به قلم دامنه: به نام خدا. وقتی رضاخان دیکتاتور بی سواد، در بی رحمانه ترین شکل، قشقایی ها و بختیاری ها را سرکوب، قتل عام، و اقتصاد ایلی ایران را ویران کرد و خود یک زمیندار بزرگ شد؛ این شاعر قشقایی بود که اَبیات زیر را برای آن غم و قساوت رضاخانی علیۀ مردم سخت کوش ایل و قبایل، سرود. سروده ای که زمزمه و مویۀ قشقایی شد، که با بدترین وضع آواره شده بودند و در کناز جاده ها تبعید و بی خانمان و بی مرتع و دام:
شعرِ شاعرِ قشقاییِ محزون
خُفته بودم، بیدارم کردی
خاطراتم آرام بود، آشفته کردیشان
قلبم می سوزد
و می خواهد از سینه بیرون آید
آه دوستان؛ بیایید جمع شوید
ببینید چه روی می دهد
| لینک کوتاه این پست →
qaqom.blog.ir/post/985
