١)

 

رسول خدا  سه بار فرمود: خداوندا! به جانشینانم رحم کن! گفته شد: اى رسول خدا! جانشینان شما چه کسانى اند؟ فرمود: آنان که گفتار و کردار مرا تبلیغ مى کنند و آنها را به امّت من مى آموزند.»

 

مبلّغ با تلاش تبلیغى خود، سنتهاى نیکوى الهى و انسانى را در جامعه پایدار مى سازد و بدعتها و خرافات را بر مى چیند و محبّت الهى را در دل و جان انسانها مى نشاند و با حرکت دادن مردم به سوی پارسایی، آنان را محبوب خداوند می سازد؛ از این رو پاداش زیادى نزد خدا دارد. امامان معصوم علیهم السلام بهشت را پاداش مبلغان قرار داده و آنها را از کسانى معرفى کرده اند که پیامبران و شهیدان به مقامشان غبطه مى خورند.

 

به دو حدیث ذیل توجه نمائید:

 

رسول خدا  فرمود: «مَنْ اَدّى اِلى اُمَّتِى حَدِیثاً یُقِیمُ بِهِ سُنَّةً اَوْ یَثْلِمَ بِهِ بِدْعَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ»؛(٢)

 

هر کس حدیثى را به امّتم برساند که با آن سنّتى را برپا دارد یا بدعتى را درهم شکند، بهشت از آن او خواهد بود.»

 

راوى نقل مى کند: «قالَ رَسُولُ اللَّه : اَلا اُحَدِّثُکُم عَن اَقْوامٍ لَیْسُوا بِاَنْبِیاءَ وَ لا شُهَداءَ یَغْبِطُهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ الاَْنْبِیاءُ وَ الشُّهَداء بِمَنازِلِهِمْ مِنَ اللَّهِ عَلى مِنَابِرَ مِنْ نور؟ قِیلَ مَنْ هُمْ یَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ: هُمُ الَّذیِنَ یُحَبِّبُونَ عِبَادَ اللَّهِ اِلَى اللَّهِ وَ یُحَبِّبُونَ اللهَ اِلَى عِبَادِهِ قُلْنَا: هَذَا حَبَّبُوا اللَّهَ اِلَى عِبَادِهِ فَکَیْفَ یُحَبِّبُونَ عِبَادَ اللَّهِ اِلَى اللَّهِ قَالَ: یَأْمُرُونَهُمْ بِمَا یُحِبُّ اللَّهُ وَ یَنْهَوْنَهُمْ عَمَّا یَکْرَهُ اللَّهُ فَاِذَا اَطَاعُوهُمْ اَحَبَّهُمُ اللَّهُ»؛ (٣)

 

پیامبر عزیز خدا فرمود: آیا براى شما از اقوامى بگویم که از پیامبران و یا شهیدان نیستند، اما در روز قیامت، پیامبران و شهیدان به منزلت آنان نزد خداوند - که بر منبرهایى از نورند - غبطه مى خورند؟ گفته شد: اى رسول خدا! آنان چه کسانى اند؟ فرمود: آنان کسانى هستند که خدا را در نظر مردم و مردم را در نظر خداوند محبوب مى سازند.

 

گفتیم: اینکه خداوند را در نظر بندگان محبوب مى سازند، روشن است؛ اما چگونه بندگان خدا را در نظر خداوند محبوب مى کنند؟ فرمود: آنان را بدانچه خداوند دوست مى دارد، فرمان مى دهند و از آنچه او ناپسند مى شمارد، نهى مى کنند. وقتى مردم از آنان اطاعت کنند، خداوند ایشان را دوست خواهد داشت.»

 

پی‌نوشت ها:

 

 (١) الامالى ، شیخ صدوق، انتشارات کتابخانه اسلامیه، چ چهارم با اصلاحات

 

(٢) بحار الانوار ، محمدباقر مجلسى، ج ۲.

 

(٣) مشکاة الانوار فى غرر الاخبار ، طبرسى، ص.

| لینک کوتاه این پست → qaqom.blog.ir/post/943