به قلم دامنه : سازمان مجاهدین خلق (=جوخه‌های ترور منافقین) در ۷ تیر سال ۶۰ نشست حزب جمهوری اسلامی در خیابان سرچشمه در نزدیکی میدان بهارستان را منفجر کردند و آیت الله دکتر سید محمد حسین حسینی بهشتی و ۷۲ تن را به شهادت رساندند. چند جمله‌ی مهم از تفکرات شهید بهشتی: از صفحات کتاب «باید‌ها و نبایدها» اثر آن شهید متفکر که سال‌ها پیش مطالعه و چکیده‌نویسی کرده بودم، می‌نویسم:
ص ۳۳ : «هر کس در هر مقامی در جامعه‌ی اسلامی اسیر القاب و‌آداب و تشریفات شود، دور از اسلام است.»
ص ۱۱۹ : «عقل و شرع راه‌بندان را رفع می‌کنند»
ص ۱۶۶ : «پست حکومتی که سرقُفلی!! دارند»
ص ۱۶۷ : «حکومت بد کم کم آدم‌های بافضیلت و خوب را از گردونه خارج می‌کند.»
ص ۱۶۷ : «وقتی سرطان فساد در حکومت و پیکر عُمّال و کارکنان افتد باید منتظر مرگ آن جامعه بود.»
ص ۱۷۲ : «به نقل از امام صادق ع جامعه‌ای که ضعیف نتواند حق را از قوی بگیرد آن جامعه آلوده است.»
ص ۱۷۸ : «بی‌اعتنا به بهداشتِ جان نباید بود»
درود به روح او و متفکران همراه و هم‌خط او. دامنه‌ی توحید
روزی مشهد بودم. در سَرسرای هتل محل اقامتم، چشمم به این نوشته‌ی دو عالم بزرگ شیعه خورد. عکسی از آن انداخته بودم. اینک توضیح‌اش:
قسمت بالای آن، نقلی از سجایای اخلاقی مرحوم آیت الله العظمی سید شهاب الدین مرعشی نجفی است که آن مرجع ساده‌زیست حتی حاضر نبودند دگمه‌ی لباسس، خارجی باشد.
در قسمت پایین آن برگه‌ی خبری نیز، سخن مهمی درج، و از علامه طباطبایی درباره‌ی امام رضا ع آورده است:
«همه‌ی امامان -علیهم السلام- لطف دارند اما لطف حضرت رضا -علیه السلام- محسوس است. همه‌ی امامان ع، رئوف هستند اما رأفت امام رضا ع ظاهر (=قابل لمس) است.» دامنه‌ی توحید.