بیشتر بخوانید ↓به قلم دامنه. به نام خدا. تأسیس دامنه دوم چرا «قلم دامنۀ دوم»؟. چرا «جان، جهان، ایران، انسان، ادیان، قرآن، عرفان، ایمان»؟ چرا «بیان و پیام»؟
۱. این که چرا نام وبلاگ را گذاشتم «قلم دامنه دوم»؟ باید بگویم «قلم دامنه دوم» جغرافیای محدودی ندارد، جغرافیای آن، همه‌ی ایران است و مخاطبان آن، همه‌ی ایرانیان. ۲. چرا «جان، جهان، ایران، انسان، ادیان، قرآن، ایمان، عرفان»؟ را شعار وبلاگ کردم؟ چونکه اول باید جان را مراقب بود و آن را تیمار کرد. معتقدم تا به جان و نفسِ خویش نپردازیم، به معرفت درست، دست نمی یابیم. همۀ ما در درجۀ نخست، جُنبنده و دمیده شدۀ روح خدای متعالیم. بعد جهان را باید شناخت و جهان بینی داشت. چه دیدنِ جهان باشد و چه بینشِ آن. آنگاه ایران را باید دوست می داشت و آن را پاسداری نمود، چراکه، هر انسانی باید در بخشی از زمین خدا مستقر شود و حیات خود را رونق معنوی و طول و عرض عالی ببخشد و چه جایی بهتر از ایران: «چون ایران نباشد تن من مَباد». سپس انسان را باید شناخت و انسان شناسی داشت. و از پُلِ انسان شناسی باید به ادیان و دین شناسی رفت. زیرا انسان بدون دین و دین ورزی موجودی عبَث است. و عبث، بیهودگی، پوچی و پوچ اندیشی با فلسفۀ زیستن و آدمیت انسان و حکمت خداوند متعال نمی خواند. با این شیوۀ زندگی، قرآن به عنوان هدایتگر بشر جِلوه می کند و بر جان انسان های حقّگرا می درخشد و آن گاه با قرآن، ایمان حاصل می شود که نهایتِ آن عرفان و خداشناسی و خداگرایی ست، که به ثنا و ستایش خداوندی می انجامد؛ چراکه، ما در هر کاری که بسر بریم _از جمله وبلاگ و فضای مَجازی_ باید و باید در دنیای واقعی و در فضای حقیقی، در اوج پرستش «الله» باشیم و وصال «رحمان». همین و والسّلام.
۳. و اما چرا در شرح وبلاگ گفته ام «بیان و پیام»؟ زیرا همچنان بر آنم بیان و پیام دو مسألۀ حیاتی و اصلی بشر است. بیان و پیام، آموزۀ اصلی انبیای الهی (ع) و ائمۀ اطهار (ع) و تمامی حکیمان و مُتألِّهان عالَم است. هم باید بیان و آزادیِ بیان داشت و هم باید بیان حاوی پیام باشد. پیام، محصول وحی است. همۀ پیامبران خاصّه حضرت خاتم (ص) پیام آورندگان انسان و جهان و جان بودند. پایان. ۲۷ تیر ۱۳۹۶.
احساس کردم مطالبتون با هم سنخیت ندارن!
اینجا از تزکیه نفس نوشتین و اون رو شعار خودتون قرار دادین اما جاهای دیگه به مخالفین خود تاخته و آنها را مسخره کردین!
تلاش کنیم واقعا به این حرف عمل کنیم:
"اول باید جان را مراقب بود و آن را تیمار کرد. معتقدم تا به جان و نفسِ خویش نپردازیم، به معرفت درست، دست نمی یابیم. همۀ ما در درجۀ نخست، جُنبنده و دمیده شدۀ روح خدای متعالیم. بعد جهان را باید شناخت و جهان بینی داشت. چه دیدنِ جهان باشد و چه بینشِ آن."
اگر در درجه اول خودمان به این حرف عمل کردیم
بعد در وادی سیاست خیلی خیلی مراقب هستیم که خدای ناکرده به کسی بیجهت دل نبندیم- البته با مخالف دین هم مخالفت و دشمنی می کنیم اما طوری که خدا می خواهد نه آنطور که دلمان می خواهد...
خیلی از ماها رفتارهایمان برای هوسمان است چون دلمان می خواهد و آن طور که دلمان می خواهد حرف میزنیم و حتی امر به معروف می کنیم و حتی نماز می خوانیم. این عبادت خدا نیست این عبادت هوس است....