دین‌گریزی

سلام علیکم
آقا ابراهیم اندیشمند علمی. صمیمانه تشکر دارم چرا که طالب تحلیل عمیق به مبانی اسلام و تطبیق آن با شرایط کنونی جامعه هستید هم مطالعات و هم حجم آگاهی شما عمیق و تحقیقی است.

اما بخش دوم توضیحات با عنوان چرا دیگران خود را صاحب حق و قضاوت وخود را معیار تشخیص می دانند ؟ می پردازم:

آنچه در قرآن درباره قضاوت نکوهش شده، قضاوت زودهنگام و براساس حدس و گمان است: «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحیم»؛  اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید! از بسیارى از گمان‌ها بپرهیزید، چرا که بعضى از گمان‌ها گناه است و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید و هیچ‌یک از شما دیگرى را غیبت نکند، آیا کسى از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید تقواى الهى پیشه کنید که خداوند توبه‌‏پذیر و مهربان است! تجسس سو ظن و قضاوت بی جا تهمت نسبت به دیگران ممنوع است چراکه آثار سو نسبت به زندگی اجتماعی و خانوادگی و حیثیت آنها ببار خواهد آورد
امام علی (علیه السلام) در بخشی از نامه 31 «نهج البلاغه» که به فرزندش امام حسن(علیه السلام) خطاب کرده، نخست به یکى از مهمترین اصول اخلاق انسانى اشاره کرده مى فرماید: (پسرم خویشتن را معیار و مقیاس قضاوت میان خود و دیگران قرار ده)؛ «یَا بُنَیَّ اجْعَلْ نَفْسَکَ مِیزَاناً فِیمَا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ غَیْرِکَ». ترازوهاى سنتى معمولا داراى دو کفه بود و وزن کردن صحیح با آن در صورتى حاصل مى شد که دو کفه دقیقاً در برابر هم قرار گیرد. این سخن اشاره به آن است که باید هرچه براى خود مى خواهى براى دیگران هم بخواهى و هر چیزى را که براى خود روا نمى دارى براى دیگران هم روا مدارى تا دو کفه ترازو در برابر هم قرار گیرد ریشه ی قضاوت های نابجا و خودرا صاحب معیاردانستند بخاطر شرایط ذیل است:

یکم : علم ودانش درمسیر نفسانیت : چنین افرادی گمان می کنند آنچه آموختن بالاتر از دیگران تلاش کردند وخود را برتر از دیگران در بخش علمی می دانند درحالی که اهل علم باید متواضع باشند علم آنها زمانی اثرگذار است که خود عامل باشند خود افراد ضعیف را با رفتارشان جذب کنند نه اینکه با به رخ کشیدن دانش خود دیگران را از مسیر حق خارج کنند.

دوم :خود برتر بینی : که از صفات رذیله رفتاری است چنین افرادی هرگز فردی هم طراز خود بالاتر از خود درهرموقعیتی را هرگز پذیرش ندارند همیشه دوست دارند درهر شرایطی در تابلوها باشند در چنین شرایطی افراد آسیب پذیر جامعه چگونه هدایت گردند و چقدر براحتی جذب شیادان جامعه می گردند.

سوم : تفسیر به رای : تحریف و تشریح من درآوردی فهم خود را غالب بر مبانی می کنند دروغ پردازی و خیال افکنی و... چه بگویم که در این بخش چقدر افراد ضعیف گرفتار خیال پردازی این افراد صاحب حق نسبت به دیگران ضربه خوردن چقدر زندگی ها تباه گردید چقدر فرزند از والدین فاصله گرفتن و...

چهارم : حرص و حسادت  و غرور و دیگران را عبد و عبید دیدن.

پنچم : مرید پروری : چنین افراد سبک مغز و صاحب حق و معیار لذت میبرند دیگران مریدان او باشند و خیال می کنند چقدر  افراد زیاد اورا می ستایند غافل از اینکه او تباه گردد و مریدش سعادتمند

ششم : مروج سبک و ایده : چنین افراد ممکن در هر شرایط و موقعیت اجتماعی باشند عالم بی عمل مدیر نالایق مربی پلید و... تلاش دارند با مشی مروج و سبکی و ایده پرداز در شوونات مختلف خودش را معرفی کند. البته دهها محور دیگر را می تواند اشاره کرد ان شاءالله خداوند مارا از چنین رفتار بد بر حذر بدارد. ببخشید طولانی شد

البته آقا ابراهیم چه کسانی صاحبان معیار قضاوت حقی هستند را ان شاءالله توضیح خواهم داد.

علی اکبر دارابکلایی