حائر حسینی

به قلم دامنه. به نام خدا. سلام. این متن را امروز برای مدرسۀ فکرت و گروه های تلگرامی روستای دارابکلا و منطقه نوشته و ارسال کرده ام: به تعبیر مرحوم دکتر علی شریعتی، آنان که ماندند باید "کار زینبی" کنند. و من بر این پیام روشن شریعتی، حائری شدن را نیز می افزایم و شش نکته در این روز بزرگ اربعین می گویم که عظیم ترین زیارت است. و شما نیک می دانید زیارت در لغت یعنی تمایل، مایل شدن و میل کردن؛ مانند انوار خورشید که بر زمین مایل و خم می شود و می تابد:

نکته اول: ابتدا به حریم قبر امام حسین (ع) حائر می گفتند نه بارگاه و حرم.

نکته دوم: حائر در معنای عرفانی، بالاتر از عارف است. به عارفی که بالاترین وصال را سیر کند، حائر می گویند. که حیران کوی دوست می شود. و حیرت، اوج تماشای عارف است.

نکته سوم: هنوز هم اطراف قبر امام حسین (ع) تا شعاع ۲۲ متری را حائر می گویند و نماز مسافران در این قسمت حرم مانند مسجدالحرام، کامل است نه قَصر و شکسته.

نکته چهارم: آنان که در کربلا مقیم می شدند، خود را "حائری" می خواندند. لذا فامیلیِ حائری در ایران از جمله مرحوم آیت الله العظمی حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی _بنیانگذار حوزه علمیه قم، مشهور به آیت الله مؤسّس_ به همین علت است.

نکته پنجم: در قسمت حائر حرم امام حسین (ع)، خواندن زیارت "ناحیه مقدسه" که از ناحیه ی امام زمان (عجّ) زمزمه شده است، تأکید شده است.

نکته ششم: انسان های شیدا و اهل معنا همیشه حائر و سرگشته ی عشق حسینی اند. این مقام حائری شدن و کار زینبی کردن، البته لیاقت می خواهد و اِدراک معنویت و اقبال عشق و گذر از لایه ی تنگِ دنیا. تا این ذوق، نَم نَمِ بارانِ دل کسی نشود، او نمی فهمد حائری شدن چه لذّات و چه برکاتی در زندگانی دارد. والسّلام. اربعین، گوارای دل مشتاقان و حائران باد.